บทละครโทรทัศน์ เล่ห์ลับสลับร่าง ตอน 2

บทประพันธ์ นรอินทร์   บทโทรทัศน์ sanctuary , สรรัตน์ จิรบวรวิสุทธิ์

ห้องรับแขก  คอนโดนกยูง นกยูงนั่งต้อนรับรามิลกับอาคมที่ตามมาที่คอนโด

“นกยูงลงมากรุงเทพ  ทำไมไม่โทรบอกก่อน  ผมจะได้ไปรับที่สนามบิน”

“โทรกี่ทีๆ คุณมิลก็ไม่เคยรับสาย  จะให้นกยูงบอกตอนไหนล่ะคะ”

“โธ่ ก็งานผมยุ่ง มีคำสั่งให้ปฏิบัติราชการไม่เว้นแต่ละวัน  ถ้าไม่เชื่อ นกยูงลองถามไอ้คมมันดูก็ได้  จริงมั้ยวะ  ไอ้คม”

อาคมเหวอเล็กน้อย รามิลขยิบหูขยิบตาให้อาคมพลอยรับลูก ร่วมผสมโรงด้วย

“ใช่ครับ พี่มิลต้องออกสืบราชการลับแถวๆพัฒน์พงศ์ ทองหล่อ รัชดา อาร์ซีเอ แทบทุกคืน  บางคืนแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอน  กว่าจะเสร็จภารกิจ พระก็ออกบิณฑบาตพอดี” รามิลหันมาถลึงตาใส่อาคม ก่อนหันกลับมารีบแก้ตัวกลบเกลื่อนกับนกยูง

“ผับแถวนั้นเป็นแหล่งข่าวชั้นดี  มีสายตำรวจทั้งนั้น   ผมเลยต้องแฝงตัวเข้าไปสืบหาเบาะแสของพวกธุรกิจมืด  แต่ให้ตายเถอะ  ผมไม่อยากไปเลย ไอ้ที่อโคจรแบบนั้น”

“ไม่อยากไป ก็ไม่ต้องไปสิคะ”

“ก็มันเป็นหน้าที่” รามิลร้อนตัว “นกยูงพูดแบบนี้  เหมือนไม่ไว้ใจผมเลย”

“ไว้ใจสิคะ  ทำไมนกยูงจะไม่ไว้ใจ  ต่อให้คุณมิลไม่พาคุณอาคมมาช่วยเป็นพยานให้  นกยูงก็เชื่อค่ะ  นกยูงเชื่อมั่นในคำพูดของคุณทุกคำ ไม่ติดใจสงสัยอะไรทั้งนั้น”

รามิลถอนใจเฮือกใหญ่ “ค่อยยังชั่ว...”

นกยูงเห็นอากัปกิริยาถอนใจอย่างโล่งอกของรามิลแล้วก็อดสงสัยไม่ได้  รามิลต้องรีบพูดแก้เกี้ยว

“เอ่อ..ผมกลัวว่านกยูงจะคิดมากน่ะครับ เดี๋ยวแก่เร็วนะ”

รามิลแก้ตัวน้ำขุ่นคลั่ก  อาคมได้แต่ส่ายหัวกับความกะล่อน มะกอกสามตะกร้าปาไม่ถูกของรามิล

“นกยูงขอตัวเข้าไปเก็บของก่อนนะคะ...เชิญคุณมิลกับคุณอาคมตามสบายนะคะตามสบายนะคะ”

นกยูงเดินเอาของเข้าไปเก็บในห้องนอน รามิลทำสัญญาณให้อาคมนั่งคอยที่ห้องรับแขก แล้วยกกระเป๋าเดินตามนกยูงเข้าไปในห้องนอน อาคมได้แต่นั่งมองตาม ตาละห้อย

ห้องนอน  คอนโดนกยูง

รามิลอยู่กับนกยูงสองต่อสอง เปิดโอกาสให้พูดสิ่งที่อยู่ในใจของกันละกัน

“รู้มั้ย  ผมคิดถึงนกยูงมากแค่ไหน” รามิลเอาหลังมือของนกยูงมาหอมเบาๆอย่างทะนุถนอม

“คิดถึงเหรอคะ ?  เดือนนี้คุณมิลโทรหานกยูงไม่ถึง 5 ครั้ง คุยกันไม่เคยเกิน 10 นาที คุณก็รีบวางสาย วันเกิดคุณ เราก็ไม่ได้คุยกัน  ถ้านกยูงไม่ลงมากรุงเทพ  ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เราจะได้เจอกัน”

ติดตาม Dara.trueid.net ได้อีกช่องทางที่

และ แอปพลิเคชั่น