บทละครโทรทัศน์ คุ้มนางครวญ ตอนที่ 21 หน้า 5
24 กุมภาพันธ์ 2557 ( 16:37 )
1.2M
ถึงการถ่ายทำจริง มาลารินนั่งดีดซึง ตรีภพอยู่ตรงข้าม นางผัน นางเผื่อนที่แร่ดน้อยกว่าตัวจริงหมอบโชว์เนินอกอยู่ มาลารินมือดีดซึงของยอดหล้า พลางชะม้อยชะม้ายชายตาให้ตรีภพ เสียงซึงดังติงๆตึงๆ แบบโด่ขึ้นมาเป็นโน้ตๆ ฐาปกรณ์อารมณ์เสีย มาดามสุมาตรฐานต่ำยิ้มแป้น บีบีชื่นชมเด็กในคาถา
ยอดหล้าขมวดคิ้วมุ่น ฐาปกรณ์แผดเสียง
“คัท!”
มาลารินชะงักเสียงซึงเพี้ยนดังสนั่น หันมามอง ฐาปกรณ์ลุกขึ้น ทำท่าเหมือนจะทึ้งผมตัวเอง
“อะไรวะ เมื่อกี้ยังเล่นได้ พอถ่ายจริง ทำไมเล่นเป็นเด็กอนุบาลวัดลิงขบ”
มาลารินมาจากนอกจึงไม่รู้เรื่อง “แปลว่าอะไรคะ”
“แปลว่าฉันด่าเธอ”
มาลารินทำท่าจะร้องไห้ ตรีภพแตะแขนปลอบ มาลารินเลยเข้ากอดตรีภพ ยอดหล้าตาวาว
พิมพ์ดาวมองดูอย่างกังวลใจ บีบีกับมาดามสุผวามาปกป้องมาลาริน
“นี่คุณฐา ตอนลงเสียงจริงก็มีครูซึงมาเล่นไม่ใช่หรือคะ ทำไมต้องเคี่ยวเข็นลูกขา ขนาดนี้”
“ก็ใช่...แต่มันต้องซิงค์กัน”
“วุ้ย ก็ไปตัดช่วยได้ไม่ใช่เหรอ ขลิบๆ เอา”
“ขลิบอะไร ไม่ใช่หนังหุ้มปลาย”
บีบีสะดุ้งเฮือก เกือบเอามือกุมเป้า
”ยังไงก็ต้องเล่นได้ระดับหนึ่ง โว๊ย”
มาดามสุเกิดไอเดียบรรเจิด “ว้าย ชั้นนึกออกแล้ว”
“นึกอะไร”
“เพลงนี้เจ้าแสงหล้าต้องเล่นได้ ก็ให้เจ้าเล่นรับเชิญ ถ่ายด้านหลังกับมือ แล้วไปตัดต่อกับหน้าอี เอ๊ย หน้าลินซี่”
มาลารินหน้าบึ้ง “จะดีหรือคะ เจ้าจะลดเกียรติมาเล่นเชียวหรือคะ”
ตรีภพสบตาพิมพ์ดาว
”ไม่ใช่ลดเกียรติ...ให้เกียรติต่างหาก..ว่าไงคะเจ้าขา”
แก้วลังเลมองดูยอดหล้า “ผมว่าอย่าดีกว่า”
ยอดหล้าโบกมือ “สนุกดีออก ตกลงค่ะ ดิฉันจะเล่นให้”
มาลารินยักไหล่
“ตกลงค่ะ ใครจะรู้ ว่าเจ้าอาจเล่นเป็นเจ้ายอดหล้าได้ดีกว่าใครทั้งนั้น”
ยอดหล้ายิ้มไม่แยแส พิมพ์ดาวใจหายแทนมาลาริน