บทละครโทรทัศน์ เล่ห์ลับสลับร่าง ตอน 5 หน้า 2
มุมพักผ่อนในหน่วยพยัคฆ์พิฆาต รามิลกับพรรคพวกนั่งจิบโอยั๊วะตอนบ่าย ก่อนเข้าเวร
ป๋องบ่น “แค่งานแฟชั่นโชว์เครื่องเพชร ส่งหน่วยอื่นไปก็ได้ ไม่เห็นต้องให้เราลงพื้นที่เลย ดูไม่สมศักดิ์ศรีหน่วยพยัคฆ์พิฆาต”
โต้งเออออ “นั่นสิพี่ แค่ภารกิจที่พวกเรารับผิดชอบอยู่ก็ล้นมือจะแย่อยู่แล้ว ทำไมสารวัตรต้องส่งทีมเราให้ไปคุ้มกันงานนี้ด้วย”
รามิลโน้มน้าว “งานนี้เป็นงานระดับประเทศ ผู้ใหญ่ในบ้านในเมืองมากันเพียบ หน่วยเราเลยต้องสนธิกำลังเพิ่มความเข้มงวดในการรักษาความปลอดภัยทั้งคนทั้งเครื่องเพชรหากเกิดเหตุฉุกเฉิน”
อาคมเสริม “โดยเฉพาะเทียร่าที่จัดแสดงในงาน ประเมินค่ามิได้ ล่อตาล่อใจไอ้พวกแก๊งโจรกรรมเพชรข้ามชาติเหลือเกิน คนจัดงานก็เลยเลือกชุดปฏิบัติการของเราไปเป็นหน่วยคุ้มกัน”
อั๋นเซ็ง “โธ่เอ๊ย นึกว่ามิชชั่นนี้จะสบาย ที่ไหนได้งานหินอีกตามเคย”
“ไม่ว่างานเล็กหรืองานใหญ่ ถ้าเป็นคำสั่งลงมา เราก็ต้องปฏิบัติตามทั้งนั้น รับทราบ ?”
ลูกทีมพร้อมกัน หนักแน่น “ทราบครับ ลูกพี่”ทันใดนั้นเสียงดังปิ๊บๆ ก็ดังขึ้น ทุกคนหันไปมองที่สัญญาณ
กลางวัน ตึกใหญ่ใจกลางกรุงเทพฯ เสียงหวอดัง รถหน่วยพยัคฆ์พิฆาตมาถึงที่เกิดเหตุ รามิลกับพรรคพวกในชุดปฏิบัติการเข้ามารายงานตัวกับยุทธพงศ์ ที่ยืนหน้าเครียดกับเจ้าหน้าที่ตำรวจท้องที่ 4 นาย
“เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ สารวัตร”
“คนร้ายจับตัวประกันมีระเบิดแสวงเครื่องผูกรัดอยู่ตามร่างกาย ตอนนี้เจ้าหน้าที่อพยพคนออกจากพื้นที่เกิดเหตุแล้ว คุณลงมือปฏิบัติการได้เลย”
“รับทราบครับ ไอ้คม แกไปกับฉัน”
“ครับ พี่” รามิลกับอาคมเข้าไปภายในจุดเกิดเหตุ
รามิลเข้าไปบริเวณจุดเกิดเหตุ เห็นตัวประกันมีระเบิดแสวงเครื่องทีเอ็นทีชนิดตั้งเวลา สายไฟสีเขียว สีเหลือง สีแดง สีขาว พันระโยงระยางเต็มไปหมด มีนาฬิกาดิจิตอลบอกเวลาอยู่ตลอด ตัวเลขลดน้อยลงทุกที เหลือเพียงแค่ 3 นาทีกว่าๆ ในมือกำสลักระเบิดอีกอัน ตัวประกันปากคอสั่น “ช่วยผมด้วย”
รามิลยิ้มอย่างใจเย็น เข้าไปใช้เทปพันมือกับสลักระเบิดไว้แน่น ไม่ให้หลุดมือ พูดอย่างมีอารมณ์ขัน
“ใจเย็นๆครับ นั่งนิ่งๆไม่ต้องกลัว เฉยไว้ ไอ้นี่มันแค่ประทัดยักษ์เท่านั้น ไอ้พวกโจรมันแค่ต้องการข่มขวัญคุณเล่นน่ะ”