บทละครโทรทัศน์ เล่ห์ลับสลับร่าง ตอน 16 หน้า 2
“แต่เวลาอยู่บนเรือมันไม่เหมือนกันนะคะ เชื่อเภ เภผ่านงานบนเรือมาเยอะค่ะ ดีไม่ดี เสื้อผ้าอาจจะเป็นอุปสรรคทำให้งานล่าช้าได้นะคะ” ฤทธิ์ชาติกลัวงานมีปัญหา ตัดบท “งั้นแล้วแต่คุณเลย คุณทอม..ช่วยดูอย่าให้มันหลุดคอนเส็ปต์มากไปแล้วกัน” ฤทธิ์ชาติไล่กลายๆ “ธุระแค่นี้ใช่มั้ยครับ”
“ใช่ฮะ” ทอมณีรีบโอบเภตราไปที่ประตู “งั้นเราออกไปหา reference เสื้อผ้าที่น้องเภอยากได้กันดีกว่านะฮะ” เภตราแอบเซ็ง ยังไม่ทันได้ข้อมูลอะไรเพิ่มเลย ซ้งเห็นเภตรา ทอมณีไปถึงประตูแล้ว
“ลงมือเที่ยงนะครับนาย” เภตราชะงัก..เที่ยง!”
เภตราหันกลับมาตอแย “เอ๊ะ ยังไงคะ ไหนพี่ทอมบอกเภว่า 10 โมงลงมือถ่ายไงคะ”
ฤทธิ์ชาติประสาทจะแดรก..รีบแถ “ใช่ครับ 10 โมงลงมือถ่าย แต่เที่ยงน่ะ ลงมือกินอาหารกลางวันที่ผมสั่งจากโรงแรมให้เขามาส่ง” ฤทธิ์ชาติสั่งซ้ง “ไปคอนเฟิร์มทางโรงแรมได้แล้ว”
ซ้งรีบลุกขึ้นเดินเลี่ยงเภตรา ทอมณีออกจากห้อง
“อ๋อ..ค่ะ” เภตรายิ้มพอใจ “งั้นเภไปทำงานนะคะ” เภตราออกไป ทอมณีรีบตามกำลังจะพ้นประตูอยู่แล้ว
ฤทธิ์ชาติเสียงเข้ม “เดี๋ยว..” ทอมณีสะดุ้ง ค่อยๆ หันมา..เห็นใบหน้าฤทธิ์ชาติดุดัน คำพูดแข็งกร้าว
“นี่ครั้งที่ 2 แล้วนะที่เธอทะเล่อทะล่าเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาต! ถ้าไม่อยากเจ็บตัวกับตกงาน ไม่ต้องเสนอหน้าพาใครมาวุ่นวายในนี้ จำไว้.. ฉันไม่เคยเตือนใครเป็นครั้งที่ 3!!”
ทอมณีได้เห็นฤทธิ์ชาติในมุมโหดกว่าเคย ถึงกับกลัวหัวหด
คอนโดเภตราตอนกลางวัน เภตรา อาคมสุมหัวดูแผนที่ทหารบริเวณน่านน้ำจังหวัดภูเก็ตขณะปรึกษากันคร่ำเคร่ง รามิลนั่งจดโน้ตอยู่ระหว่างทั้งสองคน
“เรือยอชต์ออกจากท่าตอน 9 โมง” เภตราเอาปากกาวงมาร์กจุดบนแผนที่ “ความเร็วเรือ 8 น็อตต่อชั่วโมง ถ้าเรืออีกลำที่สันนิษฐานว่าน่าจะมารับยา..มาถึงตอนเที่ยง..ตามที่มันหลุดมา ระยะเวลา 3 ชั่วโมง เรือยอชต์น่าจะไปได้อย่างไกลที่สุดประมาณ 6 กิโลเมตรจากฝั่ง”
อาคมพยักหน้ารับทราบข้อมูล รามิลจดตัวเลขยิกๆ แบบเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง เภตราลากปากกาไปบนแผนที่แล้วจิ้ม “พิกัดของเรือยอชต์ก็น่าจะอยู่ระหว่างละติจูดที่ 7 องศา 45 ลิปดาเหนือ และลองจิจูดที่ 98 องศา 21 ลิปดาตะวันออก หรืออาจคลาดเคลื่อนไปได้ในรัศมี 200-500 เมตร” เภตราวงรอบจุดที่จิ้มไว้ รามิลมึนตึ้บ “ห๊ะ! อีกทีซิ.. แอ็ดติจูด ลิปตาอะไรนะ”
“แอ็ดติจูดลิปตาอะไรล่ะ” เภตราพูดช้าๆ เน้นๆ “ละติจูดที่ 7 องศา 45 ลิปดาเหนือ และลองจิจูดที่ 98 องศา 21 ลิปดาตะวันออก หรืออาจคลาดเคลื่อนไปได้ในรัศมี 200-500 เมตร”
รามิลจดตามสำเร็จ ยกนิ้วโอเค “โอเครรร ต่อ...”