บทละครโทรทัศน์ เล่ห์ลับสลับร่าง ตอน 17 หน้า 3
มองนกยูงด้วยความรู้สึกหลากหลายผสมปนเป ทั้งสงสาร เห็นใจ เข้าใจ และอยากปกป้อง นกยูงเอื้อม
จับมืออาคม “แต่ทุกวันที่นกยูงรู้สึกแย่ ก็มีคุณอยู่เคียงข้างเสมอ ขอบคุณนะคะที่ไม่เคยทิ้งนกยูงเลย”อาคมก้มมองมือนกยูงที่จับมืออยู่ หัวใจพองฟูคับอก รู้สึกเหมือนฝันไป สองคนมองหน้ากันอย่างเข้าอกเข้าใจกันและกัน ความสัมพันธ์พัฒนาขึ้นไปอีกขั้น จีอึนเดินหิ้วถุงยาปรี่เข้ามาหานกยูง จีอึนเครียด
“โทรหาแม่ด่วนเลยนกยูง ท่านรู้ข่าวจากทีวีแล้ว” อาคม นกยูงหุบยิ้มฉับ เข้าสู่โหมดกังวลขึ้นมาทันที
ตอนค่ำ บ้านพวงคราม จิตราวางสาย แล้วหันมาหาพวงครามนั่งเครียดเรื่องฤทธิ์ชาติ
“นกยูงบอกว่าตอนแกถูกช่วยออกมา ตาฤทธิ์ยังอยู่บนเกาะค่ะ ตอนนี้คงต้องรอฟังข่าวจากตำรวจ”
“พี่ต้องขอโทษจริงๆ ที่ลูกฤทธิ์ทำกับหนูนกยูงแบบนี้ พี่เป็นแม่ที่แย่มาก พี่ไม่เคยรู้เลยว่าลูกตัวเองจะร้ายได้ขนาดนี้” พวงครามร้องไห้ด้วยความผิดหวังและห่วงชะตากรรมฤทธิ์ชาติ จิตราปลอบโยนพวงคราม
ในถ้ำ กองไฟลุกโพลง รามิลหอบกิ่งไม้ใช้ทำฟืนจากปากถ้ำเข้ามา รามิลเห็นเภตรานั่งกอดเข่าผิงไฟก็วางกิ่งไม้ลง แล้วจัดแจงถอดเสื้อออกมาคลุมตัวให้ “ขอบคุณ”
รามิลนั่งลงข้างเภตรา เภตรามองลำตัวรามิลที่มีรอยครูด รอยถลอก และรอยฟกช้ำดำเขียวเต็มไปหมดเภตราเอื้อมมือไปแตะแผลใหญ่ที่สุดเบาๆ “เจ็บมากมั้ย ฉันดูแลร่างกายคุณไม่ดีเลย”
“แค่นี้ไม่ระคายผิวผมหรอก คุณสิ เจ็บรึเปล่า คุณก็โดนไปไม่น้อยเหมือนกัน” รามิลจ้องหน้าเภตรา เห็นรอยห้อเลือดตรงมุมปากที่ถูกฤทธิ์ชาติตบ เอานิ้วแตะแผลเบามือ..เจ็บปวดใจ “ไอ้ฤทธิ์ชาติมันทำคุณ ตอนผมโดน ผมยังไม่เจ็บเท่าที่ต้องมาเห็นแผลบนหน้าคุณ”
เภตรายิ้มซึ้งใจ ยกมือกุมมือรามิลที่ประคองหน้าตัวเองอยู่
“ชั้นขอบคุณคุณมากนะ ที่ถึงจะอยู่ในร่างที่อ่อนแอของผู้หญิงอย่างชั้น แต่ก็พยายามปกป้องชั้นอย่างเต็มที่” รามิลดึงมือออกแล้วเปลี่ยนมากุมมือเภตราแทน
“ไม่ว่าจะอยู่ในสภาพไหน ผมก็จะปกป้องคุณ....แต่...ได้อยู่ในร่างตัวเองแบบนี้มันดีที่สุดเลย”
“ใช่....แต่การที่เราสลับร่างกัน มันก็ทำให้ชั้นได้เรียนรู้นะ ว่าชั้นไม่ใช่ศูนย์กลางของทุกสิ่ง...และมีหลายเรื่องเลยที่ต้องเป็นผู้ชายเท่านั้นถึงจะทำได้...เป็นผู้ชายนี่ ยากเนอะ”
“ผมเองก็เหมือนกัน ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าผู้หญิงมีเรื่องที่ต้องอดทนมากแค่ไหน ความละเอียดอ่อนของการเป็นผู้หญิงมันยาก...เนอะ” ทั้งคู่มองหน้าและยิ้มให้กัน....
“ความจริงผมต้องขอบคุณการสลับร่างกันนะ” รามิลมองตาเภตราหวานซึ้ง “เพราะมันทำให้ผมได้พบคุณ ได้พบกับตัวจริงของคุณ...ทำให้ผมรู้ตัว ว่าผู้ชายอย่างผม ก็รักคนเป็นเหมือนกัน”
เภตรายิ้มเขิน “ชั้นก็...ต้องขอบคุณการสลับร่างเหมือนกัน”