บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 18 หน้า 3
“มากันครบก็ดีเหมือนกันนะคะ มีอะไรจะได้เข้าใจตรงกัน ไม่ต้องมาว่ากันทีหลัง”
“เอาเลยครับ ผมไม่ได้เอาไปจริงๆ ผมยินดีให้ตรวจ”
สวาทวิมลดึงกระเป๋าจากยศ “เอามา ฉันตรวจเอง” สวาทวิมลเปิดกระเป๋า แล้วก็หยิบเงินขึ้นมาอย่างง่ายดาย
“นี่อะไร”
ทุกคนตกใจ
ดำเกิงบอกกับเดือนสิบและเที่ยงวัน “เนี่ยเหรอ ที่แกอุตส่าห์เรียกแม่แกมาดู”
สกาวมือสั่นปากสั่นผิดหวังในตัวดวล
“มันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอครับ อย่างนี้ใครก็เอามายัดลงไปได้ ...พี่ยศ ช่วยผมด้วย”
“เอ่อ ....นาย....” ยศเหลือบมองสวาทวิมล “ทำก็รับไปเถอะ”
“พี่ยศ!”
สวาทวิมลมองลงไปในเป้ สะดุดตากับซองยาเล็กๆ “นี่อะไร!” สวาทวิมลหยิบซองยาขึ้นมา ทำให้ทุกคนตกใจ
ดวลเองก็ตกใจมากเขาลืมเสียสนิทเลย
อดีต ดวลเดินออกจากห้องจะไปทำงาน ป้าเดินสวนมาพอดี “หนุ่ม ..... เธอมีของมีค่าอะไรในห้องหรือเปล่า”
ดวลส่ายหน้า “ตังจะกินข้าวยังไม่ค่อยจะมีเลยครับ”
“เออๆ.... งั้นวันนี้ป้าจะให้คนเข้าไปเปลี่ยนหลอดไฟให้นะ เห็นเมื่อคืนบอกว่ามันกระพริบใช่มั้ย”
ดวลนึกถึงยาที่เหวี่ยงไว้วันก่อน “เอ่อ ไม่ต้องก็ได้ครับ เดี๋ยวผมหามาเปลี่ยนเอง”
“อะไร? เห็นบ่นเงินไม่ค่อยจะมี ไม่เป็นไร ป้าเรียกคนมาเปลี่ยนให้แล้ว มีอะไรกลัวหายก็เก็บๆไปละกันนะ”
“ครับป้า” ป้าเดินจากไป ดวลรีบไขกุญแจห้องกลับเข้าไป
ภายในห้องพักดวล ดวลกลับเข้ามาในห้องแล้วรีบควานหาห่อยาที่เขวี้ยงไว้เมื่อวันก่อน ดวลจำไม่ได้ว่าเขวี้ยงไปไว้ที่ไหน รีบค้นหา อีกใจก็กลัวไปทำงานสาย ในที่สุดดวลก็ค้นเจอว่ามันตกอยู่ข้างที่นอน ดวลรีบจับมันยัดลงกระเป๋า แล้วออกจากห้องไป
ในซอยห้องพักดวล ดวลเดินออกมาในซอยผ่านหน้าวงเหล้าซึ่งก็ยังคงนั่งกันโต้รุ่ง ชายสองคนเห็นดวลก็รีบกระโดดเข้ามาประกบตัว “เฮ้ยน้อง ออกเช้าเลยนะ ขยันดีจริงๆ”
“พี่ครับ ของที่พี่ให้ผมเมื่อวันก่อน ผมอยากคืนน่ะครับ”
“ทำไมล่ะ ไม่ได้ใช้เหรอ” ดวลส่ายหน้า “เก็บไว้เถอะ เผื่ออยากใช้ขึ้นมา”