บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 12 หน้า 4
ทาเคชิกำลังฟันดาบไม้ใส่ทาโร่ไม่ยั้ง เหมือนกำลังพยายามระบายความอัดอั้นที่มีอยู่เต็มหัวใจ ทาโร่ไม่สู้กลับแต่ตั้งรับและหลบปลายดาบของทาเคชิอย่างคล่องแคล่ว ทาเคชิฟาดดาบใส่ทาโร่ไม่ยั้ง จนเริ่มอ่อนแรงแล้วขว้างดาบไม้ทิ้งไปอย่างหงุดหงิด ทาโร่จะไปเก็บดาบไม้ แต่ทาเคชิยกมือห้ามไว้
“ไปพักได้ ฉันขอโทษที่เรียกมาดึกๆ แบบนี้”
ทาโร่โค้งศีรษะให้ทาเคชิ “ด้วยความยินดีครับโซเรียว... ถ้ามีอะไรที่ผมสามารถทำให้โซเรียวสบายใจได้ ขอให้บอกครับ”
ทาโร่โค้งศีรษะให้ ทาเคชิโบกมือไล่ให้ทาโร่เดินออกไป ทาโร่เดินออกไปแล้ว ทาเคชิถอนใจเครียดๆ
เช้าวันใหม่ ในห้องแต่งตัวบ้านโอะนิซึกะ แพรวดาวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว กลับเข้ามาในห้อง กำลังใช้หวีสางผมอย่างสวยงาม ทาเคชิยืนผูกเนคไทอยู่หันไปมองแพรวดาว ที่กำลังรวบผมไปด้านหลัง แล้วถักเปีย
“ต่อไปคุณจะถักเปียแบบนี้ไม่ได้แล้วนะ” ทาเคชิดึงยางรัดผมแพรวดาวออก แล้วใช้มือสางผมให้แพรวดาวอย่างแผ่วเบา พูดที่ข้างหูแพรวดาว “เพราะคุณมีสามีแล้ว ต้องเกล้ามวยหรือทำทรงอื่นก็ได้ แต่ไม่ใช่ถักเปีย”
“ฉันขอโทษค่ะ... ฉันไม่รู้ว่ามีธรรมเนียมแบบนี้ด้วย”
ทาเคชิพูดจบแล้วส่งซองจดหมายสีขาวให้แพรวดาว “ค่าใช้จ่ายส่วนตัวของคุณ”
“ฉันรับไว้ไม่ได้หรอกค่ะ ฉันมีเงินเดือนจากทุนของฉันอยู่แล้ว”
“นี่ก็เงินเดือนเหมือนกัน คุณเป็นถึงโอคุซังของโอะนิซึกะ ทุกอย่างถือว่าเป็นหน้าเป็นตาของเรา คุณต้องมีความเป็นอยู่สมฐานะของโอคุซัง”
แพรวดาวพยักหน้ารับคำแล้วจำใจรับซองเงินมาจากทาเคชิ
ที่หน้าบ้านโอะนิซึกะ ริวยืนรออยู่ที่รถของตัวเอง โดยมีคัตสึยืนอยู่ใกล้ๆ ทาโร่ยืนรออยู่ที่รถที่จอดถัดมา
ทาเคชิและแพรวดาวเดินออกมาที่รถพร้อมกัน แพรวดาวในทรงผมที่ถูกเกล้ามวย
“เมื่อเช้านึกสงสัยอยู่เชียวว่าป้าอายะโกะหายไปไหน ที่แท้ก็ไปทำผมให้โอคุซังนี่เอง” ริวแซวทาเคชิ “กลัวคนอื่นมาจีบภรรยาสุดที่รักหรือไง.. ไอ้สามีป้ายแดง”
แพรวดาวก้มหน้าอายๆที่โดนแซว
ทาเคชิเข้าไปล็อคริวออกไปทันที “ขึ้นรถไปเลย”
คัตสึรีบเปิดประตูรถให้ริวและทาเคชิทันที ทาโร่เปิดประตูรถให้แพรวดาว ทาโร่เงยหน้าขึ้นมา เห็นแพรวดาวยิ้มให้ ทาโร่ยิ้มตอบอย่างมีความสุข
บริเวณโต๊ะม้าหิน หน้าตึกเรียน มหาวิทยาลัย แพรวดาวเดินเข้ามาในมหาวิทยาลัย มีทาโร่เดินตาม คนในมหาวิทยาลัยมองมาที่แพรวดาวเป็นตาเดียวแล้วจับกลุ่มแอบกระซิบคุยกัน แพรวดาวท่าทางเครียดๆ