บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 24 (ตอนจบ) หน้า 8
เคนอิจิพยายามจะลุกขึ้น แต่ถูกทาเคชิเล่นงานตีที่ขาและแขนทั้งสองข้างล้มคว่ำไปทันที
“หน้าที่ของนักรบซามุไร คือตายอย่างมีเกียรติ”
“อันธพาลชั่วอย่างพวกแก ไม่รู้จักเกียรติที่แท้จริง!” ทาเคชิสีหน้าดุดัน เงื้อดาบจ้วงแทงเข้าไปในแผ่นท้องของเคนอิจิจนสุดเล่ม
“อ๊าก.....”
ทาเคชิยืนนิ่งจ้องมองเคนอิจิที่ตาค้างเพราะโดนดาบแทงแผ่นท้องโดยไม่ทันตั้งตัว “ฉันอภัยให้กับความแค้นที่เรามีต่อกันได้ แต่ฉันไม่มีวันอภัยให้คนชั่วที่ทำร้ายคนบริสุทธิ์ และคิดทำลายแผ่นดินนี้!!”
ทาเคชิยืนอยู่อย่างทรนง ขณะที่เคนอิจิค่อยๆ ทรุดล้มลงกองกับพื้น
ทาเคชิฝ่าเปลวไฟในกองเพลิงที่ยังลุกโชติช่วงไม่มีทีท่าว่าจะหยุด เข้าไปรื้อซากที่ถูกระเบิดเพื่อค้นหาตัวแพรวดาว “เซโกะ... เซโกะ!”
“ทา..เค..ชิ” เสียงแหบพร่าและไอสำลักควันของแพรวดาวดังขึ้น
ทาเคชิหันไปเห็นร่างทาโร่นอนกอดแพรวดาวไว้เพื่อปกป้องเธอจากแรงระเบิด ทาโร่ค่อยๆ ขยับตัวเปิดทางให้ทาเคชิเข้ามาประคองกอดร่างแพรวดาว โดยที่ตัวเองนอนบาดเจ็บมองแพรวดาวด้วยความเป็นห่วงอยู่ข้างๆ
ทาเคชิพยายามลูบหน้าแพรวดาวด้วยความห่วงใย พบว่าศีรษะของเธอได้รับบาดเจ็บจนเลือดไหล ทาเคชิตกใจ “เลือด!”
แพรวดาวลืมตาปรือ คลี่ยิ้มให้ทาเคชิอย่างยากเย็น
“ผมมาช่วยคุณแล้ว... คิมิสุดที่รักของผม”
แพรวดาวสะอื้น น้ำตาไหลพราก ร่างกายชาหนึบจนแทบไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น “ฉันขอโทษ... ฉัน..รักษาลูก ของเรา ไว้ไม่ได้...”
“ไม่ใช่ความผิดของคุณ ผมจะพาคุณไปโรงพยาบาล”
“ไม่เป็นไร...ฉันไม่เป็นอะไร”
“อดทนไว้นะเซโกะ... คุณทิ้งผมไปไม่ได้... คุณต้องอยู่เพื่อรักผม เป็นแสงดาวนำทางให้ชีวิตผม”
แพรวดาวลูบหน้าทาเคชิเบาๆ น้ำตาไหลอาบแก้ม พยายามฝืนยิ้มอย่างยากเย็น “ฉันดีใจ... ที่แสงดาวดวงเล็กๆ อย่างฉัน เคยนำทางให้นักรบแห่งตะวันอย่างคุณ”
ทาเคชิเบือนหน้าหนี ไม่อยากฟัง น้ำตารินไหลด้วยความเศร้าสลด เสียใจ
แพรวดาวเสียงอ่อนแรงลงเรื่อย ๆ “ฉันได้รับเกียรติเป็นคิมิที่รักของคุณ แค่นี้...ฉันก็รู้สึกมีค่าที่สุด” ร่างแพรวดาวเริ่มสั่นสะท้าน
ทาเคชิตกใจ รีบกอดแพรวดาวไว้แน่น เสียงสั่นเครือ หัวใจจะแตกสลายไปพร้อมกับแพรวดาว “คุณจะต้องไม่เป็นอะไร คิมิที่รัก... ได้โปรดอย่าทิ้งผมไป...ผมไม่เหลือใครอีกแล้ว”
ทาเคชิตะโกนลั่น เมื่อดวงตาของแพรวดาวเริ่มหรี่ลง พร้อมลมหายใจที่ขาดเป็นห้วงๆ