บทละครโทรทัศน์ มงกุฎริษยา ตอนที่ 6 หน้า 4
ฟ้ารุ่งพูดขึ้นรั้งแพรวแพรไว้ “ทำไมพี่ต้องมาบอกเรื่องพวกนี้กับฟ้าด้วย “ แพรวแพรเดินกลับมา “พี่ต้องการอะไรจากฟ้ากันแน่”
“อย่างฟ้าน่ะจะให้อะไรพี่ได้? แต่ที่พี่มาบอกไว้ก็เพราะว่า พี่เกลียดคนอย่างดาว เกลียดคนที่พร้อมจะเหยียบหัวทุกคน เพื่อให้ตัวเองประสบความสำเร็จ โดยไม่สนเลยว่าคนๆนั้น จะเป็นเพื่อนรักตัวเอง” แพรวแพรเดินออกไป ฟ้ารุ่งคิดหนัก
ชมพูนุชคุยโทรศัพท์บ้าน “หนูสบายดีจ้ะพ่อ พ่อไม่ต้องห่วงนะ ไว้จะโทรหาอีกนะพ่อ เดี๋ยวหนูขอคุยกับพี่ซูกัสต่อนะ...จ้ะ พี่ซูกัส ปิดลำโพงโทรศัพท์แป้บนึงสิจ๊ะ...ค่ายาพอไหม.... เหรอ งั้นฉันจะรีบโอนไปให้นะพี่... จ้ะ ขอบคุณมากจ้ะ” ชมพูนุชเปิดกระเป๋าตังค์ดู มีอยู่ 120 บาท ก็เป็นกังวล
ชมพูนุชเดินเข้ามาในห้อง เจอจอยกำลังเคลียร์ชั้นวางของให้
“ชมพู่วางของตรงนี้ได้เลยนะ”
“ขอบใจนะจอย รบกวนหน่อยนะ”
“ไม่รบกวนเลย เราอยู่ห้องคนเดียวก็เหงา มีชมพู่มาเป็นเพื่อน เราก็ดีใจ”
“ปกติ อยู่ที่นี่ต้องทำอะไรบ้างเหรอ”
“ก็เรียนแล้วก็กลับบ้านน่ะ”
“ห๊ะ?”
“ทำไมเหรอ”
“แล้วงานล่ะ พวกเธอหาเงินจากไหนกันเหรอ”
“ก็จากการประกวดเวทีต่างๆไง “
“แล้วจะมีประกวดอีกเมื่อไรเหรอ ฉันอยากลงประกวดบ้าง “
“เธอได้ลงประกวดแน่ๆแหละ ก็ Miss Perfect Thailand ไง”
“ไม่มีเวทีที่จะได้ไปประกวดเร็วๆนี้เหรอ”
“มี แต่ป้าไม่ให้ไปตอนนี้หรอก เดี๋ยวคนจะติดภาพว่าเราเป็นนางงามเดินสาย ล่าเงินรางวัล แล้วจะดูไม่ดีตอนขึ้นเวทีใหญ่”
“อืมม... แล้วงานอื่นๆล่ะ มีทางหาเงินทางอื่นอีกไหม”
“ก็ต้องไปขออนุญาตป้าก่อนน่ะ เพราะถ้าเลือกงานไม่ดี จะเสียภาพพจน์ได้”
ชมพูนุชคิดหนัก