บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 18 หน้า 4
“ผมไม่ใช้หรอกพี่” ดวลจะล้วงออกมา “จะล้วงมาทำห่าไรล่ะน้อง เดี๋ยวก็โดนจับกันหมดหรอก”
“เอาไว้ก่อน จะใช้หรือไม่ใช้ ก็แล้วแต่น้องแล้วกันนะ” ชายทั้งสองเดินกลับไปนั่งที่วงเหล้าเหมือนเดิม
ดวลมองดูนาฬิกาแล้วก็รีบไปทำงาน
Super market ห้องพักพนักงาน ดำเกิงตรงเข้าตบหน้าดวล ท่ามกลางความตกใจของทุกคน
“สารเลว!”
“พ่อ!....ผมเปล่า”
“ทำไมล่ะดวล ไหนเราสัญญากันแล้วไม่ใช่เหรอ”
“ทำไมทำแบบนี้” สกาวเขย่าตัวดวลแรง ด้วยความผิดหวัง ดวลเสียใจที่เห็นคนในครอบครัวไม่เชื่อใจเขา
“แม่บอกเที่ยงแล้วนะ ว่าเด็กนี่จะดึงเที่ยงเข้าหายาเสพติด อยู่ให้ห่างจากคนพวกนี้ซะ”
“ผมไม่เชื่อว่าดวลจะหวนกลับไปใช้ยา จริงใช่มั้ยดวล”
“ผมไม่ได้ใช้ยา ผมไม่ได้ขโมยเงิน”
ดำเกิงไม่เชื่อ “สันดานอย่างแก....หลักฐานขนาดนี้ ยังจะกล้าปฏิเสธอีกเหรอ”
“คุณยศ! เรียกตำรวจมาที”
“คุณน้า!” ดวลได้ยินว่าตำรวจ ด้วยความกลัวประกอบกับความน้อยใจ ทำให้ดวลวิ่งหนีออกไปนอกห้อง
“ดวล!”
ดวลวิ่งออกมาด้านหน้าของ Super market ทูลมาถึงพอดี ทูลเห็นดวลดูตื่นตระหนก รู้ว่าเกิดเรื่องไม่ดีแน่ๆจึงจับตัวดวลไว้ “ดวล!.... เกิดอะไรขึ้น”
“เค้าหาว่าผมขโมยเงิน ผมไม่ได้ขโมย”
“ไม่ได้ขโมย แล้วหนีทำไม” ดวลอ้ำอึ้งไม่สามารถตอบคำถามได้ เพราะมันไม่ใช่แค่เรื่องเงิน
“ฉันจะช่วยพูดเอง กลับเข้าไปเถอะ ไม่ผิดอย่าหนี”
ดวลลังเลจนเที่ยงวัน เดือนสิบ และสวาทวิมลตามออกมา ดวลสะบัดดิ้นรนจะหนี แต่ทูลล็อคเอาไว้แน่น
“อย่าไปนะดวล มันจะทำให้ทุกอย่างยิ่งแย่นะดวล”
“ปล่อยผม” ดวลรวบรวมกำลังสะบัดสุดแรง จนหลุดออกจากพันธนาการของทูลได้ ทูลเสียหลักล้มหัวฟาดพื้นอย่างแรง “พ่อ!”
“ว้าย! คุณ .....คุณทูล” เที่ยงวันกับสวาทวิมลเข้าไปดูทูล ดวลตกใจแต่ด้วยกลัวความผิด จึงวิ่งหนีไป
“ดวลอย่าไป! …… ดวล!”