บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 2 หน้า 5
“แกถามตารางงานของฉันกับส้มโอทำไม?” รัฐรวีถามเสียงเข้ม
อาทิตย์ยิ้มแหย รัฐรวีจ้องหน้าจับพิรุธอาทิตย์เต็มที่
รัฐรวีเดินจะไปคุยงาน โดยมีอาทิตย์เดินตาม ระหว่างทาง พนักงานในออฟฟิศหยุดยิ้มทำความเคารพรัฐรวี รัฐรวียิ้มให้ทุกคนอย่างอัธยาศัยดี
“โธ่ คุณวีครับ ที่ผมถามเพราะผมอยากรู้ว่าคุณวีต้องไปไหนบ้าง จะได้เตรียมเส้นทางถูกไงครับ” อาทิตย์แก้ตัวกับอีกฝ่าย
“อย่ามาโกหก! ชั้นรู้ว่าแกจะอยากรู้ว่าชั้นว่างหรือไม่ว่างตอนไหน จะได้แอบเอารถชั้นออกไปขับเล่นอีกใช่มั้ย? แล้วเลิกซะทีนะ ไอ้นิสัยลามกกับส้มโอน่ะ เดี๋ยวชั้นจะเสียการปกครองไปด้วย”
อาทิตย์ตีหน้าเศร้า “เฮ้อ เกิดเป็นไอ้อาทิตย์นี่มันน่าน้อยใจจริงๆ สนใจงานก็ไม่ได้...”
“งั้นแกก็สแตนด์บายรออยู่แถวนี้แหละ ถ้าจะไปไหนเดี๋ยวฉันบอก”
“ผมก็ต้องมีธุระของผมต้องไปทำบ้างสิครับ จะมานั่งรอตลอดได้ยังไง” รัฐรวีฟังแล้วเซ็ง อาทิตย์รีบมั่วนิ่ม “สรุปว่าวันนี้คุณวีไม่มีออกไปไหน งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ ตอนเย็นผมมารับ”
“ตัวแกน่ะไปได้ แต่เอากุญแจรถมา”
“อ้าว แล้วผมจะไปยังไงล่ะครับ? บ่ายนี้ผมนัดว่าที่แม่ของลูกไว้ อ้อนอยู่ตั้งนานกว่าเค้าจะยอมรับนัด”
“ก็แท็กซี่ไง! ชั้นไม่ยอมให้แกเอารถชั้นไปเที่ยวหลอกสาวหรอก”
“ผมเคยทำอย่างนั้นด้วยเหรอครับ”
“ตลอด!” รัฐรวีเน้นเสียงเข้ม
“คืนก็ได้ครับ ผมไปได้แล้วใช่มั้ยครับ?” อาทิตย์ทำหน้าเซ็ง ส่งกุญแจรถคืนให้รัฐรวี
ชายหนุ่มพยักหน้า อาทิตย์เดินแยกออกไป
อาทิตย์เดินไปทางลานจอดรถ เมื่อแน่ใจว่าอีกฝ่ายไม่เห็นตนแน่ๆ อาทิตย์ก็พึมพำยิ้มๆ กับตัวเอง “หึๆๆ ดีนะที่รอบคอบ” ชายหนุ่มหยิบกุญแจสำรองออกมาจากกระเป๋ากางเกง “เอากุญแจสำรองมาด้วย ฮ่าๆๆ”
เขาหัวเราะชอบใจในความฉลาดของตัวเอง แล้วเดินออกไป
อาทิตย์เดินมาถึงลานจอดรถ เห็นรถรัฐรวีจอดอยู่ไกลๆ อาทิตย์เดินเข้าไปหารถ ก่อนเดินถึงก็หยิบกุญแจรีโมทขึ้นมากดปลดล็อกรถ เสียงปลดล็อกรถดัง อาทิตย์ยิ้มร่า
แต่อยู่ๆ เสียงล็อกรถก็ดังขึ้น อาทิตย์มองงงๆ แล้วเอากุญแจรีโมทมากดปลดล็อกรถอีก อาทิตย์จะเดินไปเปิดประตูรถ ทันใดนั้นเสียงล็อกรถก็ดังอีก