บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 10
เช้าวันใหม่ ในห้องป้ายบรรพบุรุษ ทาเคชิกับริวก้มศีรษะแสดงความเคารพต่อป้ายบรรพบุรุษอย่างนอบน้อม
คัตสึเปิดประตูเข้ามารายงาน “คนของซะโต้ มาขอพบโซเรียวครับ”
ทาเคชิกับริวนิ่วหน้ามองกันด้วยความประหลาดใจ
ที่โถงบ้านโอะนิซึกะ ทาเคชิถามชินอิจิด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ทันทีที่เดินเข้ามาเผชิญหน้ากัน“มีธุระอะไร”
“ท่านเคนอิจิฝากของขวัญมาให้โอะนิซึกะโซเรียว” ชินอิจิกระตุกยิ้ม ชูสร้อยที่มีจี้หยกประจำตระกูลโอะนิซึกะออกมายื่นตรงหน้าทาเคชิ
ริวตกใจ “หยกประจำตระกูลโอะนิซึกะ?”
ทาเคชิผงะไป รีบคว้าจี้หยกพร้อมสร้อยที่ขาดมาดูด้วยความตกใจ “พวกแกทำอะไรเซโกะ!” ทาเคชิถลาเข้าไปกระชากคอเสื้อชินอิจิ ขาดสติไปชั่วขณะ ตะคอกถามเสียงดัง
“ใจเย็นครับ ผมเป็นแค่คนส่งข่าว” ชินอิจิยิ้มอย่างถือไพ่เหนือกว่า “คืนนี้ท่านเคนอิจิต้องการพบโซเรียวตัวต่อตัว ไม่อย่างนั้น...ผู้หญิงคนที่เคยใส่จี้หยกชิ้นนี้” ชินอิจิเน้น “เละ!”
ทาเคชิเหวี่ยงกำปั้นกระแทกปลายคางชินอิจิจนล้มคว่ำไปกับพื้น ด้วยความโกรธมาก ตรงเข้าไปกระหน่ำชกอย่างไม่นับ เหมือนคนที่กำลังเป็นห่วงคนรักอย่างที่สุด“สารเลวๆ ๆ ๆ”
“โอ๊ย...”
ริวต้องตรงเข้ามาดึงร่างทาเคชิออกไป ขณะที่ชินอิจิยังกองอยู่ที่พื้นตรงนั้น “พอได้แล้วทาเคชิ.. แค่นี้มันก็แย่แล้ว”
ชินอิจิเริ่มหวาดกลัว เมื่อทาเคชิเดินถมึงทึงตรงเข้ามาอีกครั้ง ขยุ้มคอเสื้อกระชากขึ้นอย่างเลือดขึ้นหน้า “กลับไปบอกให้มันรอฉันคืนนี้ ถ้าใครแตะต้องเซโกะแม้แต่ปลายเล็บ ฉันจะถล่มซะโต้ให้ราบ!!”
ทาเคชิผลักตัวชินอิจิอย่างแรงจนหงายท้องไปอีกรอบ ชินอิจิรีบลนลานวิ่งออกไปด้วยความกลัว สวนกับโคจิ และเซกิที่ตามเข้ามา ทาเคชิจ้องหน้าโคจิ ขบกรามจนขึ้นสันนูนด้วยความเจ็บใจ
โคจิก้มหน้าสำนึกผิด รู้ว่าทำงานพลาด ดูแลแพรวดาวไม่ได้ “ทาโร่พลาดจนบาดเจ็บ อาผิดที่ประมาทเกินไป”