บทละครโทรทัศน์ เล่ห์ลับสลับร่าง ตอน 16 หน้า 3
“ผมว่าเรือที่มารับยาคงเป็นสปีดโบ๊ท เพราะคล่องตัวที่สุด แล้วก็ไม่เป็นจุดสังเกต เพราะแถวนั้นมีสปีดโบ๊ทนักท่องเที่ยวเยอะแยะ”
“สปีดโบ๊ทความเร็วเท่าไหร่”
อาคมตอบ “40-50 น็อตต่อชั่วโมงครับ”
เภตราดูแผนที่แล้วคิด “ถ้าออกจากท่าเดียวกัน แป๊บเดียวก็ถึงจุดที่เรือยอชต์จอดแล้ว แต่ประเด็นคือ เราไม่มีทางรู้เลยว่ามันมาจากท่าหรือเกาะไหน มันอาจจะมาไกลเป็นร้อยๆ กิโลก็ได้ แต่ฉันว่า...มันคงไม่เสี่ยงมาไกลขนาดนั้น”
“งั้นผมจะขอกำลังเสริมจากตำรวจท้องที่ให้สังเกตการณ์ทุกท่าทุกเกาะในรัศมี 30 ไมล์ทะเลจากจุดที่เรือยอชต์จอด..ดีมั้ยครับ” เภตราพยักหน้าตกลงตามนั้น “มีอะไรสงสัยอีกมั้ย”
รามิล/อาคม “มี / ไม่มีครับ” เภตรา อาคมหันขวับมองรามิล รามิลหน้านิ่วคิ้วขมวด “ฉันกลัวจำแผนพวกคุณไม่ได้ ดูซิ ตัวเลข แล้วก็คำแปลกๆ เยอะไปหมด ท่องแล้วไม่รู้จะเข้าปากรึเปล่า”
อาคมปลอบ “ไม่ต้องห่วงครับ ถ้าในที่ประชุมคุณติดตรงไหน ผมช่วยเสริมเอง”
รามิลใจชื้นขึ้นเป็นกอง “ขอบใจนะ” รามิลนึกได้ ยื่นมือมากลางวง
“เภตรางง “อะไรของคุณ”
รามิลร่าเริง ผู้หญิงคิดบวก “จับมือร่วมแรงร่วมใจกันไง” รามิลพยักพเยิดให้ทั้งสองคนยื่นมือมา
อาคมยื่นมือมากุมมือรามิล เภตราวางมือทับมืออาคมอีกที 3 คนประสานมือประสานใจเป็นหนึ่งเดียว
หน้าลิฟต์ คอนโดเภตรา อาคมกำลังจะก้าวเข้าลิฟต์ รามิลดึงแขนไว้ “เดี๋ยว..”
อาคมชะงัก เลิกคิ้วมองรามิลสงสัย “ฉันมาคิดๆ ดู นายนั่นยังไม่ค่อยพร้อมถ่ายโฆษณาเท่าไหร่เลย เมื่อกี้คุณสังเกตผิวหน้าเขามั้ย หน้างี้แห้งเป็นขุย ขนคิ้วก็ปล่อยซะรุงรังยังกับหญ้าในสวนหลังบ้าน ฉันขอกลับไปฟื้นฟูความงามให้เขาหน่อยนะ แล้วว่าจะติวเรื่องการแสดงให้เพิ่มด้วย”
“แค่นั้นแหละ! อายุเท่าไหร่แล้วคุณ เป็นห่วงเขาก็พูดมาตรงๆ เหอะไม่ต้องอ้อมไปถึงดาวอังคารหรอก”
รามิลเขินที่อาคมรู้ทัน “ตกลงจะอยู่” รามิลพยักหน้าน่ารัก “อื้ม”
“งั้นผมกลับ ฝากพี่มิลด้วยแล้วกัน” อาคมกดลิฟต์อีกที แล้วเดินเข้าไป รามิลยืนบ๊ายบายส่งอาคมด้วยแววตาขอบคุณ