บทละครโทรทัศน์ มงกุฎริษยา ตอนที่ 11 หน้า 3
แพรวแพรเหวี่ยงๆ “เค้าก็มาสปาขัดหน้าขัดตัวกันน่ะสิ พรุ่งนี้เค้าจะไปสมัครมิสเพอเฟคกันแล้ว ...มีอะไร”
“อ้าว แล้วทำไมไม่มีใครเรียกฟ้าเลยล่ะคะ”
“แกเป็นใคร! เป็นแม่ฉันเหรอ ทำไมฉันต้องเรียก “
“ก็ไหนว่าเราเป็นพวกเดียวกันแล้วไงคะ แล้วทำไม...”
“ไม่มีใครเป็นพวกใครทั้งนั้นแหละ หาทางเอาตัวรอดเองย่ะ ...เรื่องเมื่อคืนก็ขอบใจนะที่ช่วยกำจัดเสี้ยนหนามไปให้คนนึง แค่นี้แหละขอนวดหน้าก่อน”
ฟ้ารุ่งวางสาย อึ้งที่แพรวแพรพูด เริ่มรู้สึกเคว้งคว้างไม่ปลอดภัย ไม่รู้ว่าพวกแพรวแพรจะทำอะไรตนรึเปล่า ดาวก็ไม่อยู่แล้ว เสียงโทรศัพท์ดัง ฟ้ารุ่งรับ “ฮัลโหล บ้านเจ๊เปรมจิตค่ะ”
“ฮัลโหล นั่นฟ้าใช่มั้ย”
ฟ้ารุ่งดีใจที่จะได้คุยกับดาว “ดาว นี่ฟ้าเอง... ดาวอยู่ไหนเนี่ย”
“ถ้าเธอรู้ เธอคงจะกรี๊ดใส่ฉันจนเส้นเลือดในสมองแตกเลยล่ะ ลองทายดูสิ”
“ดาว รีบบอกมาเถอะ”
“บ้านที่รักของเธอไง“ ฟ้ารุ่งอึ้ง “ขอบใจนะ ที่ทำให้ฉันถูกไล่ออกจากบ้านนรกหลังนั้น ไม่งั้นฉันคงไม่ได้มานอนอยู่บนเตียงอุ่นๆ ของคุณชัชแบบนี้หรอก ...ส่วนเธอ ฉันก็ขอให้มีความสุขกับบ้านเจ๊เปรมต่อไปละกัน”
“ดาว! อย่าเพิ่งวางสาย ดาว!” ฟ้ารุ่งเริ่มประสาทเสีย
ชมพูนุชกำลังเช็ดตัวให้แช่มอยู่ “เมื่อวานหนูขอโทษนะพ่อ หนูแค่ไปเดินเล่นกับเพื่อนในสวนแค่แป๊บเดียว ไม่คิดว่าอาการพ่อจะกำเริบ แต่ไม่เป็นไรแล้วนะ ต่อไปนี้พ่อจะอยู่ในความดูแลของหมอตลอดเวลา ...แล้วถ้าหนูประกวดเสร็จเมื่อไหร่ หนูจะรีบมารับพ่อกลับบ้านทันทีเลยจ้ะ อ้อ แล้วก็จะเอามงกุฎมาฝากพ่อด้วยนะ”
พุฒิพัฒน์เปิดประตูเข้ามา “ไปกันได้แล้ว”
“ไม่เห็นเหรอว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่”
“ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพยาบาลไปสิ ผมจ่ายเงินค่าพยาบาลไปแล้ว”
“ระหว่างให้ลูกดูแลกับคนอื่นดูแลมันไม่เหมือนกันหรอกนะ นี่คุณไม่เคยมีพ่อหรือยังไง” พุฒิพัฒน์อึ้ง นึกถึงพ่อตัวเองที่เสียไปแล้ว “วันนี้ขอฉันอยู่กับพ่อหน่อยเถอะ เดี๋ยวก็ต้องหายไปประกวดตั้งหลายเดือนกว่าจะได้กลับ อย่าใจร้ายไปหน่อยเลยน่ะ“ ชมพูนุชใส่เสื้อให้แช่ม
พุฒิพัฒน์เฝ้าดู ยกโทรศัพท์ขึ้นมาแอบถ่ายด้วยความประทับใจ