บทละครโทรทัศน์ นางทิพย์ ตอนที่ 12 หน้า 6
สารัชมองตำหนิวิวรรณ “คุณก็ไม่น่าเอาเรื่องนี้ไปพูด”
“ก็ตกใจน่ะค่ะ มันเรื่องซีเรียสนะคะ คนไม่รักกัน ทำไมมาแต่งงานกัน”
“ความในอย่านำออก ความนอกอย่านำเข้า จำไว้บ้างนะคะ คุณวิวรรณ”
“อย่าโทษคุณวิวรรณเลยครับ คุณวิวรรณหวังดี”
“หวังดีกับใคร พูดเรื่องนี้ไป มีแต่ยายหนูเสียหาย”
“วิวรรณขอโทษค่ะ”
“ใครต้นคิดเรื่องแต่งงานครับ หรือว่า คุณหญิงย่า”
“ไม่มีใครต้นคิดทั้งนั้น” อรณีเสียงดุ สายตาไม่ชอบที่ทินเทพพูดถึงแม่ตัวเองน้ำเสียงไม่ดี ทินเทพรู้สึกตัว รีบยกมือไหว้ขอโทษอรณี “ผมขอโทษครับ ผมไม่น่าลามถึงผู้ใหญ่”
“เอาล่ะ กลับไปเถอะ ไม่ต้องรอเจอยายหนูหรอก ยายหนูปิดเครื่องแบบนี้ แสดงว่าไม่อยากติดต่อใคร เดี๋ยวค่ำๆคงกลับมา”
“ผมขออนุญาตมาหาปริตตาอีกนะครับ”
“โทรมาหาป้าก่อนแล้วกัน จะได้ไม่ต้องมาเสียเที่ยว” ทินเทพไหว้ลาอรณี สารัช วิวรรณถือโอกาสไหว้ด้วย
“แล้วไม่ต้องเอาเรื่องวันนี้ไปขยายอีกล่ะ คุณวิวรรณ” วิวรรณทำท่ารูดซิปปากสนิท แล้วรีบตามทินเทพออกไป
อรณีกับสารัชหันมองหน้ากันแบบกังวล
“เรื่องยายหนูแต่งงานกับคุณภาธร ลืมไปได้เลย ฉันไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นแน่ๆ”
ในบ้านเจ้าพระยามหาศักดิ์ เจ้าฟ้าทิพฉายก้าวเข้ามาในบ้าน
เจ้าฟ้าทิพฉายเคยเห็นเจ้าพระยามหศักดิ์คราวก่อน
เจ้าฟ้าทิพฉายมองไปรอบๆ “เจ้าคือใคร วิญญาณที่อยู่ในบ้านหลังนี้ เจ้าคือใคร”
เจ้าพระยามหศักดิ์ปรากฏร่างขึ้น เจ้าฟ้าทิพฉายจ้อง “เจ้าเป็นใคร”
“ข้าคือเจ้าพระยามหศักดิ์ ศักดิ์ข้าต่ำกว่าท่าน แต่บาปที่เราก่อเสมอกัน เราถึงต้องถูกขังไว้ที่นี่ เหมือนกัน”
“เจ้าเป็นพวกรวิปรียาใช่มั้ย”
“ข้าไม่ใช่พวกผู้ใด”
“แล้วเสนอหน้าออกมาขวางข้ากับภาธรทำไม”
“ข้าคือคำเตือน ผู้ใดก่อบาปด้วยความละโมบ โกงกิน คิดทรยศแผ่นเดินเกิด มันจะถูกจองจำ ไม่ได้ผุดได้เกิดเช่นข้า” เจ้าพระยามหศักดิ์ขยับตัว เจ้าฟ้าทิพฉายมองเห็นโซ่ตรวนที่ขาเจ้าพระยามหศักดิ์