บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 20 หน้า 4
ภูวเดชรีบบอก “ไม่เป็นไรครับ งั้นผมกลับล่ะ” ชายหนุ่มรีบลุกขึ้น หยิบถุงทุเรียนขึ้นมาด้วย
“ทุเรียนนั่นคุณภูเอามาฝากป้าไม่ใช่เหรอคะ”
“พอดีเพิ่งนึกได้ครับ คุณต๋อยน้ำหนักเยอะ ทานทุเรียนมากไม่ดีหรอกครับเดี๋ยวจะอันตราย” ภูวเดชถือทุเรียนเดินออกไป คุณต๋อยมองตามเซ็งๆ
เวก และกุ๊กกิ๊กเดินเข้ามาหาคุณต๋อย
“คุณต๋อยนี่สุดยอดไปเลย” กุ๊กกิ๊กยกมือจะไฮไฟว์กับคุณต๋อย
“ฉันเพื่อนเล่นเธอเหรอ?” คุณต๋อยเอ่ยดุขึ้นกุ๊กกิ๊กหน้าจ๋อยลงทันที
ที่เรือนคนใช้ ภายในบ้านของรัฐรวี อาทิตย์กำลังนอนหนุนตักแม่ชื่น
“ไปอาบน้ำได้แล้วไอ้ทิตย์ โตจนมีเมียแล้วยังนอนหนุนตักแม่อีก”
“ให้หนูนอนหนุนตักแม่อีกแป๊บนึงนะจ๊ะ ไม่ได้นอนหนุนตักแม่ตั้งนาน หนูคิดถึง” อาทิตย์อ้อนแม่
“ตักฉันมันจะสู้ตักเมียแกได้เหรอ??” แม่ชื่นย้อนถามงอนๆ
“แม่จ๋า..พรุ่งนี้ทำแกงจืดปลาหมึกยัดไส้ให้หนูกินหน่อยสิ หนูอยากกินกับข้าวฝีมือแม่” อาทิตย์รีบประจบ
“กับข้าวฝีมือฉันจะอร่อยสู้ของเมียแกได้เหรอ??”
“โห! ทำไมประชดหนูจังเลย หนูน้อยใจนะ”
“ฉันน่ะน่าน้อยใจกว่าแกอีก มีลูกชาย ลูกชายก็พาผู้หญิงหนีไป”
อาทิตย์ทำหน้าเซ็ง เปลี่ยนเรื่องคุย “ไม่คุยเรื่องหนูแล้ว คุยเรื่องคุณวีดีกว่า วันก่อนคุณวีบอกหนูว่าเค้าจะแต่งงานกับคุณมณฑา แล้วยอมทำตามข้อตกลงคุณท่าน ดูคุณวีกลุ้มใจมาก หนูสงสารคุณวีจังแม่”
“ตอนที่แม่รู้เรื่องแม่ก็สงสารคุณวีเหมือนกัน แต่จะทำอะไรได้ล่ะ ก็คุณหญิงท่านต้องการแบบนี้”
อาทิตย์กลุ้มใจ แล้วเสียงโทรศัพท์อาทิตย์ดังขึ้น เมื่อหยิบมาดูเห็นว่าเป็นอิงอรโทรมา อาทิตย์ไม่รับโทรศัพท์
“คุณอิงโทรมาน่ะแม่” อาทิตย์เอ่ยบอก
“นี่แกคิดจะไม่รับโทรศัพท์เค้าไปตลอดเหรอ?” อาทิตย์ชะงัก “แม่ไม่เห็นด้วยเลยนะที่แกทำแบบนี้ แกเป็นลูกผู้ชาย
ก็ควรจะรับผิดชอบในสิ่งที่แกทำกับเค้า”
ที่ห้องนั่งเล่นของมณฑิรา หญิงสาวนั่งคิดเรื่องรัฐรวี แล้วกลุ้มใจเพราะกลัวว่าถ้ารัฐรวีรู้ความจริงแล้วจะโกรธ
มณฑิราตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วกดพิมพ์ไลน์หารัฐรวี “คุณวีคะ ฉันมีเรื่องอยากสารภาพคุณค่ะ.. ที่จริงแล้วมณฑาที่คุณรู้จัก คือคนๆ เดียวกับมณฑิราค่ะ.....”
มณฑิราตัดสินใจกดส่งข้อความ เห็นว่าสัญญาณอินเตอร์เน็ตหมุนๆ เหมือนสัญญาณไม่ดี แล้วขึ้นเป็นปุ่มสีแดงที่หน้าจอไลน์ หญิงสาวกดเข้าไปดู เห็นข้อความแจ้งว่า จะ “resent” หรือ “delete”
มณฑิราคิดๆ ว่าจะกดส่งอีกรอบ