บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 19 หน้า 2
“มึงอยู่นี่แหล่ะ พี่มึงไม่มีทางตามเจอ”
“แล้วมึงล่ะ”
“กูต้องอยู่ห้องว่ะ” ดวลดึงเอนออกห่างเพื่อน 2 คน “มึงจะให้กูอยู่กับขี้ยา 2 คนเนี่ยนะ หาที่อยู่ให้กูใหม่เหอะ”
“พูดอย่างกับมึงไม่ใช่ขี้ยา เอาน่ะ กูไม่ค่อยมีเงินหรอกช่วงนี้ แต่อย่างน้อย ...” เอนหยิบซองยาออกมา
“กูก็พอมีขนมให้มึงน่ะ”
เพื่อนวิ่งมาฉกไป “กูขอ”
“เฮ้ย อะไรวะ”
“คิดว่าเป็นค่าเช่าบ้านแล้วกัน”
“เออๆ”
“แล้วกูล่ะ” เอนคล้องคอดวลเดินออกมาหน้าห้อง แล้วค่อยๆยัดอีกห่อใส่กระเป๋าดวล
ห้องครัว บ้านดำเกิง สกาวนั่งร้องไห้และทำครัวไปด้วย เดือนสิบเดินถือถุงของสดเข้ามา สกาวรีบผละจากงานไปหาเดือนสิบ “เจอน้องมั้ยเดือน”
“ไม่เจอค่ะ ดวลหนีไปอีก”
“โธ่ .... ดวล จะหนีไปทำไม เดี๋ยวก็กลับไปยุ่งกับยาอีก”
เดือนสิบนิ่งไม่กล้าพูดอะไร รู้ว่าตอนนี้ดวลกลับไปหายาเสพติดแล้ว เห็นได้จากกิ่งคำ สกาวสะอื้นจนวูบ เดือนสิบแทบประคองไม่ทัน “คุณแม่!”
หน้าบ้านบ้านชีวาตม์ เที่ยงวันขับรถของกิ่งคำเข้ามาจอด ทั้งคู่ลงมาจากรถ กิ่งคำยังคงหงุดหงิดเที่ยงวัน ลงจากรถได้ก็จะเดินเข้าบ้าน ไม่มีแม้คำขอบคุณ “เดี๋ยว!”
“อะไร!”
“กุญแจครับ” กิ่งคำเดินลงส้นกลับมาดึงกุญแจ แต่เที่ยงวันคว้าข้อมือกิ่งคำไว้ “ปล่อยนะ ....แกจะทำอะไร”
“เลิกซะ .....ทั้งยาทั้งเด็กนั่น”
“อย่ามายุ่งเรื่องของฉัน”
“ผมไม่อยากยุ่งเรื่องของคุณ ถ้าคุณไม่ใช่ภรรยาพี่วาตม์” กิ่งคำสะบัดข้อมือแต่เที่ยงวันยิ่งจับแน่นขึ้น
“โอ๊ย! เจ็บนะ”
“จำไว้!.... อย่าทำให้พี่วาตม์เสียใจเด็ดขาด”
เที่ยงวันชักจะของขึ้นเมื่อนึกถึงว่าถ้าชีวาตม์รู้จะเสียใจแค่ไหน รื่นเริงเดินออกมาเห็นพอดี