บทละครโทรทัศน์ คุ้มนางครวญตอน 2 หน้า 4
พิมพ์ดาวทำหน้าจะร้องไห้ “ไม่จริงนะคะ ไม่จริงนะคะแม่ ยายเดือนเชื่อพี่นะ ใบเฟิร์นเธออย่ามาทำหน้าแบบนั้น”
จันทราปลง “ยายพิมพ์นะยายพิมพ์ วันนี้ฉันคงไม่เป็นอันสอนหนังสือหรอก ทุกคนต้องถามฉันเรื่องนี้”
พิมพ์เดือนหัวเราะคิก “แต่รับรองเพื่อนหนูทุกคนต้องกรี๊ดสลบแน่ อิจฉาพี่พิมพ์”
“อย่าปากแข็งเลยค่ะ คุณพิมพ์ ฮิ ฮิ ฮิ หนูช๊อบ ชอบ” ใบเฟิร์นตอกย้ำ
พิมพ์ดาวเกือบลุกขึ้นเต้นเร่าๆ
ฐาปกรณ์นั่งอยู่ที่โซฟาตรงหน้ามีหนังสือพิมพ์บันเทิง 2-3 ฉบับ มีรูปตรีภพจุมพิตพิมพ์ดาว ที่โต๊ะทำงานมาดามสุนั่งทำงานเคร่งอยู่ ตรงหน้าก็มีหนังสือพิมพ์อีกชุดหนึ่ง
“น้องตรีนะน้องตรี ไปรับงานของนังเบิร์ดได้ยังไงนะ”
“สนุกดีออกครับ” ตรีภพตอบ
“แต่มันเสียเกรดเราหมด เหมือนเป็นตัวสำรองยังไงก็ไม่รู้ ที่จริงมันต้องดีลกัน ต้องมีสัญญาให้รัดกุม
รู้ไหมนังเบิร์ดมันเขี้ยวจะตาย”
ตรีภพมองสุชาดารำพึงเบาๆ “ฮะ แต่น้อยกว่าเจ๊”
มาดามสุลุกพรวดขึ้น “นี่ไม่ได้แล้วนะคะ น้องตรีไม่มีผู้จัดการตั้งสามเดือนแล้ว น้องตรีต้องหาผู้จัดการคนใหม่ได้แล้ว”
“ผมกลัวคนใหม่จะมา...เอ้อ ลวนลามผมอีกนะซี”
มาดามสุมานั่งบนพนักโซฟาเอามือวางแปะที่ไหล่ แล้วเริ่มลูบไล้
“อุ้ยตาย...ถ้ากลัวพวกนั้น ก็หาผู้หญิงซีคะ เอาไหมคะ พี่สุจะเป็นผู้จัดการให้น้องตรีเอง”
“แล้วเธอแน่ใจหรือว่าเธอจะไม่ปล้ำไอ้ตรีมันเข้า” ฐาปกรณ์พูดแทงใจ
มาดามสุค้อนผัวลุกถอยมา “นี่ อย่ามาพูดแบบนี้นะ อ้อแล้วอีกเรื่องนึง เรื่องเธอกับนังพิมพ์ดาวนี่ยังไง
ไปแอบคบกันตั้งแต่ตอนไหน”
ตรีภพอมยิ้ม “อย่าว่าแต่คบเลยครับ เจอกันครั้งแรกก็ในงานนั้นแหละครับ แต่เจ๊เบิร์ดแกกลัวไม่มีใครตีข่าว แกก็เลยด้นสดขึ้นมา”
“ต้าย พี่บอกแล้วไงอีนี่มันหน้าด้าน น้องตรีไม่น่ายอมมัน เอ๊ะ แต่บางที อาจเป็นฝีมือนังพิมพ์ดาวก็ได้”
“ยังไงฮะ”
“นังนี่มันหวังจะเกาะน้องตรีดังน่ะซีคะ มันดึงให้นังเบิร์ดพูดไปแบบนั้น นังนี่มันร้ายจะตาย”
“รู้จักเขาด้วยหรือ” ฐาปกรณ์ถาม
“ถึงไม่รู้จัดตัวก็รู้กิติศัพท์มันค่ะ ดูตอนที่มันมีเรื่องกับเจ๊จิ๋มซีคะ”
“อ้าวก็อีเจ๊จิ๋มไปโกงเงินเด็กมันจริงๆ ไม่ใช่หรือ”
มาดามสุชะงัก “ถ้านังนี่มันไม่ร้าย นังจิ๋มมันคงไม่โกงหรอกค่ะ”