บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 3 หน้า 5
ที่ทำงานของลำธาร ลำธารกดดูภาพของเดือนสิบผ่านๆ มันดูน่าเบื่อสำหรับเขาในนั้นมีแต่รูปเดือนสิบกับวิวทิวทัศน์ บ้างก็เป็นทิวทัศน์อย่างเดียว มีข้อความสลับบ้าง เช่น ธารน่าจะได้มาด้วยกัน คิดถึงนะคะ อย่าลืมกินยา ลำธารคิดว่ามันไร้สาระ เขาจึงกดปิดแล้วทำงานต่อ สัญญาณแจ้งเตือนข้อความเข้าดังขึ้น ลำธารวางปากกาแล้วถอนใจ ชั่งใจว่าจะเปิดดูดีหรือเปล่า แต่ก็เปิดมันขึ้นมามีภาพถ่ายหมู่ส่งมา เป็นภาพของเดือนสิบ ยุพรา สวาทวิมล ชีวาตม์ และเที่ยงวัน ลำธารขยายดูภาพดูหน้าเที่ยงวันอย่างพิจารณา ลำธารคิดว่าคงไม่มีอะไรในขณะที่กำลังจะกดปิด ก็มีภาพใหม่ส่งเข้ามา มันเป็นภาพของเดือนสิบที่ถ่ายคู่กับเที่ยงวัน เดือนสิบยิ้มให้กล้อง ในขณะที่เที่ยงวันหันหน้ามองเดือนสิบ มันเป็นภาพหนึ่งในชุดที่ยุพรากดรัวไว้ ลำธารชะงักใจหายแว๊บ ลำธารจ้องมองภาพถ่ายนิ่ง หน้าเครียดขึ้นมาทันที
ดวลกับนาราเดินไปตามทางหมู่บ้านด้วยกัน นาราแอบมองหน้าดวล ก่อนจะยิงคำถาม
“วันก่อน ..... ที่เราพูดกับดวล”
“เรื่องอะไร”
“ก็เรื่องที่เรารัก ....”
ดวลใจเต้น แต่นาราพูดได้ไม่ทันจบ ก็มีเสียงบีบแตร เอนขับรถตามมาช้าๆ เอนชะโงกคุยกับดวล “เฮ้ยดวล”
นาราออกอาการหงุดหงิดที่เห็นเอน ดวลหันไปมองเอน แล้วก็หันหน้ากลับเดินต่อไป ดวลยังน้อยใจเอนอยู่
เอนขับรถตามไม่ลดละ “ดวล! ฟังกูก่อน กูอธิบายได้”
ดวลไม่หยุดเดิน นาราฉุดมือดวลให้รีบเดินหนีเอน “ดวล รีบไปเถอะ เดี๋ยวจะสาย”
เอนรีบขับรถไปขวางหน้า แล้วจอดรถวิ่งลงมาหาดวล “ฟังกูก่อน แล้วมึงจะโกรธกูแล้วแต่มึง”
“ไปเถอะดวล อย่าไปฟัง” เอนเพิ่งจะสังเกตเห็นหน้าของดวล เอนตกใจ “ดวล! หน้ามึงไปโดนอะไรมา”
สนามเด็กเล่นในหมู่บ้าน นารานั่งบนชิงช้าห่างออกมาจากเอนและดวล นาราไม่พอใจที่ดวลใจอ่อนยอมคุยกับเอน “พ่อมึงทำเกินไป ขนาดพ่อกูเลวๆ ยังไม่เคยทำกับกูแบบนี้เลย”
นาราแทบทนฟังไม่ได้ เอนมีทัศนคติในเชิงลบเกินไป เอนมองโลกเข้าข้างตัวเองทุกอย่าง
“มึงทิ้งกู”
“มัน .....มันก็ผ่านมาแล้ว แล้วมึงก็ ...”
“มึงทิ้งกู” ดวลมองหน้าเอนเครียด “จะให้กูทำยังไง ถ้ากูถูกจับได้อาชีพการงานกูก็จบแน่ แล้วกูจะเอาอะไรกิน”
“มึงเลยทิ้งกู”
“ก็กูไม่มีบ้านพ่อบ้านแม่เหมือนมึงนะนี่ กูไม่มีใครเลย .... ไม่มีใครเขาเอากู มึงเข้าใจมั๊ย .... ไม่มีใครรักกูเลย”