บทละครโทรทัศน์ คุ้มนางครวญ ตอนจบ หน้า 3
6 มีนาคม 2557 ( 14:04 )
1.2M
เจ้าอาวาส พระหนุ่ม และลูกศิษย์ 3 คนก้าวมายังลานวัด มองไปอย่างแปลกใจ ที่ลานดิน ดินขยับไหวประหลาดเหมือนมีบางสิ่งอยู่ภายใต้กำลังเคลื่อนไหว ท่านสมภารมองไปอย่างเมตตา แต่พระหนุ่มและลูกศิษย์ตกใจกลัว
“อะไรน่ะ หลวงพ่อ”
ขาดคำมีเสียงม้าร้องก้องกึก ดินนั้นแยกแตกปริมีแสงสีแดงอมส้มส่องอยู่ภายใต้ ท่านสมภารยืนนิ่ง แต่พระหนุ่มกับเด็กวัดผงะ ดินแยกทะลายกระจายออก ม้าวายุผุดขึ้นจากใต้ดิน ดวงตาและขนแผงคอลุกเป็นไฟ มันลากรถม้าประหลาดที่บัดนี้มีไฟอาถรรพ์ลุกท่วม ดูแปลกประหลาด พระหนุ่มกับลูกศิษย์ตาเบิกโพลง แต่หลวงตาเจ้าอาวาสก้าวไปอย่างเมตตา
“สีกาออกมาเถิด”
จากไฟอันลุกท่วม ยอดหล้าก้าวออกมายืนเด่น ดูน่าสะพรึงกลัวกว่าแต่ก่อน
“โยมต้องการอะไร”
“ข้ามารับท่านอาจารย์ของข้า”
“อาจารย์ของโยมก่อกรรมทำเข็ญมามากมายนัก ให้อยู่ที่นี่เพื่อกล่อมเกลาจิตใจเถิด”
“ถ้าข้าจะช่วยอาจารย์ออกไปให้ได้เล่า”
“สีกามีตบะสมาธิบารมีสูงเหลือเกิน เสียดายที่ถูกชักนำไปในทางผิด”
ยอดหล้ายิ้มเยาะ “ท่านนี่พูดจาเหมือนเจ้าครูบาชั่วนั้นนัก”
“ทุกสิ่งทุกอย่างอาจมิเป็นเช่นตาเห็น ผู้ใดชั่ว ผู้ใดดี แยกแยะได้ยากนัก”
“ข้าเพียงต้องการท่านอาจารย์ของข้า”
“ถึงบารมีเจ้าสูงส่งเท่าใด โยมก็เข้าไปในเขตพุทธาวาสไม่ได้หรอก”
ยอดหล้ายิ้มเยาะอีก “สิ่งนั้นข้ารู้ดี”
สมภารผิดคาดคิดปราดไปแล้วตกใจ “แย่แล้ว”
“ข้าเข้าไปไม่ได้...แต่บริวารมนุษย์ของข้าเข้าไปได้”
ยอดหล้าพลันหมุนกาย เดินกลับสู่รถม้าไฟ ม้าวายุพลันช้าแรกเดินหายไป
ท่านสมภาร พระหนุ่ม และลูกศิษย์ทั้งสามก้าวมาอย่างร้อนรน ตรงหน้าหีบเหล็กเปิดอ้า กุญแจหล่นอยู่ กล่องอาคมข้างในหายไป