บทละครโทรทัศน์ มงกุฎริษยา ตอนที่ 10 หน้า 10
“ก็ไม่เลวนะ เอ๊ะ แต่ผมว่าผมมีความคิดที่ดีกว่านั้นนะ ถ้าเขาหาคุณในกรุงเทพ เราก็ไปหลบต่างจังหวัดสิครับ”
“หืม?”
“ไหนๆวันนี้เราก็ลาแล้ว ไปใช้วันลาให้คุ้มดีกว่า คุณมีที่ๆอยากไปไหม”
ชมพูนุชคิดถึงพ่อ “...มีค่ะ ฉันอยากกลับบ้านไปหาพ่อ”
พุฒิพัฒน์ลงมาที่หน้าตึก มองหาชัชชนม์ ชมพูนุช รถชัชชนม์วิ่งตัดหน้าพุฒิพัฒน์ไป พุฒิพัฒน์เห็นชมพูนุชและชัชชนม์วิ่งออกไป ก็รีบเรียกรปภ. “บอกคนให้เอารถผมออกมาเดี๋ยวนี้เลย” พุฒิพัฒน์วิ่งกลับเข้าไปในตึก
ดนัยอยู่ตรงกล้อง กล้องจับไปที่โต๊ะเล็กๆมีเก้าอี้สองตัว มีเค้กวางอยู่มุมห้อง ดนัยได้ยินเสียงเปิดประตู “เชิญเลยครับ” แพรวแพรเข้ามาพร้อมกับจอย ทั้งสองหน้าบูด ดนัยตกใจ “เอ่อ ขอคนเดียวครับ”
“ขอแพรวเริ่มก่อนนะคะ แพรวรีบ”
จอยขัด “ทุกคนเขาก็รีบทั้งนั้นน่ะค่ะ”
“อะๆ งั้นแคสท์พร้อมกันเลยก็ได้ครับ เดี๋ยวสมมติว่าพวกคุณเป็นเพื่อนรักกัน” ดนัยหันมา เห็นแพรวแพรกับจอยเขม่นกันอยู่ เริ่มหวั่น
“อ๋อ ไม่มีปัญหาค่ะ แพรวเป็นมืออาชีพ”
“ครับ...สถานการณ์คือ นี่เป็นวันเกิดคุณจอย แล้วคุณแพรวแพรมาเซอร์ไพรส์ เล่นยังไงก็ได้ ให้ดูเป็นเพื่อนรักกันมากๆนะครับ พร้อมแล้วเริ่มเลย”
จอยนั่งอยู่ เห็นแพรวแพรหยิบเค้กมามอง แล้วยิ้ม จอยเริ่มระแวง แพรวแพรเริ่มเล่น สดใส แต่ดูน่ากลัว “จอยหลับตาสิจ๊ะ”
จอยแอบกลัวโดนโปะเค้ก แต่ต้องเล่นเป็นสดใส “มีอะไรเหรอแพรว”
“ถ้าบอกก็ไม่เซอร์ไพรส์สิ หลับตาเร้ว”
“อ๋อ เค้กใช่ไหม” จอยไปหยิบเค้กชิงจากแพรวมาได้ “เรามากินกันเถอะ” ดนัยรู้สึกแปลกๆ แพรวแพรแอบหวั่นจอยจะปาเค้กใส่ จอยจับมือแพรวแพรแต่แพรวแพรก็ยื้อมือไว้ “มานี่เร็ว”
แพรวแพรยื้อมือไว้ “เราลดความอ้วน เราป้อนให้ไหม”
ดนัยเห็นท่าไม่ดี “คัท! เอาเค้กไปไว้ที่อื่นดีกว่าครับ เดี๋ยวเปลี่ยนซีนเล็กน้อย”
แพรวแพรวางเค้ก “เสียเวลาหน่อยนะคะคุณดนัย พวกไม่มืออาชีพ ก็เป็นแบบนี้แหละ โน่นก็ไม่ทำ นี่ก็ไม่ได้” แพรวแพรพูดกับจอย “วันนี้น่ะ ไม่มีใครโง่มาทำอะไรแทนเธอแล้วนะ”
“หมายความว่าไง”