บทละครโทรทัศน์ นางทิพย์ ตอนที่ 2 หน้า 3
“ผมเหรอครับ ผมบอกตอนไหน”
“นายไม่ต้องพูด ฉันก็บอกให้แล้วนี่ไง” ทินเทพทำหน้าเหวอ
“อาจารย์จะอยู่ชั่วคราว แล้วจะซื้อไว้ทำไมคะ”
“ผมเสียดาย บ้านเก่าสวยๆแบบนี้ ไม่น่าปล่อยให้รกร้าง อยากได้ไว้เอง แต่มาคิดๆดู ผมคนเดียวคงดูแลไม่ไหว”
“งั้นก็ให้คุณหญิงยายซื้อจากเจ้าของโดยตรงเลยสิคะ”
“ยายผมมีที่ดินแถวนี้ คนที่นี่คงพอรู้จักบ้าง น่าจะได้ราคาถูกกว่าที่คุณหญิงทรงศิริจะซื้อเอง แต่ผมไม่เอากำไรอะไรหรอกนะ แค่ให้ผมอยู่ที่นี่สักเดือนสองเดือนก่อน แล้วค่อยซื้อขายกันต่อ”
ปริตตาสงสัย “อาจารย์อยากอยู่ที่นี่จริงๆเหรอคะ มันไม่สะดวกเลย”
“โธ่ น้องหนูไม่รู้อะไร ... อาภาธรน่ะอยากอยู่ที่นี่จนตัวสั่น”
ทินเทพพูดโพล่ง ภาธรหันไปทินเทพดุๆ กลัวหลุดความลับเรื่องมาทำงาน ปริตตามองสงสัย แต่ทินเทพเกรงภาธร ไม่ยอมพูดต่อ ชมพูนุทเดินเข้ามา ทุกคนหันไปมอง ภาธรมองชมพูนุท “พ่อให้คุณไปหาที่บ้านค่ะ”
บนบ้านกำนันเรือง ภาธรนั่งลงหน้ากำนันเรืองและรุ่งรัตน์ ภรรยาวัยกว่า 80 สายตาสองผัวเมียมองมาที่ภาธรอย่างไม่วางใจ “ผมไม่ขาย”
“ผมอยากได้บ้านหลังนั้นจริงๆครับ อยากปรับปรุงให้สวย”
“บ้านเก่าสภาพดีกว่านี้มีเยอะแยะ”
“ผมชอบบ้านหลังนี้ ผมเห็นบ้านเก่ามาเยอะ ถึงรู้ว่าหลังนี้สวยที่สุด” รุ่งรัตน์จ้องมองภาธร ภาธรเอ่ยยืนยัน
“ยายผมมีที่ดินแถวๆนี้ ยายวันน่ะครับ”
“อ้าว !!! คุณเป็นหลานชายคุณนายวันเองเหรอคะ” รุ่งรัตน์กับกำนันเรืองมองหน้ากัน เพราะคุ้นเคยกับคุณนายวันมาก่อน ภาธรยิ้มน้อยๆ
ในหมู่บ้านหนองพราย ทินเทพ ปริตตา วิวรรณเดินมองกันไปรอบๆ
“อาจารย์จะมาอยู่ที่นี่ทำไมคะพี่ทิน ตั้งสองสามเดือน จะว่ามาซ่อมบ้านก็ไม่ใช่”
“ก็คงอยากซึมซับบรรยากาศต่างจังหวัดมั้ง”
“เอ้า !! ถ้าชอบต่างจังหวัด แล้วจะขายบ้านต่อทำไมละคะ อ่ะ อันนี้วิวรรณงง”
“เอ่อ ..ก็คงขี้เบื่อ ใช่ ๆ อาภาธรแกเป็นผู้ชายเบื่อง่าย”
“เหรอคะ ด็อกเตอร์แกไม่เห็นจะเป็นคนโลเล แข็งเป็นเสาหินสิบคนโอบขนาดนั้น”
“อย่างงเลยครับ มันไม่ใช่เรื่องของเรา”