บทละครโทรทัศน์ นางทิพย์ ตอนที่ 12
นางทิพย์ ตอนที่ 12
บทประพันธ์ : แก้วเก้า / บทโทรทัศน์ : ดารากร
นางทิพย์
บนสวรรค์ชั้นยามา รวิปรียากำลังยืนมองลงไปไกลแววตาเศร้า เมื่อเห็นเจ้าฟ้าทิพฉายกับภาธร สินีวาลีเข้ามาจากด้านหลัง มองรวิปรียา “ทิพฉายกับภาธรจะไม่แยกจากกันง่ายๆ หัวใจเค้าผูกพันกันมา”
รวิปรียาฟังแล้วน้ำตาคลอ ไม่ยอมหันไปมองให้เพื่อนเห็นน้ำตา
ในบ้านภาธร ภาธรมองเจ้าฟ้าทิพฉาย เจ้าฟ้าทิพฉายถามทั้งน้ำตา “คุณเชื่อมั้ยว่าฉันเคยเป็นคนรักของคุณ”
ภาธรอึกอัก ไม่อยากตอบให้เจ้าฟ้าทิพฉายเสียใจมากไปอีก “หรือคุณเห็นฉันเป็นแค่ส่วนเกินในชีวิต”
เจ้าฟ้าทิพฉายน้ำตาหยดอาบแก้ม ภาธรมองเสียใจที่ไม่อาจะรับความรู้สึกเจ้าฟ้าทิพฉายได้
“ผมไม่เคยคิดว่าคุณเป็นส่วนเกิน แต่ก่อนผมอาจจะคิดว่าปริตตามีสองบุคลิก แต่พอคุณทำให้ผมเห็นอดีต ทำให้ผมเชื่อว่าคุณเคยมีตัวตน ผมไม่รู้ว่าคุณอยู่ในร่างปริตตาได้ยังไง แต่มันไม่ถูกต้อง ปริตตาไม่ได้ทำผิดอะไร”
“ฉันมาอยู่ที่นี่เพราะความรัก เพราะวิญญาณของเราผูกพันกัน ฉันยอมตายเพื่อให้คนรักของฉัน มีชีวิตรอดไปกอบกู้บ้านเมืองแล้วคุณก็ทำได้ ออกญาพิชิตแสนพลรวบรวมไพร่พล สู้จนกู้กรุงศรี แผ่นดินของเรากลับมาได้”
ภาธรมองเจ้าฟ้าทิพฉายที่สายตาเศร้าจนน่าใจหาย
“ฉันยอมตาย เพราะรู้ว่าเลือดทุกหยดของคุณจะรบเพื่อแผ่นดิน “
ภาธรมองน้ำตาเจ้าฟ้าทิพฉาย ความในใจเจ้าฟ้าทิพฉายพรั่งพรู
“ฉันตายเพราะเชื่อสัตย์วาจาทหารกล้า คุณสัญญาว่าหัวใจคุณจะเป็นของฉันคนเดียว .. ตลอดไป”
เจ้าฟ้าทิพฉายสะอื้น มองภาธรแล้วจะถอยออกไป ภาธรมองสงสาร เดินเข้าไปดึงตัวเจ้าฟ้าทิพฉายมากอดปลอบไว้ เจ้าฟ้าทิพฉายสะอื้น กอดภาธรแน่นด้วยความรักเพียงหนึ่งเดียวที่มีให้
บนสวรรค์ชั้นยามา รวิปรียามองเห็นภาพภาธร กอดกับเจ้าฟ้าทิพฉาย น้ำตาหยด สินิวาลีมองเห็นน้ำตาของเทพรุ่นน้อง “เจ้ากำลังเจ็บปวด”
“เราไม่อยากเป็นแบบนี้”
“ไม่ผิดหรอก รวิปรียา” สินิวาลีเข้ามาจับไหล่ น้ำเสียงปลอบโยน
“ความรักมีอำนาจ แต่เป็นอำนาจที่ไร้เหตุผล หาคำตอบไม่ได้ วิญญาณทุกข์ทนอย่างเจ้าฟ้าทิพฉายก็เจ็บปวดเหมือนเจ้า .. เจ็บปวดเพราะรักเพียงอย่างเดียว” รวิปรียาฟังแล้วยิ่งน้ำตาไหลริน