บทละครโทรทัศน์ นางทิพย์ ตอนที่ 3 หน้า 4
ผกาสีหน้าสงสัย แต่คุณหลวงไม่ตอบ นิ่งลง สีหน้าวิตกเมื่อเห็นวิญญาณที่ตามติดภาธร
เช้าวันใหม่ ในบ้านพระยามหาศักดิ์ธำรง ภาธรคุยสายมือถือ ขณะกำลังเก็บของใช้ส่วนตัว แบตเตอรี่ ที่ชาร์จมือถือ กล้องถ่ายรูป ลงกระเป๋าเป้
“ผมคงไปวันนี้ไม่ได้หรอกครับ คุณผกา ฝากบอกคุณพ่อด้วย ผมมีนัดสำคัญเลื่อนไม่ได้ เอาไว้วันหลัง ผมจะไปหานะครับ” แล้วภาธรเดินออกจากบ้าน หน้าตาไม่ได้สนใจเรื่องที่คุณหลวงให้ไปหา
ห้องพระบ้านคุณหลวง ผกาค่อยเดินเข้ามาในห้อง คุณหลวงที่นั่งอยู่แล้ว ยังไม่ทันเห็นสีหน้าผกา ก็พูดขึ้น
“ภาธรไม่มา”
“ฆคุณภาธรติดงานน่ะค่ะ แต่แกรับปากว่าจะรีบมา”
“ภาธรจะไม่มาที่นี่อีก”
“คุณหลวงคะ มีอะไรที่ฉันพอจะช่วยเรื่องคุณภาธรได้บ้าง”
“ช่วยไม่ได้หรอกคุณผกา กรรมของใครผูกปมไว้ คนนั้นก็ต้องแก้เอง”
“เรื่องร้ายแรงเลยหรือคะ” ผกาสีหน้าหนักใจ คุณหลวงมองแล้วให้สติ “จำไว้นะคุณผกา จงใช้สติเมื่อมีปัญหา ต่อไปถ้าไม่มีฉัน” ผกายิ่งหน้าไม่ดี คุณหลวงยิ้มอย่างคนยอมรับทุกสิ่ง
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จงให้อภัยและมีเมตตา”
ผกาสีหน้ากังวลชัดเจน ตรงข้ามกับคุณหลวงที่มองไกล เก็บความกังวลใจไม่ยอมบอกใคร
บนสวรรค์ชั้นยามา รวิปรียาหน้าตาเบื่อหน่าย มองเหล่าเทพ เทวดา นางฟ้าที่กำลังพูดคุย ท่าทางสงบ อิ่มบุญ ต่างจากตนที่ร้อนใจ รวิปรียาคิด แล้วนึกได้ หมุนตัวหัน จะเดินออกไปจากบริเวณนั้น แต่เจอสินีวาลีมาขวางหน้า “หยุด อย่าคิดจะใช้ปริตตา ให้คอยขวางภาธรกับเจ้าฟ้าทิพฉาย”
“หยุดอ่านใจเรา”
“ถ้าเจ้าฝ่าฝืนคำสั่งองค์พระสุยามะอีกครั้ง เจ้าอาจจะไม่ได้อยู่ที่นี่อีก”
“เรารู้ว่าเจ้าห่วงเรา แต่วิญญาณเจ้าฟ้าทิพฉายมีแต่แรงรักที่ลุ่มหลง ถ้าเค้าทำทุกอย่างเพื่อให้ได้อยู่กับด็อกเตอร์ภาธร มันอาจจะเป็นอันตรายกับทุกคน แล้วถ้าเราถูกห้ามให้อยู่แต่ที่นี่ ได้แต่เฝ้ามอง ก็เท่ากับเราปล่อยให้มนุษย์เดือดร้อนเพราะความผิดพลาดของเทพ” รวิปรียาให้เหตุผล สินีวาลีนิ่งคิด
ในบ้านภาธร ภาธรที่กลับจากหนองพรายวางกระเป๋าเป้ลง ทัดเดินเข้ามารอรับใช้ ภาธรมองทัด