บทละครโทรทัศน์ มงกุฎริษยา ตอนที่ 11 หน้า 5
ชมพูนุชกำลังแกะส้มป้อนแช่ม พุฒิพัฒน์นั่งเฝ้า, ที่โต๊ะมีถุงผลไม้ต่างๆ อีก 2-3 ถุง ชมพูนุชแกะอีกกลับจะป้อน แช่มส่ายหน้า ไม่เอาแล้ว “พ่อต้องกินเยอะๆ สิ นี่ส้มคุณพุฒิพัฒน์เชียวนะ ถ้าพ่อกินไม่หมด พู่โดนหักเงินเดือนด้วย เจ้านายพู่เค้าใจร้าย” แช่มยอมกิน
พุฒิพัฒน์มองเหล่ รู้ว่าชมพูนุชแขวะ พอดีสร้อยเปิดประตูผัวะเข้ามา “แม่เจ้าโว้ยยย ทำไมห้องมันไฮโซอย่างนี้วะ โรงพยาบาลหรือโรงแรมวะเนี่ย ...นังพู่ แกโชคดีมีผัวรวย แบ่งเงินให้กูใช้บ้างซิจะเอาไปต่อทุน”
“แม่! คุณพุฒิเป็นเจ้านาย ไม่ใช่ผัว”
“อีนี่ ไม่ต้องมาทำเหนียม เจ้านายกับลูกจ้างเค้าไม่มาเป็นห่วงเป็นใยกันขนาดนี้หรอก นี่คุณ ถ้าจะเอานังพู่ทำเมีย ก็ต้องตบแต่งให้มันสมฐานะนะรู้มั้ย แต่ถ้าจะแค่เอาเฉยๆ มันก็ต้องมีค่าสึกหรอกกันบ้าง ชั้นเลี้ยงมันมาเปลืองข้าวเปลืองปลาไปตั้งเท่าไหร่”
“แม่!”
“แต่ตอนนี้ฉันขอซัก 5 พันสิ มีสดติดตัวมั้ย หรือมีแต่รูดๆ” พุฒิพัฒน์ควักเงินให้ 5 พันเพื่อตัดรำคาญ สร้อยรับมา แล้วหอมแก้มพุฒิพัฒน์ฟอดนึง “มันน่ารักจริงๆ ลูกเขยคนนี้ ถ้ากูสาวกว่านี้กูเอาเองแล้ว ไม่หลุดมาถึงมึง-หรอกอีพู่ ...กูไปนะ” สร้อยจะออกไป แล้วก็แว้บกลับเข้ามาหยิบถุงผลไม้ เอาไปหมดเลย
ชมพูนุชหันมาต่อว่าพุฒิพัฒน์ “นี่นาย! ให้เงินแม่ฉันไปทำไม”
“ค่ามัดจำไง”
“มัดจำอะไร”
“ก็ค่ามัดจำตัวเธอไง ถือว่าเขายกเธอให้ฉันแล้วนะ”
“บ้าเหรอ ตกลงกันเองก็แต่งกันเองละกัน ...พ่อ ยกแม่ให้คุณพุฒิเขาไปนะ เขาอยากได้”
แช่มแทบสำลักส้ม
เลม่อนกับไผ่ย่องๆ มาหน้าบ้านเปรมจิต มองรอดรั้วเข้าไป
“ฉันว่านะ ถ้านังแพรวมันข้องเกี่ยวกับยาเสพติด มันก็ต้องข้องเกี่ยวกันทั้งบ้านแน่ๆ ...เดี๋ยวเราจะเข้าไปซุ่มดูในบ้านมัน”
“ครับ” ไผ่เดินไปกดกริ่ง ติ๊งหน่อง
“เฮ้ย! ทำอะไรของแก” เลม่อนดึงไผ่มาหลบข้างกำแพง
“ก็กดให้คนมาเปิดประตูไงครับ พี่บอกจะเข้าไปซุ่มดูไม่ใช่เหรอ”
“ไอ้บ้า ต้องไม่ให้ใครเค้ารู้สิยะ!” เลม่อน ไผ่ แอบอยู่สักพัก ไม่เห็นมีคนมาเปิด “เอ๊ะ เหมือนจะไม่มีใครอยู่บ้านนะ ...เราปีนเข้าไปเลยดีกว่า ...ไผ่ มาให้ชั้นเหยียบซิ”