บทละครโทรทัศน์ คุ้มนางครวญ ตอนจบ หน้า 5
6 มีนาคม 2557 ( 14:04 )
1.2M
ทางเดินยาวในโรงพยาบาลว่างเปล่า มีรถเข็รนจอดอยู่ มีเชลฟ์เสียบโบรชัวร์ต่างๆ จู่ๆ มีกระแสประหลาดพุ่งมา เป็นพลังแสงพร่าเลือนมาตามทางเดิน มันชนรถเข็นขยับไหว โบรชัวร์ปลิวกระจายจากที่เสียบ แล้วพุ่งไปผ่านเคาน์เตอร์ เอกสารที่พยาบาลกำลังจัดซ้อนกันปลิวกระจาย นางพยาบาลร้องอุทาน
มหาจรวยอาการกำเริบ นอนเอนบนเตียง สีหน้าสงบปลงตก เกิดแสงพร่าที่ปลายเท้า เถรกระอำปรากฎกายขึ้น มหาจรวยถอนใจ
“เจ้าดูไม่แปลกใจที่เห็นข้า”
“เพราะข้ารู้ว่าความชั่วร้ายนั้นยากนักที่จะขุดรากถอนโคน”
เถรกระอำยิ้มราวได้รับคำชม “อาการเจ้าดูหนักหนา”
“แต่ท่านเองก็ไม่ดีนัก”
“ไม่แน่หรอก สิ่งที่เจ้าเห็นอาจจะลวงตาเจ้า”
เถรกระอำก้าวมาอีกก้าว ใบหน้าแผลไหม้ขยับไหวกลายเป็นใบหน้างดงามตามเดิม
“ท่านแสร้งเป็นบาดเจ็บ อย่างงั้นหรือ ทำไม”
“เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้”
ขาดคำเถรกระอำกลายร่างเป็นอสูรกายพุ่งเป็นเงาดำวูบเข้าหามหาจรวย มหาจรวยผวา เงาดำชำแรกหายไปในกาย มหาจรวยลืมตาดวงตานั้นดำสนิท ดวงหน้าดูเป็นปีศาจ กระโดดพุ่งตัวทะลุหน้าต่างกระจกแตกกระจาย
นางพยาบาล 2 คนเดินมา ร่างมหาจรวยตกโครมลงบนหลังคารถคันหนึ่งตรงหน้า หลังคายุบยวบ กระจกแตกกระจาย 2 นางพยาบาลร้องกรี๊ดสุดเสียง
ที่ลานหน้าคุ้มหลวง แก้วใส่ชุดสีขาวก้าวมาเหนือบันไดคุ้มมองไป ตาทอง สายใจ เฟื่องฟ้า ระริน แต่งชุดดำยืนรออยู่เบื้องล่าง รถตู้ของคุ้มแล่นมาจอดลงหน้าลานจอดลง ตรีภพ ตฤณ พิมพ์ดาว พิมพ์เดือน จันทราลงมาจากรถ ทุกคนสวมชุดดำหรือดำขาว ไว้ทุกข์ให้มหาจรวย
แก้วมองดูมีแววเหินห่าง รู้สึกผิด ยอกแสยงใจปนกันไปหมด ตรีภพมองดูแก้ว แล้วเดินยิ้มร่าไปหา
“ไงวะ สบายดี”
“มีงานศพแบบนี้ ไม่มีใครสบายดีหรอก”
“ไปว่ะ ไปรู้จักกับ แม่คุณพิมพ์ก่อน แม่พิมพ์มาด้วย”