บทละครโทรทัศน์ คุ้มนางครวญตอน 2 หน้า 2

“พิมพ์ดาวค่ะ”

“น้องพิมพ์ดาวก็เลิศค่ะ เร้ว ออกไปกันค่ะ”

“ค่ะ คุณสปาทิพย์” เบิร์ดรับคำ

“ฉันชื่อชบาทิพย์ย่ะ”

บนเวที เจ๊เบิร์ดรับอีกจ๊อบเป็นพิธีกร คุณชบาทิพย์นั่งยิ้มแก้มปริ  ตรีภพนั่งขนาบข้างด้วยพิมพ์ดาว และแพท ให้สัมภาษณ์อย่างสนิทสนม เหมือนรักใคร่กันดี พอนักข่าวเผลอตรีภพและพิมพ์ดาวก็หันมาแอบถลึงตาใส่กันแวบหนึ่ง แล้วหันไปยิ้มแย้มใหม่
 

คืนนั้น พิมพ์ดาวสะดุ้งตื่นขึ้นมา เห็นหยือกน้ำที่โต๊ะหัวเตียงว่างเปล่าจึงคว้ามันขึ้นมาแล้วลุกขึ้นเดินออกไปจากห้อง กลับพบว่ารอบกายกลายเป็นทางเดินในเรือนใหญ่ 2 ด้านเป็นฝาไม้สักงาม  พื้นเป็นกระดานแผ่นใหญ่ที่ผนังเรือนมีไม้สลักฉลุเป็นลายประดับอยู่ระยะ พิมพ์ดาวก้าวผ่านม่านปัก ชุดที่สวมกลับกลายเป็นซิ่นมีเชิงงดงาม  เสื้อแขนกระบอกเป็นผ้าบางมีผ้าคลองแขน  มือนั้นถือขันน้ำใบใหญ่ พิมพ์ดาวก้มลงมอง เงาน้ำในขันสะท้อนภาพตนเองแต่เกล้ามวยผมสูง แต่ก็ยังมีปอยผมทิ้งมาเคลียไหล่  แสดงว่าผมนั้นยาวอย่างยิ่ง  บนมวยผมปักดอกไม้สด

พิมพ์ดาวในชุดเจ้านางน้อยถือขันน้ำก้าวมาจากซุ้มไม้ที่ออกดอกแพรวพราว  เสียงซึงดังกังวานไพเราะแสดงถึงฝีมือคนเล่น  พิมพ์ดาวมองไปบนศาลาใหญ่ ตกแต่งด้วยม่านบางเบาและพวงเครื่องแขวนดอกไม้สด ไกลออกไปเห็นแม่น้ำปิงกว้างใหญ่  ลมพัดพลิ้วเป็นระลอก

บนศาลานั้นมีร่างระหงในชุดเจ้านางแต่ประดับศีรษะด้วยเครื่องทองวูบวาบนั่งหันหลังให้พิมพ์ดาวมือกำลังเล่นซึงที่วางอยู่บนตัก ที่แทบเท้ามีหญิงสองนางแต่งตัวแบบนางข้าไทหมอบอยู่กับพื้น ตรงข้ามร่างระหงนั้นมีร่างชายหนุ่มผู้หนึ่ง แต่งตัวด้วยเสื้อแขนยาว นุ่งโจง เนื้อผ้าดูมีราคา นั่งก้มหน้าราวใจจดใจจ่อฟังเพลงซึง

ร่างนั้นเงยหน้าขึ้นเป็นใบหน้าหล่อเหลาของตรีภพ แต่ผมเผ้าดูโบราณ ตรีภพมองดูร่างระหงตรงหน้าอย่างชื่นชม

พิมพ์ดาวอ้าปากค้าง รู้สึกพิศวงที่เห็นชายหนุ่มที่นี่ ตรีภพเบือนสายตามาเห็นพิมพ์ดาวเข้าก็ตกตะลึงไป พิมพ์ดาว อกใจสั่นระทึก ตรีภพขยับตัวทำท่าเหมือนจะผุดลุกขึ้น เสียงซึงพลันชะงักหาย

“อันใดหรือเจ้า พี่เทพ” ร่างระหงที่เล่นซึง หันขวับมาอย่างไม่พอใจ เสียงที่พูดวางอำนาจ “นั่นใคร” ใบหน้านั้นคือใบหล้ายอดหล้าที่งดงามพิลาสพิไล  แต่ระคนไปด้วยความน่ากลัวบางอย่าง

พิมพ์ดาวลุกพรวดขึ้นมาจากเตียง อกใจไหวระทึก ทั้งที่ความฝันนั้นไม่ได้น่าสะพรึงกลัว พิมพ์ดาวเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟหัวเตียง  ไฟสว่างขึ้น มือปัดโดนนิตยสาร 4-5 เล่มที่วางซ้อนอยู่ตกลง พิมพ์ดาวคว้ามันขึ้นมา  พบว่าเป็นนิตยสารบันเทิง หน้าปกเป็นตรีภพวางท่าหรูเท่อยู่ พิมพ์ดาวหน้าหงิก

“อีตาบ้านี่  ใครใช้ให้นายมาอยู่ในความฝันฉัน”  พิมพ์ดาวคว่ำหนังสือลง  ใจยังครุ่นคิดถึงฝันประหลาด

เช้ารุ่งขึ้น คุณจันทรากำลังเตรียมอาหารเช้าอย่างง่ายๆ อยู่ที่แพนทรี่ พิมพ์เดือนนักศึกษาคณะโบราณคดีปีสุดท้ายนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร ใบเฟิร์นสาวใช้ประจำบ้านเป็นสาวบ้านนอกที่มาทำงานเพราะเป็นแฟนคลับพิมพ์ดาวเมื่ออยู่นานเข้าก็ทำตัวราวเป็นผู้จัดการส่วนตัวพิมพ์ดาว กำลังปิ้งขนมปังอยู่ พิมพ์ดาวเดินตาปรือลงมาในห้องโถง  

จันทราปิดเตายกจานพวกเบคอนไข่ดาวมาที่โต๊ะ พิมพ์ดาวมานั่งลง พิมพ์เดือนเลื่อนถ้วยกาแฟให้ พลางสบตาจันทรา พิมพ์ดาวจิบกาแฟ ใบเฟิร์นเอาจานขนมปังกับผลไม้มาวางแล้วนั่งลง

“งานเมื่อคืนเป็นยังไงบ้างคะ” พิมพ์เดือนถาม