รีเซต

บทละครโทรทัศน์ เล่ห์ลับสลับร่าง ตอน 16 หน้า 4

บทละครโทรทัศน์ เล่ห์ลับสลับร่าง ตอน 16 หน้า 4
Pannaput_tvs
18 สิงหาคม 2560 ( 00:41 )
1.4M
เล่ห์ลับสลับร่าง ตอน 16
22 หน้า

ในร้านกาแฟ Caffe Buddy อาคมนั่งคุยกับนกยูงที่มุมเงียบ

“อีกไม่กี่วันหน่วยพยัคฆ์พิฆาตจะมีงานสำคัญ ช่วงนี้ผมคงไม่สะดวกมาหา  เดี๋ยวผมให้เบอร์แท็กซี่ที่ไว้ใจได้ไว้นะครับ  ถ้าคุณนกยูงอยากไปไหนก็โทรเรียกเขามารับ” อาคมหยิบมือถือ เข้าไลน์ ส่งเบอร์แท็กซี่ให้นกยูง นกยูงอยากบอกว่าขับรถเป็นแล้ว แต่ตัดสินใจ ไม่บอกดีกว่า “ขอบคุณค่ะ”

มือถือนกยูงที่วางอยู่บนโต๊ะดัง ได้รับข้อความไลน์จากอาคม  นกยูงหยิบมือถือมาดู ยิ้มหวานให้อาคม

จีอึนซุ่มอยู่หลังตู้เบเกอรี่ ส่องนกยูง อาคมที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้กัน จีอึนยกโทรศัพท์ที่คุยกับจิตราค้างอยู่ขึ้นพูด “ตำรวจคนนั้นมาอีกแล้วค่ะ... อู๊ย..ลูกพี่คงใช้มาง้อน่ะสิคะ  คุณแม่ต้องรีบจัดการอะไรสักอย่างนะคะ  ขืนปล่อยไปแบบนี้ เดี๋ยวยัยนกยูงก็ใจอ่อน กลับไปคบกับผู้ชายห่วยแตกพรรค์นั้นอีก”

จีอึนปิดมือถือ มองนกยูง อาคมอย่างเป็นห่วงเพื่อนสุดๆ

 

คอนโดเภตรา เภตรานอนหลับตาพริ้ม โดยมีผ้าขนหนูโพกผมที่หมักไว้ หน้าแปะแผ่นมาสก์ เภตราพยายามไม่ขยับปาก “คุณ... พอได้รึยัง  ได้เวลาผมต้องไปยิมแล้วนะ”

เภตรานอนหงายที่โซฟา รามิลขยับเข้ามาคุกเข่าลงข้างๆ

“คุณเพลาๆ หน่อยเหอะ!  กล้ามฉันขึ้นเป็นลูกๆ จนเหมือนนักเพาะกายหญิงเข้าไปทุกทีแล้ว”  รามิล เอื้อมมือไปบรรจงลอกมาสก์ออก เริ่มจากหน้าผากลงมา เภตราลืมตาขึ้น...เห็นหน้ารามิลอยู่ห่างแค่ 2 คืบ  ทั้ง 2 คนสบตากัน...ปิ๊ง...ต่างรู้สึกว่าจู่ๆ หัวใจก็เต้นแรง เภตราถามแผ่วเบา อ่อนโยน

“คุณไม่ได้กลับมาเพื่อเสริมสวยให้ผมอย่างเดียวใช่มั้ย”

รามิลเขิน อึกอัก แล้วตัดสินใจพูด “ฉัน... เป็นห่วงคุณ  สิ่งที่คุณกำลังจะทำ มันเสี่ยงมาก”

เภตรายก 2 มือขึ้นประกบมือรามิลซึ่งยังจับมาสก์ค้างอยู่ “ผมทำงานเสี่ยงๆ มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว...ก่อนที่เราจะรู้จักกันซะอีก  คุณไม่ต้องห่วงหรอก”

“ตอนเรายังไม่รู้จักกันไม่นับสิ  แต่ตอนนี้ฉันรู้จักคุณแล้ว ยังไงฉันก็อดห่วงคุณไม่ได้”

เภตรามองรามิล ตาเป็นประกายวิบวับ “ตั้งแต่เมื่อไหร่นะ”

รามิลเลิกคิ้วงง เมื่อไหร่ อะไร ยังไง...แบ๊วมาก “คะ?”

“ตั้งแต่เมื่อไหร่นะ ที่ผมเลิกหมั่นไส้คุณ.. ตั้งแต่เมื่อไหร่นะ ที่เรารู้สึกต่อกันแบบนี้.. ผมพยายามถามตัวเอง แต่ก็นึกไม่ออก   คุณล่ะเภตรา..นึกออกมั้ย”

รามิลโคตรเขิน..เฉไฉ “ใครรู้สึก ฉันไม่เห็นรู้สึกอะไรซะหน่อย...เพ้อเจ้อ!  ไม่เอาละ  ลุกๆๆ  ไปสระผมเดี๋ยวนี้” รามิลลุกขึ้นยืน คว้าแขนเภตรา 2 ข้างให้ลุกขึ้น เภตราขืนตัวไว้ “ม่ายยยย”

รามิลออกแรงดึงเภตรามากขึ้น...ฮึบ เภตราเกร็ง ทำตัวหนักกว่าเดิม รามิลยกขายันบนโซฟาข้างหนึ่ง ออกแรงเต็มที่ คราวนี้เภตรายิ้มกริ่มเจ้าเล่ห์ แกล้งปล่อยตัวสบายๆ รามิลเหวอ  ขณะเสียหลัก ร่างหงายลงกับโซฟาอีกด้าน  เภตราถูกกระชากเต็มแรง ถลาลงมาหารามิล ใบหน้าทั้งสองคนห่างกันไม่กี่เซน ทั้งสองสบตากันสักครู่ ก่อนที่รามิลจะเบือนหน้าหลบตาเขินๆ “ลุกสิคนบ้า”


22 หน้า