บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 4 หน้า 8

ในห้องน้ำหญิง ริวเงี่ยหูฟังเสียงฝีเท้าของพวกทาเคชิแยกย้ายกันไป ค่อยโล่งอก มายูมิได้โอกาส กระทุ้งศอก ถีบผ่านหลังจนริวกระเด็นไปติดฝาผนัง  

มายูมิตั้งหลักได้ จึงตรงเข้าไปเล่นงานริวซ้ำ “ไอ้บ้ากาม ไอ้วิปริต!”

“เดี๋ยว! ฟังผมก่อน”

มายูมิไม่ฟังเสียง ตรงเข้าไปเล่นงานเตะต่อยริวสารพัด ริวได้แต่ตั้งรับและเอี้ยวตัวหลบ ไม่ตอบโต้มายูมิ

จังหวะหนึ่งมายูมิเงื้อหมัดเข้าต่อยริว  ริวเบี่ยงตัวหลบแล้วคว้าข้อมือมายูมิกระชากดึงเข้ามา จนมายูมิถลาเข้ามาประชิดตัวเขา 

“ผมไม่ใช่โรคจิต” ริวจะอธิบายแต่ได้กลิ่นกายมายูมิ “อืม.. ตัวคุณหอมจัง”

“เอาหน้าแกออกไปนะ” มายูมิข่วน ๆ ๆ จิกหน้าริวทั้งสองมือ 

“เฮ้ย... ข่วนเจ็บยิ่งแมวอีก” ริวต้องออกแรงรวบล็อคมือทั้งสองของมายูมิไม่ให้ทำร้ายเขาได้ “มือนิ่ม แต่แรงเยอะจัง” 

มายูมิตวัดขาเตะเล่นงานริว อย่างไม่ยอมแพ้ ริวกระชากทั้งตัวมายูมิเข้ามากอด จนแก้มชนแก้ม ยิ้มก้อร่อก้อติก “นุ่มไปทั้งตัว” 

“ไอ้ลามก!”

“ไม่ได้ลามกครับ มันชิน เอ๊ย ไม่ได้ชินครับ มันเคยตัว เอ๊ย...ไม่ได้ตั้งใจ”

มายูมิประเคนหมัด เตะต่อยใส่ริวไม่ยั้ง ด้วยความโมโห ริวโยกซ้ายหลบขวา ตื่นเต้นที่ได้เจอผู้หญิงเก่งอย่างมายูมิ “โว้ว ๆ  สวยประหารแบบนี้...สเป็ค” 

ไม่พูดเปล่า ริวคว้าตัวมายูมิเข้ามาทำท่าจะจูบ มายูมิอึ้ง ตกตะลึง แต่ริวชะงัก ยังไม่ได้จูบ “อ๊ะ อยากให้เค้าจุ๊บจริงนะเนี่ย” 

“ไอ้กะล่อน! ฉันจะฆ่าแก” มายูมิทั้งโกรธทั้งอาย หันรีหันขวางหาอุปกรณ์เล่นงานริว  ริวอาศัยจังหวะมายูมิเผลอ รีบเปิดประตูห้องน้ำ วิ่งหนีออกไป 

มายูมิคว้าไม้ถูพื้นห้องน้ำมาได้อันหนึ่ง แค้นมาก “คิดว่าหนีพ้นเหรอ!!”

ริววิ่งหนีออกมาบริเวณสวนด้านหลังของโรงแรม กระหยิ่มยิ้ม คิดว่าตัวเองรอดแล้ว ไม้ถูพื้นลอยแหวกอากาศเข้ามาฟาดหลังริว จนหน้าคะมำ 

มายูมิวิ่งตามเข้ามา มองดูผลงานด้วยความสะใจ “ไม่พลาด!”

“ติดหนึบขนาดนี้ โกรธที่ผมไม่จุ๊บเหรอ” 

“แกตาย!” มายูมิกระโดดคร่อมตัวริวอย่างลืมตัว หวังจะล็อคริวไว้ให้อยู่

“โอว... พระเจ้าช่วยคนสวยทับ จุ๊บ ๆ” ริวยื่นหน้าทะลึ่งทะเล้นจะเข้าไปจูบมายูมิ  

มายูมิตกใจเอี้ยวตัวหลบไปด้านข้าง “อ๊าย... อย่านะ”