บทละครโทรทัศน์ นางทิพย์ ตอนที่ 5 หน้า 2
“คุณคิดว่าฉันเป็นใคร” ปริตตาย้อนถาม ภาธรขยับมาใกล้มองปริตตา “คุณคือนางทิพย์”
ปริตตาได้ยินคำเรียกนั้นก็โกรธมาก “ฉันไม่ใช่นางทิพย์” ภาธรมองจ้องปริตตา
อดีตในห้องพระบ้านคุณหลวง คุณหลวงเคยคุยกับภาธร
“คนโบราณถึงไม่มีเครื่องไม้เครื่องมือไฮเทคเหมือนเดี๋ยวนี้ แต่เขาก็มีวิธีรู้บางเรื่องด้วยพลังจิต พลังจิตที่จะพาแกไปเห็นว่าจักรวาลนี้ ไม่มีได้แค่มนุษย์”
ในเรือนพระยามหศักดิ์ ภาธรมองจ้องปริตตา
“ปริตตา ผมรู้ว่าคุณมีความพิเศษในตัวคุณ คุณพูดถึงที่แปลกๆด้วยคำพูดแปลกๆ”
ภาธรคิดถึงภาพที่เคยเจอรวิปรียา
“ถ้าคุณคิดว่าผมเชื่อตามตำนาน เชื่ออย่างพิสูจน์ไม่ได้ ผมขอบอกว่าไม่ใช่” ปริตตามองภาธรที่จ้องตรงมา
“ผมศึกษาเรื่องปรจิตวิทยา เรื่องของพลังจิต ผมเชื่อว่าเรามีหลายรูปแบบพลังงานในมิติต่างๆ โดยเฉพาะที่เกี่ยวกับมิติที่ห้า มิติของเวลา คุณไม่ใช่สิ่งเป็นไปไม่ได้ ไม่ใช่ปาฏิหาริย์ ไม่ใช่เรื่องเหนือธรรมชาติ”
ภาธรมองปริตตา
“เราแค่อยู่คนละมิติ เมื่อไหร่ที่ความยืดหดของเวลาเกิดขึ้นพอดี คุณกับผม เราถึงเจอกัน สื่อสารกันได้”
“คุณคิดว่าฉันคือ นางทิพย์”
“Celestial Female”
ปริตตามองแล้วคลี่ยิ้ม ในสมองคิดถึงวิธีใช้ชื่อของรวิปรียาให้เป็นประโยชน์กับตัวเอง
“ใช่ค่ะ อีกครึ่งนึงของฉันคือคนที่คุณเรียกว่า นางทิพย์” ภาธรยิ้ม
“แต่เธอไปจากฉันแล้ว”
“ไปไหน”
“ไปในที่ของเธอ ฉัน.. ปริตตาเป็นอิสระจากนางทิพย์คนที่คุณเห็น”
“คุณช่วยผมติดต่อเค้าได้มั้ย มีวิธีไหนที่คุณติดต่อกับเค้าบ้าง”
“เพื่องานของคุณเหรอคะ”
“ใช่ ปริตตา ผมอยากรู้ว่าเราจะติดต่อกับพลังงานอื่นๆที่ไม่ใช่มนุษย์ได้ยังไง ถ้าคุณช่วยผมติดต่อ นางทิพย์ ... ที่ชื่อ รวิปรียา”
“ไม่รับปากนะคะ ฉันจะลองช่วยอาจารย์ดูค่ะ”
“ขอบคุณมาก ปริตตา” ภาธรยิ้มดีใจ อย่างดอกเตอร์ภาธรที่กระหายความรู้ และการพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์