บทละครโทรทัศน์ นางทิพย์ ตอนที่ 12 หน้า 8
“อย่าผ่าลูกช้างเลย ลูกช้างจำเป็นจริงๆ คุณภาธรสั่งไว้ ห้ามใครรบกวนเด็ดขาด”
ในห้องนอนภาธร ภาธรกำลังนั่งสมาธิด้วยสีหน้าสงบนิ่ง ภาธรนึกถึงที่เคยเถียงกับพ่อ
“ความเชื่อของแก คือไม่มีสวรรค์ ไม่มีนรก มีแต่โลกมนุษย์ ดาวฤกษ์ ดาวเคราะห์ กระสวยอวกาศ นักปฏิบัติน่ะ เขาเห็นมากกว่าอุปกรณ์เห็น สิ่งที่แกยังหาข้อพิสูจน์ไม่ได้ ไม่ใช่ว่ามันไม่มีอยู่จริง”
ภาธรกำลังนั่งสมาธิ
โคกร้างหนองพราย เจ้าฟ้าทิพฉายยืนอยู่ที่โคกร้าง สมชาย อสูร 4 ตนปรากฏตัวขึ้นตรงหน้า
“ที่นี่คือที่ของข้า จงไปจัดการเจ้าพระยามหศักดิ์ ไล่มันออกจากเรือนของข้ากับออกญา”
อสูร 2 ตนหายร่างไปทันที เหลืออสูรอีก 2 ตนที่รอรับคำสั่ง เจ้าฟ้าทิพฉายแววตากระด้าง
เรือนพระยามหศักดิ์ อสูร 2 ตัวโผล่เข้ามาในเรือน เจ้าพระยามหศักดิ์ก้าวออกมา อสูรจะพุ่งเข้าหา เจ้าพระยามหศักดิ์ยกไม้เท้าขึ้นฟาดกลางอากาศ แสงเหมือนฟ้าผ่าฟาดเข้าร่างอสูร 2 ตน ล้มกลิ้งไป
“ข้าอยู่ส่วนข้า ไม่ยุ่งเกี่ยวกับใคร กลับไปหานายเจ้า ถ้ามารบกวนข้าอีก ข้าจะเผาเรือนนี้ทิ้ง”
อสูร 2 ตัว ถอยวูบ หายร่างไปทันที
โคกร้างหนองพราย เจ้าฟ้าทิพฉายมองอสูร 2 ตัวที่กลับมาพร้อมท่าทางบาดเจ็บ สองตัวหมอบต่ำลงหน้าเจ้าฟ้าทิพฉาย “มันกล้าท้าทายข้า มาปลูกบ้านบนแผ่นดินที่เป็นตำหนักของข้า ข้าจะสั่งสอนมัน”
เจ้าฟ้าทิพฉายหันหลังเดินเร็วจะกลับไปที่เรือน แหวนงูในสร้อยคอเจ้าฟ้าทิพฉายวาบแสงขึ้นมา เจ้าฟ้าทิพฉายชะงัก สังหรณ์รุนแรง “ภาธร” แหวนงูวาบแสงอีกครั้ง เจ้าฟ้าทิพฉายฉุกใจ “รวิปรียา”
ในห้องนอนภาธร ภาธรนั่งสมาธิ ด้วยสีหน้าสงบ ผ่องใส
“พุทธศาสนาสอนว่า ความจริงไม่ได้มีอยู่แค่สิ่งเห็นที่เราเห็นหรือสิ่งที่จับต้องได้ ไม่ใช่แค่วัตถุหรือสสาร มีความจริงอีกมากมายที่เรามองไม่เห็น หรือพิสูจน์ไม่ได้ด้วยแค่ ตา หู จมูก ปาก ลิ้น กายสัมผัส แต่เราต้องพิสูจน์ด้วยประสาทสัมผัสที่ 6 ...ไม่ใช่เครื่องมือวิทยาศาสตร์ แต่เป็นจิต จิตที่ตั้งมั่น จิตที่บริสุทธิ์ จิตที่ฝึกรู้เท่าทันการเปลี่ยนแปลง”
ภาธรกำลังนั่งสมาธิ
บนสวรรค์ชั้นยามา รวิปรียามองเห็นภาธรกำลังนั่งสมาธิ สินีวาลีเห็นก็พูดขึ้น
“ภาธรกำลังติดต่อเจ้า เค้าจะขึ้นมายามา”