บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 3 หน้า 3
“พี่รู้สึกเหนื่อย ไปรอที่รถดีกว่า ไปด้วยกันมั้ยคะ”
นภางค์ยักไหล่ “ยังดีกว่าค่ะ”
รื่นเริงค้อนขวับแล้วก็เดินสะบัดไป ก้านวงศ์ยังคงข้องใจมองเที่ยงวันกับเดือนสิบไม่วางตา
“ไม่ทันแล้วก้าน ....เค้าไปถึงไหนๆกันแล้ว”
“พี่นภางค์ว่าไงนะครับ”
“ชอบน้องเดือนเหรอ” ก้านวงศ์ไม่ตอบได้แต่ยิ้มๆ นภางค์เดินยักไหล่ออกไป
“ก็ ..... ไม่ได้ถึงขนาดชอบหรอก ....แต่แพ้ไม่เป็น” ก้านวงศ์กำลังมีแผนในใจ
โจฮันเนสเบิร์ก สวาทวิมลนั่งรออยู่ที่จุดนัดพบ สวาทวิมลมีปัญหาที่หัวเข่าเรื้อรังมานานแล้ว เป็นๆหายๆ ไม่นึกว่าจะมากำเริบที่แอฟริกาใต้นี้ ชีวาตม์เดินเข้ามาพร้อมน้ำดื่ม สวาทวิมลรับมาแล้วก็กินยาแก้ปวด
“ไหวมั๊ยครับคุณน้า”
“น้าไม่เป็นไรมากหรอก ได้ยาแก้ปวดแล้วก็พักซักหน่อย ปัญหาเข่าเสื่อมก็คงจะได้เจอกันทุกคนแหล่ะนะ เคยทำให้วาตม์ต้องคอยลำบากไปด้วย”
“ไม่ลำบากเลยครับ แต่เสียดายแทนคุณน้า มาเที่ยวทั้งทีกลับต้องมาเจ็บป่วย”
สวาทวิมลยิ้มกริ่ม “เจ็บป่วย .... แต่สุขใจนะ” ชีวาตม์พอจะรู้ว่าสวาทวิมลหมายถึงอะไร
“สวย เก่ง ฉลาด แสนดีแบบนี้ คงไม่ได้ว่างหรอกมั้งครับ”
“หืม?...หนูเดือนมีแฟนแล้วเหรอ”
“ก็น่าจะอย่างนั้นนะครับ” สวาทวิมลพิงหลังลงอย่างหมดแรง ชีวาตม์เห็นใจ ชีวาตม์ไม่อยากทำลายฝันของสวาทวิมลเลย แต่มันคงจะดีกว่าการที่ต้องให้อะไรมันเลยเถิด ไปมากกว่านี้
ห้องรับแขก บ้านดำเกิง ดวลแต่งชุดนักศึกษา กำลังจะไปเรียน สกาวเอายาให้ลูกกิน ดำเกิงเดินลงมาเห็นดวลกับสกาว ดำเกิงหันมามองนิ่งสงสารลูกจับใจ สกาวใจเต้นรัว กลัวว่าดำเกิงเห็นหน้าดวลแล้วจะคลั่งขึ้นมาอีก ดวลเองก็ไม่สู้ตาดำเกิง ดำเกิงถอนใจยาวแล้วก็เดินเลี่ยงไป ดำเกิงไม่รู้ว่าจะเริ่มบทสนทนากับครอบครัวว่าอย่างไรดี สกาวโล่งใจ สกาวมองดูร่องรอยฟกช้ำของดวลแล้วสงสารลูกจับใจ รอยช้ำมันเขียวปนม่วงเห็นได้ชัดเจน สกาวหยิบตลับแป้งรองพื้นในกระเป๋าออกมา เปิดตลับ เอาฟองน้ำแตะๆ แป้ง