บทละครโทรทัศน์ มงกุฎริษยา ตอนที่ 6 หน้า 5
พุฒิพัฒน์เดินเข้าบ้านมา ขจีนุชเดินลงมาจากบันไดในชุดคลุมชุดนอน “กลับมาสักทีนะ”
“ต้องรีบกลับมาก่อนที่บริษัทของพ่อจะกลายไปเป็นของคนอื่นน่ะครับ”
“คนอื่นที่ไหน ชัชเค้าก็เป็นน้องชายเราเองนะพุฒิ”
“ยอมรับแล้วใช่ไหมครับ ว่าจะยกสถานีเราให้มัน”
“พุฒิ แม่แค่เรียกชัชให้มาทำงานกับเราเฉยๆ ชัชเขาก็มีสิทธิ์เหมือนกันนะ”
“สิทธิ์อะไร นี่มันช่องของพ่อ ช่องที่เกิดจากน้ำพักน้ำแรงของพ่อ ...พ่อของผม ไม่ใช่พ่อของมัน”
“พุฒิ...”
“ผมไม่ยอมง่ายๆ หรอก” พุฒิพัฒน์เดินออกไป ขจีนุชมองตามอย่างเศร้า
พุฒิพัฒน์เข้ามาในห้องด้วยความหัวเสีย หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “อรเหรอ... โทรหากรรมการทุกคน บอกแคนเซิลเรื่องการประชุมพรุ่งนี้”
ชมพูนุชเดินออกมาจากห้องเจอกับรุ้งลาวัลย์ รุ้งลาวัลย์หน้าดุ ถือตะกร้าใส่สบู่ ยาสระผมมา “ป้าให้เอามาให้”
“ขอบคุณค่ะ” ชมพูนุชกำลังจะรับตะกร้ามา แต่รุ้งลาวัลย์ทิ้งตะกร้าลงพื้น ชมพูนุชงง
“แต่ฉันไม่ใช่เด็กดี ที่ทำตามป้าสั่งตลอดหรอกนะ ถ้าฉันไม่อยากทำตาม ฉันก็ไม่ทำ ...ไม่ว่าจะเรื่องนี้ หรือเรื่องคุณพุฒิ!”
“คุณพุฒิ?”
“ถึงป้าจะตั้งใจจะจับเธอประเคนให้คุณพุฒิ แต่ฉันก็ไม่หลีกง่ายๆหรอก แล้วถ้าไม่อยากมีเรื่องละก็ หยุดอ่อยคุณพุฒิซะ” รุ้งลาวัลย์เดินออกไป ทิ้งชมพูนุชงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
จอยเดินออกมาแล้วถาม “มีอะไรเหรอ...” จอยเห็นข้าวของเละเทะร้องด้วยความตกใจ “ว้าย ชมพู่ เป็นอะไรหรือเปล่า”
“ไม่มีอะไรหรอก รุ้งเขาเอาสบู่กับยาสระผมมาให้” ชมพูนุชเตรียมพร้อมรับมือกับสิ่งจะเกิดขึ้นต่อไป
วันต่อมา ชัชชนม์ใส่ชุดทำงานสุภาพ เตรียมจัดของไปประชุมเป็นพวกเอกสารและแมคบุค ดนัยเดินหาวลงมาเห็นชัชชนม์กำลังจะไปทำงาน “โห ตื่นเช้าไปไหมเนี่ย”
“วันนี้วันสำคัญเว้ย อยากเห็นหน้าไอ้พุฒิว่าจะอึ้งแค่ไหนตอนเห็นพรีเซนต์ของเรา”
“นี่สรุปทำพรีเซนต์เพื่อเอางาน หรือเอาชนะวะ ครอบครัวแกนี่แปลกว่ะ”
“นั่นไม่ใช่ครอบครัวฉัน”
“เอาที่สบายใจเลยคร้าบ”