บทละครโทรทัศน์ มงกุฎริษยา ตอนที่ 8 หน้า 3
ชัชชนม์ตัดบท “ชีวิตผมไม่มีแม่กับพี่ชายตั้งแต่วันนั้นแล้วครับ ผมมีแค่พ่อคนเดียว”
ขจีนุชรู้สึกผิด “แม่ขอโทษลูก แม่รู้ว่าแม่ทำผิด ...แต่วันนี้แม่ขอได้มั้ย ให้แม่ได้เป็นแม่ของชัชอีกครั้งจะได้มั้ย”
“..ขอตัวกลับก่อนนะครับ ผมมีงานต้องเคลียร์” ชัชชนม์เดินออกไปไม่สนใจขจีนุชเลย ขจีนุชทุกข์แสนสาหัส
พุฒิพัฒน์เดินเข้ามาอารมณ์เสีย นั่งลงที่โต๊ะทำงานอย่างฉุน เขารวบแฟ้มเอกสารแรงๆ วางๆ ไปที่ข้างโต๊ะ แฟ้มไปโดนกรอบรูป “พุฒิพัฒน์กับไพศาล” ตกลงพื้น พุฒิพัฒน์ก้มเก็บ ฝาหลังของกรอบรูปหลุด ทำให้เห็นรูปอีกใบหนึ่งที่วางซ้อนอยู่หลังรูป พุฒิพัฒน์ค่อยๆ หยิบมาดู เป็นรูป พุฒิพัฒน์ ชัชชนม์สมัยเด็ก ถ่ายร่วมกับขจีนุชและชาติ พุฒิพัฒน์ ชัชชนม์กอดคอกัน ชาติ ขจีนุข โอบเด็กทั้ง 2 ไว้ เป็นภาพครอบครัวที่มีความสุขและรักกันมาก พุฒิพัฒน์มองค้างนึกถึงวันที่เคยมีความสุขร่วมกันกับครอบครัวเก่า
เสียงเคาะประตู ขจีนุชเข้ามา พุฒิพัฒน์รีบเก็บรูปวางคว่ำไว้
“เป็นไงบ้างลูก ที่ชัชเค้าออกไอเดียวันนี้”
“มันก็ต้องดีอยู่แล้วสิครับ ชัชเค้าเคยทำอะไรแล้วไม่ถูกใจแม่ด้วยเหรอ”
“พุฒิ เมื่อไหร่ลูกจะพูดกับแม่ดีๆ ซะที ทำตัวอย่างนี้ไม่น่ารักเลยนะลูก”
“ผมรู้ตัวครับว่าผมมันไม่น่ารัก แล้วก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่ผมจะต้องทำตัวให้น่ารักด้วย เชิญแม่ไปรักชัชให้เต็มที่เลยครับ ผมไม่ว่าอะไรแม่หรอก” พุฒิพัฒน์เดินออกไปอย่างฉุนเฉียว ขจีนุชยิ่งช้ำหนัก ที่ลูกไม่เอาสักคน
ในออฟฟิศโล่งๆ พนักงานกลับบ้านหมดแล้ว พุฒิพัฒน์มองหาชมพูนุช แล้วกดโทรศัพท์ “ชมพู่ เธออยู่ไหน”
ชมพูนุชเดินคุยโทรศัพท์จะเข้าบ้าน “อยู่บ้านแล้ว มีอะไร”
“ใครสั่งให้เธอกลับ”
“ทำไมต้องมีใครสั่ง ถึงเวลาเลิกงานแล้วชั้นก็กลับสิ”
“ทีหลังห้ามกลับก่อนจนกว่าชั้นจะอนุญาต”
“ทำไมคะ”
“เพราะชั้นจะไปส่งเธอที่บ้าน”
“สวัสดิการบริษัทคุณมันจะดีเกินไปแล้วนะ ให้ชั้นได้เป็นอิสระบ้างเถอะ”
“เธอเป็นเลขาชั้นไม่มีคำว่าอิสระ ...พรุ่งนี้เช้ารอชั้นไปรับด้วย”
พุฒิพัฒน์วางสาย ชมพูนุชทำเบะปากใส่โทรศัพท์แล้วเข้าบ้าน