บทละครโทรทัศน์ มงกุฎริษยา ตอนที่ 5 หน้า 4
แพรวแพรเดินผ่านห้องนั่งเล่น เปรมจิต คิตตี้นั่งอยู่ สายตาเปรมจิตยังดูทีวีอยู่ แล้วถามแพรวแพร “พาดาวกับฟ้าเดินดูบ้านเรียบร้อยดีไหม”
แพรวแพรทำเนียน “เรียบร้อยดีค่ะเจ๊... แต่สองคนนั่นยังส๊ดสดอยู่เลยนะคะ ท่าทางดูเซื่องๆ เจ๊จะฝึกทันเหรอคะ”
คิตตี้แขวะ “อยากรู้เพราะเป็นห่วง หรือเพราะหิวเผือกจ๊ะ”
“ก็เผื่อแพรวจะช่วยอะไรเจ๊ได้บ้างไงคะ”
“จ้ะ”
เปรมจิตเอ่ย “ฝึกสองคนน่ะไม่ทันหรอก”
แพรวแพรพยายามกล่อมเปรมจิต “นั่นสิคะ อย่างนี้เสียเวลาเปล่าๆ”
“ฉันเลยจะลงทุนกับยัยดาวคนเดียวเท่านั้นแหละ หน่วยก้านดี น่าจะไปไกล”
แพรวแพรไม่พอใจ “เหรอคะ... เอ แล้วฟ้ารู้แล้วหรือเปล่าคะ ว่าเจ๊ไม่ได้จะปั้นนาง”
คิตตี้ดักคอ “เด็กมันจะรู้ไม่รู้ ก็ช่างเถอะ แต่ไม่ใช่หน้าที่ที่หล่อนจะเอาไปบอกละกัน“ แพรวแพรแสร้งยิ้มใส่คิตตี้ คิตตี้หันไปบอกเปรมจิต “คิตตี้ขอขึ้นไปดูน้องดาวก่อนนะคะเจ๊” คิตตี้ออกไป
แพรวแพรแอบไม่พอใจ พยายามคิดหาแผน
ริมถนนทางไปหัวหิน รถของพุฒิพัฒน์จอดเสียอยู่ ชมพูนุชยืนพิงรถอย่างเซ็งๆ พุฒิพัฒน์โทรศัพท์หาช่าง “ผมส่งพิกัดของรถไปให้แล้ว รีบส่งช่างมาเลยนะครับ... อีก 3 ชั่วโมง?!!!......ยังไง ช่วยเร่งให้ผมด้วยละกัน” พุฒิพัฒน์วางสายอย่างหัวเสีย
“ทำไมต้องเรียกช่างจากในตัวเมืองด้วย ช่างแถวนี้ก็มี”
“รถผมต้องใช้ช่างจากศูนย์ ช่างบ้านๆแถวนี้ไว้ใจได้ทีไหน”
“เด็กสปอยจริงๆ แล้วรถแพงขนาดนี้ ไม่มีเครื่องมือซ่อม ติดรถไว้เลยเหรอ”
“ฉันไม่ใช่ช่าง จะต้องมีทำไม”
“ก็มีเวลาที่ยางแตก แล้วต้องรออยู่ข้างทางแบบนี้ไง“ ชมพูนุชหงุดหงิด หยิบกระเป๋าแล้วเดินออกไป
“จะไปไหน”
“ฉันไม่รอหรอก 3 ชั่วโมงเนี่ย” พุฒิพัฒน์เข้าไปคว้าแขนชมพูนุช “โอ้ย”
“ฉันถามว่าจะไปไหน”
“ป้าดวงเดือนไม่ได้สั่งให้ฉันอยู่กับนายตลอดเวลาซะหน่อย นายไม่มีสิทธิ์มาบังคับชั้น” ชมพูนุชมองที่มือพุฒิที่จับแขน “แล้วก็มาจับฉันไว้แบบนี้”
พุฒิพัฒน์ยอมปล่อยมือจากชมพูนุช เธอยิ้มเยาะใส่เขา แล้วเดินออกมา พุฒิพัฒน์รีบเข้ามากอดชมพูนุชทันที เพื่อแกล้ง