บทละครโทรทัศน์ คุ้มนางครวญ ตอนจบ หน้า 2
6 มีนาคม 2557 ( 14:04 )
1.2M
พิมพ์เดือนพูดเล่นเปลี่ยนบรรยากาศ “นิยายหรือละครพวกนี้เขาถึงต้องจบด้วยการขอโทษ ขออโหสิกรรมกันไงคะ บางเรื่องตอนสุดท้ายอโหสิกรรมกัน 5-6 คู่ ไม่ยอมจบซักที”
“แต่ทางพุทธเรา ไม่ได้เชื่อแค่ชาติก่อน ชาตินี้ชาติหน้านะลูก”
พิมพ์ดาวมองดูแม่
“ทางพุทธถือว่าทุกชีวิตเคยเวียนว่ายตายเกิดมาจนนับไม่ถ้วนชาติ นับไม่ถ้วนภพ เรื่องเจ้าดาราราย หลวงเทพ เจ้ายอดหล้าอาจมีต้นกำเนิดย้อนไปอีกไม่รู้กี่ชาติต่อกี่ชาติ”
“ไม่ไหวหรอกค่ะ”
“ทางพุทธถึงได้มีจุดหมายสูงสุดอยู่ที่นิพพาน เพื่อหยุดยั้งสังสารวัฏ ไม่ต้องมาเกิดมารักมาแค้นกันอีกไงจ๊ะ”
พิมพ์เดือนครุ่นคิด “ตายงั้นหนูก็ต้องเคยเจอนายหมอจิตนี่มาก่อนซีคะ”
พิมพ์ดาวกับจันทรามองตาปริบๆ
“แล้วชาตินี้จะรักหรือจะแค้นละจ๊ะ”
พิมพ์เดือนค้อนแม่ ใบเฟิร์นหันมา ”ข่าวบันเทิงจบแล้ว หนูปิดนะคะ”
ทุกคนมองดูทีวีเห็นว่ามีรายการข่าวต่อ
“อ้าว แม่คุณ ข่าวสารบ้านเมือง เขามีอะไร แม่ก็ดูบ้างซียะ”
ใบเฟิร์นส่งรีโมทให้ สะบัดตูดไป “อุ๊ย ไม่เอาละค่ะ ดูแล้วหนูเครียด”
จันทรากดรีโมทเพิ่มเสียง ทั้งสามมองดูทีวี ในจอทีวีคนอ่านข่าวสาว กำลังอ่านเฮดไลน์ข่าว
“คดีชายเบญจเพสถูกลักพาตัว เกิดขึ้นอีกครั้งที่เชียงใหม่”
พิมพ์ดาวใจหายวูบ “อะไรนะ”
บริเวณเติ๋นคุ้มร้าง สภาพดูรกเรื้อ แก้วก้าวมาช้าๆ มือถือซึงแนบอกแล้วหยุดยืนมอง บริเวณเติ๋นพลันสว่างขึ้น สภาพโดยรอบกลายเป็นงดงาม แต่ไม่ได้งดงามมลังเมลืองเหมือนก่อน แต่กลายเป็นเหลืองซีด ยอดหล้าปรากฎกายบนตั่ง พัสตราภรณ์ที่ใส่ดูเป็นสีแดงคล้ำ ดวงหน้างามกระด้างดวงตาดุดันโหดเหี้ยมกว่าเดิม แก้วพลันยิ้มอย่างรักใคร่ผูกพันก้าวไป คุกเข่าลงส่งซึงให้ ยอดหล้ารับมา สีหน้าอ่อนลงนิดหนึ่ง“ขอบใจ”
ยอดหล้าเอาซึงวางลงข้างตัว สีหน้ากลับกระด้างขึ้น “นี่มิใช่เวลาเบิกบานใจ ยังมีสิ่งต้องทำอีกมากมายนัก...เจ้ารู้หรือไม่ว่าท่านอาจารย์ อยู่ที่ใด”
“ครับเจ้านาง”
ในกุฏิเจ้าอาวาส สมภารเจ้าวัดวัย 60 หนึ่งในผู้นั่งปลุกเสกนั่งอยู่กับพระหนุ่ม และลูกศิษย์ ทางด้านหนึ่งหีบเหล็กที่ใส่กล่องอาคมตรึงวิญญาณเถรกระอำวางอยู่ สมภารเจ้าวัดจู่ๆ ก็สังหรณ์ประหลาด
“เอ๊ะ”
“มีอะไรหรือครับ”
ท่านสมภารไม่ตอบลุกขึ้นไปที่หีบเหล็ก ตรวจดูกุญแจแล้วถอนใจ พระหนุ่มลุกตาม
“นี่เป็นเขตพุทธาวาส วิญญาณร้ายเข้ามาไม่ได้หรอกครับ”
จู่ๆ ลูกศิษย์วัดอีกคนพรวดเข้ามา “หลวงตา!”