บทละครโทรทัศน์ Unlucky Ploy ชีช้ำกะหล่ำพลอย ตอน 6 หน้า 4

เป็นหนึ่งถามนายหน้าเครียด ในขณะที่นายนั่งกินข้าวนิ่งๆ                                                         

“มึงว่าไงนะ พลอยแฟนเก่ากับพลอยข้างห้องมาทำงานที่เดียวกันเนี่ยนะ”

เป็นหนึ่งนั่งไม่ติดที่เดินวนไปวนมารอบบ้าน พยายามตั้งสติ ก่อนจะเดินกลับมาบอกนาย

“มึงย้ายบ้านหนีก็ไม่ได้แล้ว มึงย้ายประเทศหนีไปเลยเอาไหม”

“บ้าเหรอ”

“แล้วพลอยเขาว่าไงบ้างว่ะ ทำไมจู่ๆเขาหายตัวไป”

“ไม่รู้ ถามทำไม”

“แล้วมึงไม่อยากรู้เหรอ”  

นายไม่ตอบ เอาแต่กินไม่สนใจเป็นหนึ่ง

เป็นหนึ่งบ่นต่อ “แล้วพลอยข้างห้องมึงเขาคิดยังไงวะ อยู่ๆก็มาแกล้งเป็นแฟนมึง วุ่นวายไปหมดเลย และพี่มึงก็เหมือนกันนะ ก็รู้อยู่ว่าไม่ควรจ้างพลอย ไม่รู้จะไปจ้างทำไม”

“ผู้บริหารจ้าง”

“เอ้าก็แทนที่เขาจะห้ามไง”

ไม่ทันขาดคำเป็นหนึ่ง ซูซานก็เปิดประตู เดินเมากลับเข้ามาในบ้าน หัวยุ่งมาก

“พูดถึงก็มาพอดีเลย”

นายกินเสร็จพอดีก็ลุกไปเก็บจาน

เป็นหนึ่ง มองซูซานแล้วบ่นๆ “พี่เมาขนาดนี้ พี่ยังกลับบ้านถูกได้ยังไง ใครไปฝังจีพีเอสไว้ในหัวพี่วะ”

ซูซานไม่พูดไม่จาเดินกลับเข้าห้องตัวเองไป

“เอ้า พี่” เป็นหนึ่งได้แต่มองตามด้วยความเป็นห่วง

ซูซานกลับเข้ามาในห้อง มองสภาพตัวเองในกระจก เห็นสภาพดูไม่ได้ ก็ร้องไห้ออกมา คิดถึงเรื่องราวในอดีต ที่ทำให้ตัวเองต้องเมาทุกวัน

มุมมืดในร้านอาหาร ซูซานนั่งดื่มอยู่คนเดียว

“ตั้งแต่วันที่เราเลิกกัน  ฉันก็ยังกลับมาที่ร้านประจำของเราทุกวัน ฉันมาเฝ้ารอคุณ แค่ได้แอบมองคุณที่มุมหนึ่งก็ยังดี”

ผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในร้านกับเพื่อน ซูซานเห็นก็รีบปล่อยผมมาปิดหน้าไว้ ไม่อยากให้ผู้ชายคนนั้นเห็นหน้า