บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 5 หน้า 5

ริวประคองทาเคชิเข้ามาในห้องดับจิต ร่างของคนสี่คนนอนอยู่บนเตียงเรียงกัน ถูกคลุมด้วยผ้าสีขาว ทาเคชิเริ่มหวั่นใจ สะบัดตัวจากริว ฝืนเรี่ยวแรงตรงไปยังเตียงแรก ทาเคชิค่อยๆ ดึงผ้าสีขาวที่คลุมร่างออก เผยให้เห็นคุมิโกะนอนนิ่ง เสียชีวิตแล้ว

ทาเคชิใจหาย เสียงแผ่ว “พี่คุมิโกะ”

ทาเคชิอึ้งไปสักพัก ก่อนดึงผ้าคลุมร่างที่นอนอยู่เตียงข้าง ๆ คุมิโกะออก เผยให้เห็นร่างไดสุเกะนอนนิ่ง เสียชีวิตเช่นกัน ทาเคชิอึ้ง “พี่ไดสุเกะ”

ทาเคชิมองทั้งสองคน  แววตาเขาเต็มไปด้วยความเครียด  ภาพแห่งความทรงจำหวนกลับเข้ามา

คุมิโกะยกน้ำชากับของว่าง ออกมาให้ทาเคชิที่นั่งหงุดหงิดอยู่ตรงสวนหลังบ้าน 

“เห็นไม่เข้าไปทานของว่าง พี่เลยจัดออกมาให้”

“ผมไม่อยากเจอพ่อ”

“โซเรียวทำทุกอย่างเพราะรักลูกทุกคน เข้าใจท่านหน่อยนะจ๊ะ” คุมิโกะยิ้มให้ทาเคชิอย่างอ่อนโยน รักเหมือนน้องชาย

“แอบมาอ้อนอะไรเมียฉัน”

“ไม่ได้แอบ อ้อนเห็นๆ เลยล่ะ” ทาเคชิเริ่มยิ้มได้น้อยๆ จับมือคุมิโกะขึ้นมาแนบแก้ม ยิ้มให้คุมิโกะ รู้สึกเหมือนน้องชายอ้อนพี่สาว

“เฮ้ย.... ปล่อยเลยไอ้น้องตัวแสบ ปล่อยๆ” ไดสุเกะตรงเข้ามาแกะมือทาเคชิออกจากคุมิโกะ  ทาเคชิไม่ยอมปล่อย ไดสุเกะจึงตีมือทาเคชิให้ปล่อย คุมิโกะหัวเราะขำ พี่น้องแกล้งกัน ดูอบอุ่น

ในห้องดับจิต ทาเคชิมองร่างคุมิโกะกับไดสุเกะ อึ้ง เครียด สับสนมาก ริวมองทาเคชิ เศร้า และกดดันเช่นกัน ทาเคชิเปิดผ้าคลุมร่างที่นอนอยู่เตียงข้างไดสุเกะ ช็อคจนพูดไม่ออก ไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง “แม่”

คืนหนึ่ง ที่โถงบ้านโอะนิซึกะ ฮิเดโกะกำลังคร่ำเคร่งกับการเย็บเสื้อให้ทาเคชิ  จู่ๆ รู้สึกล้าตา จึงต้องหยุดพัก 

ทาเคชิเดินมาเห็นพอดี จึงเข้ามาห้าม “แอบมาเย็บเสื้อให้ผมอีกแล้ว ใช้ให้เด็กในบ้านทำก็ได้”

“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ” 

“ผมไม่อยากให้แม่เหนื่อย”

“ได้ทำอะไรให้ลูกด้วยตัวเอง  ถึงจะเหนื่อยแต่มันก็มีความสุข” ฮิเดโกะยิ้มให้ทาเคชิอย่างอบอุ่น

“ขอบคุณครับแม่” ทาเคชิสวมกอดแม่ด้วยความดีใจ

ในห้องดับจิต ทาเคชิกอดร่างที่ไร้วิญญาณของฮิเดโกะ น้ำตาของลูกผู้ชายไหลริน “แม่”