บทละครโทรทัศน์ นางทิพย์ ตอนที่ 12 หน้า 10
-รวิปรียาลุกขึ้น เจ้าฟ้าทิพฉายลุก ปัดเก้าอี้ตัวที่ล้มฟาดไปใส่รวิปรียา รวิปรียายกแขนขวาป้องหน้า โดนเก้าอี้กระแทกเต็มแรง “โอ๊ย”
“หยุดได้แล้ว ทิพฉาย”
เจ้าฟ้าทิพฉายหันมา เห็นภาธรก็ตกใจ ภาธรเห็นรวิปรียากุมแขนก็จะเข้าไปช่วย “รวิปรียา”
ภาธรรีบเข้ามาทางรวิปรียา เจ้าฟ้าทิพฉายมองจ้องภาธร ตาแดงวาบ จิตภาธรถูกรบกวน ร่างภาธรกระเด็นหายกลับไปในกลุ่มควัน
ในห้องนอนภาธร ภาธรสะดุ้งเฮือก ลืมตาตื่น รู้สึกตัว “ทิพฉาย”
ภาธรนึกถึงภาพในร้านขายของเก่า “รวิปรียา กับ ทิพฉายที่ร้านของเก่า”
ภาธรออกจากสมาธิ วิ่งเปิดประตูออกไปทันที
ในร้านขายของเก่า รวิปรียาเจ็บแขนขวา เจ้าฟ้าทิพฉายตรงเข้ามา รวิปรียาเห็นก็ถอย ตั้งหลักแต่ไม่ทัน เจ้าฟ้าทิพฉายผลักรวิปรียาติดผนัง รวิปรียาเงื้อมือผลักเจ้าฟ้าทิพฉาย แต่เจ้าฟ้าทิพฉายจับแขนรวิปรียาบิดไปด้านหลัง รวิปรียาเจ็บแต่ไมร้อง “ข้าจะฆ่าเจ้าเลยก็ได้”
“ก็ทำสิ ทิพฉาย ท่านจะได้ตกนรกขุมที่ลึกที่สุด”
“คิดว่าข้ากลัวหรือไง การมีชีวิตอยู่โดยไม่มีคนรักต่างหาก นั่นคือนรกที่ข้าเจอมาแล้ว”
“ท่านจะต้องเจอมันอีก ท่านจะไม่สมหวัง ภาธรจะไม่แต่งงานกับท่าน”
เจ้าฟ้าทิพฉายบิดแขนรวิปรียาแรงด้วยความโกรธ จนรวิปรียาร้องออกมา รวิปรียาสะบัดข้อมือเจ้าฟ้าทิพฉาย เห็นแหวนทรงหยดน้ำสีแดงในนิ้วรวิปรียา ทาบลงบนเนื้อเจ้าฟ้าทิพฉาย เจ้าฟ้าทิพฉายร้อนเหมือนถูกเผา ผละมือออกจากรวิปรียา เจ้าฟ้าทิพฉายมองแหวนในนิ้วนางข้างขวาของรวิปรียา
“แก้วสุริยกานต์ ข้าทำลายมันไปแล้ว” รวิปรียามองเจ้าฟ้าทิพฉายที่ตกใจมากเมื่อเห็นแหวนสีแดง
บนสวรรค์ชั้นยามา สินีวาลียื่นแหวนแก้วสุริยกานต์ให้รวิปรียาก่อนจะลงมาโลกมนุษย์ครั้งสุดท้าย
“มันจะช่วยปกป้องเจ้า จนกว่าเราจะได้พบกันอีกครั้ง” รวิปรียารับแหวนมาด้วยรอยยิ้มขอบคุณ
ในร้านขายของเก่า เจ้าฟ้าทิพฉายมองเกลียดชังรวิปรียามาก “เจ้าคิดว่าข้าจะทนความเจ็บปวดแค่นี้ไม่ไหว”
“เรารู้ว่าท่านจะไม่ถอย แต่เราก็ยอมให้ท่านทำลายชีวิตทุกคนที่นี่ไม่ได้อีกแล้ว”
“เจ้าอิจฉาข้า เจ้ากำลังอิจฉาที่ข้าจะได้อยู่กับภาธร”
“ไม่จริง”