บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 21 หน้า 2
ขอบคุณที่รักษาเกียรติของเดือน” เดือนสิบเอื้อมมือไปจับมือเขาไว้เป็นการให้ความมั่นใจแก่เขา
เที่ยงวันกุมมือเดือนสิบไว้แน่น “ขอบคุณนะครับ ผมเข้าใจแล้ว”
ห้องรับแขก บ้าน มล.ยี่สุ่น ลำธารเดินหงุดหงิดเข้ามาในบ้าน บุญหยาดทัก “มากันแล้วเหรอ”
“หนูนีน่าล่ะ ตาธาร”
“เปลี่ยนรองเท้าอยู่ที่รถครับ”
“เปลี่ยนรองเท้า ..... เปลี่ยนทำไม เข้ามาก็ต้องถอด”
“ก็นั่นสิครับ ฝากคุณแม่ถามเค้าด้วยแล้วกัน” ลำธารเดินจะขึ้นห้อง
“จะไปไหน” มิถุนาเดินปึงปังเข้ามาในบ้าน จน มล. ยี่สุ่นบุญหยาดและคนรับใช้ตกใจ
“จะไปนอน! เหนื่อย!”
“นี่อะไร!” มิถุนาเหวี่ยงถุงของขวัญใส่ลำธาร เฉี่ยวหัว มล. ยี่สุ่นไปนิดเดียว
“ตายแล้วหนูนีน่า อะไรกันลูก” บุญหยาดเข้าไปกอดปลอบใจมิถุนา ส่วน มล. ยี่สุ่น เฝ้ามองดูมิถุนาด้วยความรู้สึกผิดหวัง “คุณป้าคะ พี่ธารมีของขวัญให้อีเดือนสิบ”
“ว้ายตายแล้ว ใจเย็นลูก”
มล. ยี่สุ่นรู้สึกจุกเหมือนโดนชก ไม่เคยรู้จักด้านนี้ของมิถุนามาก่อนเลย
“เดือนเป็นเพื่อนผม ผมมีสิทธิ์ให้ของขวัญวันเกิดเดือน ไม่ได้ทำผิดอะไร”
“เพื่อน!!! พูดได้เต็มปากเต็มคำนะคะ ยังอาลัยอาวรณ์มันอยู่ใช่มั้ย อีผู้หญิงก็หน้าด้านเหลือเกิน ทำไมคะจะกลับไปหามันอีกใช่มั้ย”
มล. ยี่สุ่นนั่งฟังอย่างสงบ แต่ละคำของมิถุนาแสดงถึงธาตุแท้ที่ไม่เคยเผยออกมา
“พอได้แล้วนีน่า คุณพูดมากเกินไปแล้ว” ลำธารอายแทน
“ไม่หยุด จะทำไม ปกป้องอีเดือนสิบมันเหรอ” ลำธารทนไม่ไหวจึงเดินหนีไป
“อย่าหนีสิวะ คอยดูนะ จะไปตามฉีกอกอีเดือนสิบไม่ให้มันได้สงบเลย”
“หนูนีน่า ใจเย็นลูก!”
บ้านโอบอุ้ม เมื่อเปลี่ยนชุดเป็นชุดแบบฟอร์มแล้ว ดวลก็ลงมารวมกลุ่มกับเด็กอื่นๆ แต่ด้วยเป็นเวลาอิสระยามเย็น เด็กๆจึงแยกย้ายกันทำกิจกรรมต่างๆในบริเวณนั้น บางคนเล่นกีฬา บางคนอ่านหนังสือ บางคนก็จับกลุ่มคุยกัน ดวลมองไปรอบๆ ด้วยความว้าเหว่ ไม่รู้จะเริ่มเข้าหาเพื่อนยังไง จึงมองหาโต๊ะม้าหินว่างๆ แล้วเดินไปนั่ง
โอ๊คกับบอมย์เห็นดวลก็รีบเข้ามาหาเรื่องทันที