บทละครโทรทัศน์ นางทิพย์ ตอนที่ 13 หน้า 4
“ถ้าโทรติดต่อไม่ได้ แกคงไม่สะดวก เอาไว้ยายหนูกลับมาแล้วฉันจะบอกแกให้นะคะ”
ภาธรมองไปทางวิวรรณ สายตาอยากรู้ แต่อรณีจับสังเกตได้ก่อน “คุณวิวรรณ เมื่อกี้คุณแม่เรียกหานี่คะ”
วิวรรณหน้าตากลืนไม่เข้าคายไม่ออก จำใจต้องออกไป บอกภาธรไม่ได้ว่าปริตตาอยู่บนห้อง ได้แต่ส่งสายตาไปด้านบนบ้านให้ภาธร ภาธรตื๊อ “ผมต้องเจอปริตตาจริงๆครับ”
“ฉันไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรกัน แต่คุณภาธรคะ ... ฉันขอพูดตรงๆ ฉันไม่เห็นด้วยเรื่องที่ยายหนูกับคุณ จะแต่งงานกัน ฉันไม่เคยเห็นความเหมาะสม ไม่เคยยินดีด้วย และฉันก็คิดว่าคุณคงจะเข้าใจหัวอกคนเป็นแม่บ้าง ปัญหาอะไรที่จะเกิดขึ้นกับอนาคตลูกสาว ฉันก็ควรจะป้องกันให้มากที่สุด”
“ครับ ผมเข้าใจ แต่ที่ผมมาครั้งนี้ ผมห่วงเธอจริงๆ”
“เราจะดูแลกันเองค่ะ ถ้าเป็นไปได้ ฉันขอร้อง คุณอย่าเจอยายหนูอีกเลยค่ะ !!!”
ภาธรอึ้ง เมื่ออรณีขวางตรงๆไม่ให้พบกับปริตตาอีก
ท่าน้ำบ้านคุณหลวง ทินเทพนั่งเศร้า ผกาเดินมามอง “ทิน”
“อาภาธรทำกับผมแบบนี้ได้ยังไง น้องหนูไปหาอาภาธร เค้ากอดกัน”
“ทิน ฟังย่านะ” ผกาพยายามให้กำลังใจ เตือนสติหลาน
“ถ้าทินรักใคร ทินควรเห็นแก่ความสุขของคนที่ทินรัก
“แต่ผมรักน้องหนู รักมากกว่าที่อาภาธรรัก”
“แล้วปริตตารักใคร” ทินเทพอึ้งไป ผกากุมมือปลอบหลาน
“ถึงย่าจะไม่เห็นด้วยแค่ไหน แต่ย่าก็ต้องเคารพการตัดสินใจว่าปริตตารักใคร”
“ผมไม่อยากฟัง”
“ทิน ต้องมีสติเหนืออารมณ์นะลูก”
“ผมไม่อยากฟัง ทุกคนบอกให้ผมทำใจ ผมทำไม่ได้ ผมไม่อยากฟัง”
ทินเทพลุกขึ้นเดินหนีผกา เดินกลับไปที่บ้าน ผกาได้แต่มองตามด้วยความสงสาร
ในร้านขายของเก่า รวิปรียาหันมาเห็นภาธรก้าวเข้ามาด้านใน
“ผมปล่อยให้มีคนเจ็บปวดเพราะผมอีกไม่ได้ เข้าใจผมด้วยที่ผมต้องห้ามคุณไม่ให้ทำร้ายทิพฉาย”
“ฉันต้องทำ มากกว่านี้ฉันก็ต้องทำ”
“รวิปรียา ผมขอโทษที่ทำให้คุณผิดหวัง”
“ฉันจะไม่หวังอะไรกับคุณอีก” ภาธรจับแขนรวิปรียา “อย่าโกรธผมได้มั้ย”