บทละครโทรทัศน์ นางทิพย์ ตอนที่ 12 หน้า 4
ก่อไว้กับทุกคน” เจ้าฟ้าทิพฉายได้ยินแล้วตาวาว พุ่งเข้ามา ยกสองมือบีบคอคุณหลวงทันที
บนสวรรค์ชั้นยามา รวิปรียาที่กำลังก้มหน้าเศร้า ได้ยินเสียงสินีวาลีเอ่ยขึ้นอย่างตกใจ “คุณหลวง”
รวิปรียาที่กำลังเศร้า เงยขึ้น หันขวับมองลงไปด้านล่าง รวิปรียาเห็นเจ้าฟ้าทิพฉายบีบคอคุณหลวงก็ลุกพรวด
“คุณตา”
ในห้องคนไข้ เจ้าฟ้าทิพฉายบีบคอคุณหลวง คุณหลวงมองด้วยสายตาเตือนสติ
“ท่านเกิดมาในที่สูง มือแห่งบุญจะหนุนให้สูงขึ้น แต่มือแห่งบาปจะสาปท่านให้ตกต่ำ”
เจ้าฟ้าทิพฉายมอง มือที่บีบคอคุณหลวงเกร็ง
บนสวรรค์ชั้นยามา รวิปรียาจะพุ่งลง จะไปช่วยคุณหลวง สินีวาลียกมือขึ้นปัดเบาๆ ร่างรวิปรียาถูกดึงมาด้านหลัง ตรึงไว้ให้นิ่งกลางอากาศ “ลงไปช่วยไม่ได้ เจ้าต้องอยู่ที่ยามา”
ในห้องคนไข้ สีหน้าคุณหลวงกำลังหายไม่ออก มือไม้เกร็ง แต่สายตาคุณหลวงไม่ร้องขอชีวิต เจ้าฟ้าทิพฉายจ้อง
“ให้พลังรักก่อกรรมดีไม่ใช่กรรมชั่ว ล้างผลาญชีวิตคนอื่น ท่านจะไม่สมหวังในชาติไหนๆเลย เจ้าฟ้าทิพฉาย ถ้าท่านไม่ถอนกิเลสจากจิตใจ” เจ้าฟ้าทิพฉายโกรธจัด เผลอตัวมือบีบแรง “ข้าไม่ต้องฟังใคร”
คุณหลวงเริ่มหายใจไม่ออก เจ้าฟ้าทิพฉายสายตาโกรธมาก เสียงประตูห้องเปิด เจ้าฟ้าทิพฉายตาวาวตกใจ มือที่บีบคอคุณหลวงปล่อยออกทันที ผกาเดินเข้ามา ผกามองไป เห็นปริตตายืนข้างเตียงคุณหลวง “ปริตตา”
ปริตตาถอยห่างเตียงทันที คุณหลวงไอ ผกาตกใจรีบเข้าไป “คุณหลวง ลุกขึ้นได้แล้วเหรอคะ”
คุณหลวงจับที่คอ ผกาสังเกต แล้วหันไปมองปริตตา ปริตตาหน้าเชิด นิ่ง ทำเป็นไม่รู้เรื่อง
“หนูมาเยี่ยมคุณตา”
“ทำไมคุณหลวงถึงเป็นแบบนี้”
“หนูไม่รู้”
“ตอนมาถึง อาการท่านเป็นยังไง”
“ก็บอกว่าหนูไม่รู้” ผกาผงะ คุณหลวงพูดขึ้น “ไม่เป็นไร” ปริตตามองแล้วจะเดินหนีออกไป
คุณหลวงบอกกับผกา “ผมยังไม่ค่อยสบาย รู้สึกอาการยังไม่ดี อยากอยู่โรงพยาบาลก่อน”
“ค่ะ ค่ะ” เจ้าฟ้าทิพฉายจ้องคุณหลวง ไม่พอใจที่คุณหลวงบอกว่ายังป่วย คุณหลวงจ้องเจ้าฟ้าทิพฉาย
คุณหลวงเน้น “ผมยังไม่กลับบ้าน ผมยังป่วย” เจ้าฟ้าทิพฉายจ้องกับคุณหลวง ผกาประคองคุณหลวงนอนลง ปริตตาเดินออกไปเลย ผกามองตามปริตตาสายตาไม่พอใจ คุณหลวงนอนลง ผกามองแล้วตัดสินใจบอกคุณ