บทละครโทรทัศน์ คุ้มนางครวญ ตอนที่ 21 หน้า 2
24 กุมภาพันธ์ 2557 ( 16:37 )
1.2M
มาลารินอยู่หน้ากระจกเงาลูบคลำเขี้ยวเสือไฟ หน้าครุ่นคิดวางแผน บีบีลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจอยู่บนเตียง แล้วมองดูนาฬิกา
“ว้าย เก้าโมงแล้ว ลงไปกองเร็วซียะ อีลิน รักษาภาพ”
“ลงไปตอกฉากหรือคะ วันนี้มีแต่คิวกลางคืนค่ะ”
“เออจริง วุ๊ย แสงเพชรเจ้าแสงหล้าเข้าตาจนฉันสมองเบลอไปหมด”
มาลารินมีสีหน้าโกรธแค้น ขยะแขยง หวาดหวั่นปะปนกัน
“เจ้าแสงหล้าอะไรกัน มันเป็นผี...ผีนังเจ้านางยอดหล้า”
“ว้าย ยังเพ้ออยู่อีก นี่หล่อนฟังนะยะ ฟิสิกส์ของผีก็คือ มีแต่ร่างเป็นเงาไม่มีตัวตนจริง แต่เจ้าแสงหล้าน่ะ ผิวมีเลือดมีฝาด เนื้องี้เด้ง ชิดกว่าชมอีก”
มาลารินไม่คล้อยตาม
“มันมีฤทธิ์มีเดชกว่าผีเมดิออคเครอน่ะซีคะ”
บีบีทำตาปริบๆ เพราะอ่อนด้อยเรื่องภาษา
”แล้วไม่เห็นหรือคะว่ามันมาเสนอหน้าได้แค่ตอนกลางคืน ตอนกลางวันน่ะมันปิดห้อง ปิดม่านเงียบ ดีไม่ดีมันอาจจะนอนในโลงก็ได้”
มาลารินมุ่งมั่นวางแผนแล้วแกะเขี้ยวเสือไฟจากทองที่หุ้ม บีบีเซ็งจิตค้อนเด็กในคาถา
ราเชนทร์นั่งหน้าเหรออยู่บนโซฟามองดูธาดาที่ยังคงนั่งอึ้งอยู่บนเตียง ธาดาหน้าซีด ตาล่อกแล่กเล็กน้อยมีอาการระแวง
”พ่อเลี้ยงอยู่กับเจ้าทั้งคืนจริงๆ หรือครับ”
“ก็ใช่ซีวะ พอแกเอาเจ้ามาส่งที่นี่แล้วไปไหน”
ราเชนทร์โกหก “ก็...อยู่แถวๆ นี้แหละครับ”
“แล้ว แล้ว แล้ว ทำไมเจ้ากลายเป็นคนอื่นไป”
ราเชนทร์พูดไม่ออกว่าโดนมาเหมือนกัน
“คนอื่นน่ะ คนแน่นอนหรือครับ”
ธาดาอึ้งไปนิดหนึ่งคว้าแก้วเหล้าเพียวๆ ข้างเตียงมาดื่ม
“ก็คนซีวะ ผู้หญิงแต่งตัวโบราณ แล้วก็..ก็หนีไป”
“หนีไป ไม่ใช่กลายร่างเป็นควันพุ่งไปนะครับ”
ธาดาสะดุ้งมองราเชนทร์อย่างสงสัย
“แกพูดอะไร ควันดำอะไร ผีไม่มีในโลก ที่เห็นอะไรแปลกๆ ก็เพราะกินเหล้าเยอะไปก็เท่านั้น”
ประโยคท้ายธาดาเหมือนให้เหตุผลปลอบใจตัวเอง