บทละครโทรทัศน์ คุ้มนางครวญ ตอนที่ 12 หน้า 2
11 กุมภาพันธ์ 2557 ( 01:30 )
1.2M
ที่คอนโดตรีภพ ตฤณนั่งบนโซฟา เอาเท้าพาดโต๊ะกาแฟอย่างสุขารมณ์ กำลังคุยโทรศัพท์กับตรีภพ ตรงหน้า ทีวีจอแบนเปิดช่องแฟชั่น มีนางแบบเดินวับแวมเปิดเปลือยอยู่
“หา! นี่แกละเมอเดินหรือ แล้วเคยมีอาการมาก่อนไหม”
ที่ห้องตรีภพในคุ้มหลวง ตรีภพยืนอยู่ที่ระเบียง
“ไม่เคยโว้ย”
“แน่ใจนะ แล้วสมัยเด็กๆล่ะ มีบ้างไหม”
“ไม่มี ถ้ามีก็ต้องเคยได้ยินพ่อกับแม่พูดถึงบ้างซี”
“แกเครียดเรื่องงานหรือเปล่า”
“มันก็มีบ้าง แต่ก็เป็นอย่างงี้ทุกเรื่อง”
“แล้วละเมอไปเข้าห้องใครบ้างหรือเปล่า” ตฤณเริ่มทะลึ่งตามนิสัย
“โถ ไอ้หมอลามก ไม่มี”
“แน่ใจ? แกไม่ละเมอไปเข้าห้องคุณลินซี่บ้างหรือ”
“ไม่มีโว้ย มีแต่คุณลินซี่ละเมอมาเข้าห้องฉัน”
ตฤณตาเหลือก “จริงหรือวะ เล่า เล่า เล่า เอาละเอียดแบบเนื้อๆเน้นๆ”
“พูดเล่นโว้ย”
ตฤณหมดมู๊ด “โถ ไอ้หอก อุตส่าห์ตื่นเต้น”
“เออ แกจะได้ลาพักเมื่อไหร่ อาทิตย์หน้าเหรอ”
“เออ”
“ขึ้นมาซีวะ จะได้มาถล่มไอ้แก้วกัน”
“แล้วไอ้แก้วเป็นยังไงบ้างวะ”
ตรีภพอึ้งไปนิดหนึ่ง เมื่อนึกถึงความผิดปรกติของแก้ว
“แกก็มาดูมันเองก็แล้วกัน”
ในห้อง พิมพ์ดาวสวมเสื้อคลุมอาบน้ำ นั่งบนเตียงกำลังอ่านพงศาวดารเวียงแก้วอย่างใจจดใจจ่อ
“เจ้าหลวงเทพลือไชย สวามิศักดิ์ต่อม่าน รีดนาทาเร้นส่วยสาจากชาวนาคร และข่มเหงคะเนงร้ายต่อชาวเมืองได้ทุกข์ยากยิ่งแล บรรดาขุนมีขุนเวียงเป็นหัวหน้าได้ลุกฮือขึ้นจับเจ้าหลวงเทพลือไชย สำเร็จโทษเสีย ขุนเวียงได้นำทัพขับไล่พม่าออกจากเวียงแก้วได้สำเร็จ ขุนทั้งหลายจึงยกขุนเวียงขึ้นเป็นเจ้าหลวงเวียงแก้ว ชื่อว่าเจ้าหลวงแสงฟ้า”
พิมพ์ดาวจดชื่อลงในสมุดโน้ตใกล้ตัว
จู่ๆเกิดเมฆฝนมหึมาเคลื่อนมาบดบังท้องฟ้าเหนือคุ้มหลวง บรรยากาศมืดลงราวเป็นเวลาใกล้ค่ำ
“เจ้าหลวงแสงฟ้าเป็นปู่ของเจ้าหลวงแสงอินทร์” แล้วอยู่ดีๆ ในห้องมืดวูบลง พิมพ์ดาวเงยหน้าดู
“อะไรนี่ เมฆฝนหรือ ตาย มืดอย่างกะทุ่มนึง”
นาฬิกาหัวเตียงบอกเวลา 15.00 นาฬิกา ที่นอกหน้าต่าง อีกาปีศาจเกาะกิ่งไม้มองดูพิมพ์ดาวเขม็ง ดวงตาลุกเป็นไฟ พิมพ์ดาวลุกขึ้นคว้าหมวกอาบน้ำมาคลุมผม แล้วมองดูเงาตนเองในกระจก เห็นสร้อยเขี้ยวเสือไฟ พิมพ์ดาวถอดสร้อยออก วางลงบนถาดกระเบื้องบนโต๊ะเครื่องแป้ง
พิมพ์ดาวเดินมากลางห้อง คว้าผ้าเช็ดตัวขึ้น ทันใดมีเสียงกระจกแตก พิมพ์ดาวหันขวับไปแล้วอ้าปากค้าง
ที่นอกหน้าต่าง มีฝูงกามากมายบินวนไปมา อีกาใหญ่ตัวหนึ่งบินเข้าชนกระจกแตก อีกาหัวหน้าบินเข้าหาพิมพ์ดาวและเข้าจิกตี พิมพ์ดาวร้องวิ้ด เอาผ้าเช็ดตัวปัดป้องและฟาดกลับ อีกาเข้าจิกทึ้งจนผ้าเช็ดตัวติดกรงเล็บกระชากปลิวไป ที่นอกหน้าต่าง อีกาตัวอื่นๆ ก็พุ่งเข้าชนกระแทกหน้าต่าง พิมพ์ดาวได้สตินึกออกเรื่องเขี้ยวเสือไฟ รีบวิ่งไปที่โต๊ะเครื่องแป้ง อีกาใหญ่บินขึ้น พุ่งเข้าหาพิมพ์ดาว หน้าต่างกระจกแตกเพล้งทุกบาน ฝูงอีกาบริวารบินกรูเข้ามา
พิมพ์ดาวถึงโต๊ะเครื่องแป้ง คว้าเขี้ยวเสือไฟขึ้นมา ชูขึ้นตรงหน้า เกิดแสงเจิดจ้าขึ้น มีเส้นแสงคล้ายหน้าเสือคำราม
ฝูงกาบินหนีไปราวหมอกควัน ประตูห้องเปิดออก ราเชนทร์พรวดเข้ามา
“คุณพิมพ์ เกิดอะไรขึ้นฮะนี่ พวกนกผีนั่นอีกแล้วหรือ”
พิมพ์ดาวยังคงตกใจตัวสั่น ราเชนทร์ก้าวไปใกล้ โอบกอดปลอบ
“ไม่เป็นไรแล้วครับ”
ที่หน้าประตู มาลารินกับตรีภพก้าวมาเห็นราเชนทร์ยืนกอดพิมพ์ดาวในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำ ตรีภพอึ้ง ราเชนทร์มองตรีภพอย่างท้าทาย มาลารินเกาะแขนตรีภพ
“คุณพิมพ์ คุณเชน เกิดอะไรขึ้นคะ”
พิมพ์ดาวเพิ่งรู้สึกตัวว่ากอดราเชนทร์อยู่ รีบขยับตัวออก มองตรีภพ ตรีภพทำเฉย มาลารินแอบยิ้ม