บทละครโทรทัศน์ มงกุฎริษยา ตอนที่ 5 หน้า 2
ฟ้ารุ่งสงสัย “ทำไมล่ะคะ”
“โดนไล่ออก” ดาว ฟ้ารุ่ง หน้าเสีย “เพราะมันมาแอบใช้ยาทาเล็บของเจ๊โดยไม่ได้รับอนุญาต นี่บ้านเจ๊ถ้าทำตามกฎของเจ๊ไม่ได้ ก็ลาก่อน”
ดาวอยากรู้ “แล้วกฎที่นี่มีอะไรบ้างคะ”
“มีข้อเดียวเท่านั้นแหละ ห้ามทำให้ฉันไม่พอใจ “ดาวและฟ้ารุ่งยิ้มแห้งๆ “ไป เดี๋ยวพาไปดูข้างนอก”
แพรวแพรเดินเข้ามาหาเปรมจิต “เดี๋ยวนอกบ้าน แพรวช่วยพาเดินดูต่อเองเจ๊”
“ดีเหมือนกัน ...ฟ้า ดาว นี่แพรวแพร รุ่นพี่พวกเธอ ล่ามงกุฎมาได้หลายเวทีละ ดูเขาเป็นตัวอย่างนะ” ดาว ฟ้ารุ่ง ไหว้แพรวแพร “ฝากด้วยนะแพรว” เปรมจิตเดินออกไป
ดาวจ้องตาแข็งกับแพรวแพร แต่จู่ๆแพรวแพรก็เข้ามากอดดาวและฟ้ารุ่ง “พี่ขอโทษนะจ๊ะ พี่จำเราสองคนไม่ได้จริงๆ เลยเข้าใจผิดน่ะ ต่อจากนี้ พี่ก็ขอเป็นพี่สาวเราคนนึงนะ”
“ไม่จำเป็น “
ฟ้ารุ่งท้วงอ่อยๆ “ดาว...”
“ขอโทษนะ แต่ชั้นไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น ชั้นไว้ใจฟ้าแค่คนเดียวก็พอแล้ว” ดาวจับมือกับฟ้ารุ่ง ฟ้ารุ่งหันมายิ้มอ่อนๆให้ดาว เพราะเกรงใจแพรวแพร “ไปจัดของเหอะฟ้า เดี๋ยวเราค่อยเดินดูบ้านกันเองก็ได้” ดาวจูงฟ้ารุ่งออกไป แพรวแพรมองตามอย่างแค้นเคือง
พุฒิพัฒน์ขับรถไป ชมพูนุชนั่งนิ่ง
“คุยเป็นเพื่อนหน่อยสิ ขับทางไกลนะ ไม่กลัวฉันหลับในเหรอ”
“แค่ชะอำ – กรุงเทพไม่ได้ไกลขนาดนั้นสักหน่อย” พุฒิพัฒน์หมั่นไส้ เห็นป้ายไปประจวบ ก็เลี้ยวไปเลย “ทำไมไปทางนี้ล่ะ”
“ถ้าชะอำ-กรุงเทพมันใกล้ ก็เปลี่ยนเป็นหัวหิน-กรุงเทพละกัน จะได้นั่งคุยกันได้นานๆ”
“จอดเดี๋ยวนี้ ฉันจะลง”
“ก็ได้ แต่เธอต้องโทรไปขอกับคุณดวงเดือนก่อนนะ” ชมพูนุชนั่งเซ็งต่อไป โทรศัพท์พุฒิพัฒน์ดังขึ้นมา หน้าจอขึ้นชื่อ “เลขาอร” พุฒิพัฒน์นิ่งไม่รับ “อ้าว นี่จะปล่อยให้โทรศัพท์ดังแบบนี้เหรอ”
“โทรศัพท์คุณ คุณก็รับสิ”
“ฉันขับรถอยู่ รับโทรศัพท์ได้ไงล่ะ” ชมพูนุชนั่งนิ่งประชด “ดื้อจังเลย ฟ้องคุณดวงเดือนซะดีมั้ย....”
ชมพูนุชหยิบมือถือขึ้นมา จำใจรับสาย “ฮัลโหล”
เสียงอร เลขาพุฒิพัฒน์ที่อยู่ในสาย ดังออกมาจากลำโพง เปิดสปีกเกอร์ “สวัสดีค่ะ”
ชมพูนุชตกใจ พุฒิพัฒน์ขำไม่มีเสียง “ผมบอกแล้วใช่มั้ยว่าผมลา ไม่ต้องโทรตาม”