บทละครโทรทัศน์ มหัศจรรย์รักข้ามกระดาษ ตอนที่ 8 หน้า 5

สายตาลูน่าที่มองอยู่

โกดังริมแม่น้ำ สกายเดินหาหนังสือมาเรื่อยจนเจอกับกล่องไม้เก่าๆเขรอะๆตกอยู่ คิดว่าอาจจะเป็นหนังสือที่เจตน์เอามาซ่อน สกายรีบเข้าไปคว้ากล่องไม้ มือของสกายแตะเข้ากับมือของลูน่าพร้อมกันที่กล่องไม้ เหมือนเกิดไฟฟ้าสถิต ทั้งสองคนตกใจ โฮชิรีบเข้ามาหยิบกล่องไม้ขึ้นมาดู พบว่าเป็นกล่องไม้เก่าธรรมดา ลูน่ากับสกาย มองหน้ากันนิ่งๆ  โฮชิพาลูน่าแยกออกไปช่วยกันหาหนังสือที่มุมหนึ่ง  ส่วนสกายเดินมาใกล้ๆบริเวณที่มีกล่องไม้ตั้งสูงตระหง่าน  สกายเห็นเศษขี้เถ้าสีแดงกองอยู่กับพื้นข้างกล่องไม้ สกายสงสัยว่าคืออะไร

“อะไรเนี่ย?...” สกายลองเอานิ้วแตะที่ขี้เถ้า ก่อนเอามาดมๆ เอาลิ้นแตะๆ แล้วเช็ดๆ ลิ้น ก่อนจะหันหลังกลับ ชายเสื้อเกี่ยวเข้ากับแง่งไม้ที่ยื่นออกมา สกายพยายามจะดึงแต่ไม่ออก จนตัวชนเข้ากับกล่องอย่างแรง กองกล่องไม้ขยับอย่างแรงจนจะเหมือนจะหล่นลงมาทับ สกายเงยหน้าขึ้นไปมองกลัวๆ พยายามดึงชายเสื้อที่เกี่ยวติดอยู่แต่ดึงไม่ออก กล่องไม้ขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านบนสุดเอนจนล้มลงมา ภายในเสี้ยววินาทีนั้น สกายรู้ว่าหนีไม่รอด รีบเอาแขนขึ้นกำบังตัวเองจากกล่องไม้ขนาดใหญ่ หลับตาปี๋ด้วยความกลัวสุดขีด “อ๊า!!!”

“เจ้าหญิง!!!” โฮชิพุ่งเข้ามา เอาดาบฟันกล่องไม้จนแตกกระจาย เศษไม้ เศษกระดาษปลิวฟุ้ง

สกายอยู่ในอ้อมกอดของโฮชิ สกายใจเต้นแรง ค่อยๆลืมตาขึ้นมาเห็นว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดของโฮชิ  โฮชิถามอย่างห่วงๆ “…เธอเป็นอะไรมั้ยเจ้าหญิง?”

สกายมองตาโฮชิ “ไม่เป็นไร…”

ลูน่าที่เห็นเหตุการณ์ มองดูทั้งสองกำลังกอดกัน ก็คิดย้อนไปตั้งแต่เห็นโฮชิคอยมองสกาย จนกระทั่งตอนที่รีบเข้าไปช่วยสกาย ซ้ำยังเห็นว่ากำลังกอดกัน ยิ่งเตือนใจให้เจ็บ มองโฮชิกับสกายแล้วยิ่งเจ็บปวด ก่อนตัดสินใจถอยออกไปช้าๆ  “เธอเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ...”

ลูน่าหันหลังเดินกลับ สายลมพัดโชยมา ลูน่าค่อยๆเดินช้าๆ แล้วหายไปอย่างรวดเร็ว โดยที่โฮชิกับสกายไม่ทันได้สังเกต สกายกับโฮชิมองกัน เขินๆ เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ  สกายนึกได้ ตัดอารมณ์กลับมารู้สึกผิด ผลักโฮชิออก หันไปมองหาลูน่า ปรากฏว่าลูน่าหายไปแล้ว “ลูน่าล่ะ?”

โฮชิ รู้ทันทีว่าลูน่าเห็นภาพเขากับสกาย

โกดังริมแม่น้ำ โฮชิกับสกายเดินตามหาลูน่าไปทั่วโกดังแต่ไม่เจอ สกายท่าทางเคร่งเครียด เกรงใจโฮชิที่ถึงเนื้อถึงตัวกัน เป็นสาเหตุให้ลูน่าไม่พอใจ สกายหอบๆ “หายไปไหนแล้วเนี่ย ไม่เจอเลย”

โฮชิมองซ้ายมองขวาด้วยความหงุดหงิดรำคาญใจ สกายพูดเวิ่นเว้อตลอดเวลาเพราะรู้สึกผิด