บทละครโทรทัศน์ มงกุฎริษยา ตอนที่ 8 หน้า 4
ชมพูนุชเข้าในบ้าน ไม่เห็นใครอยู่เลย มองหา “ไปไหนกันหมด”
เสียงคนร้องแว่วมาจากหลังบ้าน
รุ้งลาวัลย์โวย “กรี๊ดดด เจ็บนะ จะฆ่ากันรึไง เบาๆ หน่อยสิ”
ดอกแคชอบใจ “ซี๊ดดดด อูย แรงอีก แรงอีก แสบซ่าสะใจ เอาอีก!”
เสียงร้องเจ็บแสบ ซู้ดปากซี๊ดซาด ชมพูนุชแปลกใจ เดินไปดู
หลังบ้าน ทุกคนใส่เสื้อกล้ามหรือเกาะอก กับกางเกงขาสั้น บ้างนั่งที่พื้นกับเก้าอี้ซักผ้า บ้างยืนเกาะตุ่มน้ำ มีกะละมัง ใบใหญ่ใส่น้ำส้มมะขามผสมขมิ้น
เลม่อนเอาใยบวบขัดผิวให้รุ้งลาวัลย์ ปรางขัดให้ดอกแค จอยขัดให้ตัวเองเบาๆ นุ่มนวล
รุ้งลาวัลย์โอดครวญ “โอ้ยเจ๊ พอแล้ว เลือดซิบแล้วเนี่ย”
“ทน รู้จักมั้นคำว่าทน จะไปโฆษณาครีมไวท์เทนนิ่ง ผิวมันก็ต้องผุดผ่องเป็นยองใยสิยะ” เลม่อนหันไปเห็นจอย “นังจอย! เพลินเลยนะยะ ขัดแรงๆ ดูอย่างนังปรางนู่น”
ปรางขัดให้ดอกแคอย่างเมามัน ดอกแคชอบหน้าเคลิ้มฟิน
ชมพูนุชชะโงกหน้าเข้ามา “ทำอะไรกันอยู่คะ”
“แอร๊ยยย ชมพู่” เลม่อนทิ้งทุกอย่างแล้วไปหา “ไปทำงานกับคุณพุฒิมาเป็นไงมั่ง “เสร็จ” มั้ย”
“เสร็จค่ะ”
“กรี๊ดดดดดดดดด เริ่ด เริ่ด เริ่ด คุณพุฒิเสร็จนังพู่แล้ว”
“เจ๊เลม่อน พู่หมายถึงทำงานเสร็จนะคะ”
“โธ่ นึกว่าเสร็จอย่างอื่น“
ดอกแคสังเกตเห็น “เอ๊ะ เมื่อเช้าตอนออกจากบ้านไม่ใช่ชุดนี้นี่”
“คุณพุฒิเค้าซื้อให้เปลี่ยนน่ะ เค้าบอกว่าชุดที่พู่ใส่ไปมันไม่เรียบร้อย”
รุ้งลาวัลย์เหน็บ “จริงๆ แล้วทำงานแบบนี้ ไม่ต้องใส่เสื้อผ้าก็ได้มั้ง”
“นังรุ้ง เดี๋ยวชั้นจะขัดปากแกด้วย” เลม่อนหันไปบอกชมพูนุช “พู่ หนูอย่าไปถือสามันเลยนะ”
“ไม่ถือสาหรอกค่ะ รุ้งเค้าคงจะทำบ่อย เลยคิดว่าคนอื่นจะทำเหมือนตัวเอง”
“แกว่าชั้นเหรอนังพู่!”
“เปล่า ชั้นเหน็บ”
รุ้งลาวัลย์โกรธพุ่งเข้าตบชมพูนุช เธอผลักกลับไป พื้นลื่นทำให้รุ้งลาวัลย์ล้มก้นจ้ำเบ้า
“แกกล้าทำเพื่อนชั้นเหรอ” ปรางจะทำร้ายชมพูนุช เลม่อนกับจอยเข้าห้าม เกิดการชุลมุนวุ่นวาย