บทละครโทรทัศน์ นางทิพย์ ตอนที่ 12 หน้า 3
ในห้องคนไข้ คุณหลวงออกจากไอซียู นอนพักอยู่บนเตียง ประตูห้องเปิดออก คุณหลวงยังหลับ
เจ้าฟ้าทิพฉายเดินเข้ามาหยุดข้างเตียงคุณหลวง มองจ้องด้วยสายตาทั้งเกรงทั้งเกลียด
ในบ้านภาธร ภาธรนั่งนิ่ง สายตามีแต่ความคิดอย่างหนัก ทัดชะโงกหน้ามามอง
“นั่งนิ่งเป็นหุ่นยนต์เลย ตั้งแต่คุณหนูปริตตากลับไป” ทัดไม่กล้ากวน ถอยออกไปเงียบๆ
ภาธรย้อนคิด
“ผมจะทำตามสัญญา”
“คุณจะยอมอยู่กับฉัน เราจะอยู่ด้วยกัน” ภาธรมองเห็นรอยยิ้มของเจ้าฟ้าทิพฉาย
ปัจจุบันภาธรคิดแล้ว เอ่ยอย่างตัดสินใจดีแล้ว “ทุกอย่างต้องจบลงที่ผมคนเดียว”
ในห้องคนไข้ เจ้าฟ้าทิพฉายเดินมาใกล้เตียงคุณหลวง เอ่ยขึ้นคิดว่าคุณหลวงได้ยิน
“ภาธรกำลังจะแต่งงาน ตื่นสิตื่นมายินดีกับลูกชาย” เจ้าฟ้าทิพฉายมอง คุณหลวงนอนนิ่ง
“ตื่นขึ้นมา อย่าทำตัวขวางเราเหมือนรวิปรียา” คุณหลวงยังนอนนิ่ง
เจ้าฟ้าทิพฉายไม่เห็นคุณหลวงจะตื่น ก็หันหลังจะเดินออก “ทำได้ทุกอย่างเลยหรือ เจ้าฟ้าทิพฉาย”
เจ้าฟ้าทิพฉายหันมาเห็นคุณหลวงที่ลืมตา พยุงตัวเองนั่งพิง ถามขึ้น
“ทำทุกอย่างโดยไม่เห็นแก่บาปบุญคุณโทษ”
เจ้าฟ้าทิพฉายมองคุณหลวงที่แววตามองตรงแน่วแน่จะเตือนสติ
“จิตท่านยามร่างดับสูญ วนเวียนแต่กิเลสแห่งรัก ท่านถึงยังติดอยู่ที่หนองพราย”
ภาพสั้นเจ้าฟ้าทิพฉายตอนตาย กับตอนออกญาพิชิตแสนพลรบกับข้าศึก
“แต่สำหรับออกญาพิชิตแสนพล เค้าสิ้นลมหายใจด้วยจิตผ่องใส นึกถึงคุณงาม ความดีที่กอบกู้แผ่นดิน ยึดธรรมะเป็นที่ตั้ง เค้าถึงตัดสิ้นกิเลสจากทุกภพทุกชาติ” เจ้าฟ้าทิพฉายสีหน้าโกรธมากที่คุณหลวงจี้ใจดำ
“ท่านสองคนเกิดมาคนละภพภูมิกันแล้ว ทำไมไม่ละกิเลส แล้วสะสมบุญบารมี แทนที่จะยึดติด ให้จิตเป็นทุกข์ ตามรัก ตามอาฆาตไปทุกชาติภพแบบนี้”
“เราไม่ทำร้ายคนที่เชื่อฟังเรา”
“ปริตตา ทินเทพหลานผมไม่เกี่ยวอะไรกับความรักของท่าน”
“เราก็ไม่ได้ทำร้ายเค้า เราแค่ยืมร่างปริตตา”
“ยืมร่างปริตตา เพื่อมาเอาชีวิตลูกชายผม” เจ้าฟ้าทิพฉายอึ้งที่คุณหลวงตอบโต้ตรงๆ
“ไม่มีพ่อคนไหน ยอมฆ่าลูกชายตัวเองหรอก ชาตินี้ท่านก็จะไม่สมหวัง เพราะกรรมหนักที่พอกพูน กรรมที่ท่าน