บทละครโทรทัศน์ รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 1 หน้า 3

เจติยารีบเข้าไปกอดลาภิณแล้วยกมือขึ้นปิดปากชายหนุ่มเอาไว้พร้อมกับรีบตะโกนบอก “หยุดได้แล้วคุณพิสัย ฟังฉันนะ ฉันจะลองสืบเรื่องการตายของคุณอีกครั้ง พอใจรึยังคะ” 

หลังจากเจติยาพูดจบ ทุกอย่างค่อยสงบลง แต่ยังไม่ทันที่ลาภิณและเจติยาจะถอนใจโล่งอก  โลงศพพิสัยพลิกตกจากแท่น ตกมาที่พื้นห้อง ฝาโลงเปิด ศพพิสัยที่ถูกแต่งอย่างดีกลิ้งออกมานอนหงายหน้าซีดเผือด มีรอยเย็บแผลต่อคอชัดเจน ลาภิณรีบกอดเจติยาเบี่ยงไปทางอื่นไม่อยากให้มองศพพิสัยให้ขวัญเสีย

คืนนั้นในห้องนอน หลังจากเสร็จงานศพ กลับมาอาบน้ำเปลี่ยนชุดนอนแล้ว ลาภิณก็คุยกับเจติยาด้วยท่าทางหงุดหงิด “น้าพิสัยทำแต่เรื่องเลวร้ายทั้งนั้น จะถูกฆ่าตายก็ไม่เห็นแปลก ยิ่งตามมาป่วนกันยังงี้  ยิ่งไม่ควรช่วยใหญ่เลย” 

เจติยาพูดไปจัดกระเป๋าเดินทางใบย่อมให้ลาภิณไปด้วย “เจตั้งใจแล้วว่าจะช่วยวิญญาณทุกดวงที่มาขอความช่วยเหลือ ไม่ว่าเค้าจะเป็นใครหรือเคยทำอะไรมาก็ตาม ถ้าคุณพิสัยเค้ามั่นใจว่าตัวเองถูกฆ่าแล้วมาขอความช่วยเหลือ เจก็มีหน้าที่ต้องหาตัวฆาตกรออกมาให้ได้เพื่อให้วิญญาณเค้าหลุดพ้น” 

ลาภิณอดเป็นห่วงไม่ได้ “แล้วถ้าเจทำไม่ได้ล่ะ น้าพิสัยเค้าจะทำร้ายเจรึเปล่า”

เจติยาหันไปยิ้มบางๆ พร้อมกับปิดกระเป๋าที่จัดเสร็จแล้ว “ไม่หรอกค่ะ ไม่มีกล่องรากบุญแล้ว ไม่มีวิญญาณที่ไหนมีอำนาจขนาดนั้นหรอกค่ะ คุณพิสัย ก็ทำได้แค่หลอกให้เราตกใจเท่านั้นล่ะค่ะ” เจติยาพูดปลอบพร้อมจะยกกระเป๋าเสื้อผ้า ลาภิณรีบเข้าไปยกกระเป๋ามาวางแทนพลางบ่น “แค่นั้นก็ประสาทเสียแล้วล่ะ”

ลาภิณเอากระเป๋าเสื้อผ้ามาวางเตรียมเดินทางพรุ่งนี้  ก่อนจะหันไปมองเจติยาด้วยสายตากรุ้มกริ่ม แล้วเดินเข้าโอบเอวเจติยาจากทางด้านหลัง

“อย่าพูดเรื่องเสียอารมณ์กันเลย เราเปลี่ยนเรื่องคุยกันดีกว่า...เราจะไม่ได้นอนเตียงเดียวกันตั้งหลายคืนแน่ะ” ลาภิณพูดน้ำเสียงออดอ้อน ทำให้เจติยาอดยิ้มเขินไม่ได้

“เจว่ารีบนอนดีกว่าค่ะ พรุ่งนี้คุณต้องเดินทางแต่เช้านะ เจก็มีเวรแต่งศพตอนเช้ามืดด้วย” พูดจบก็รีบเดินเลี่ยงไปขึ้นเตียงนอน 

ลาภิณได้แต่ยิ้มๆ เดินไปกดปิดไฟห้องแล้วขึ้นเตียงไปนอนกอดเจติยาเอาไว้ “นอนกอดเฉยๆ ก็ได้...อย่าหันมาปล้ำเค้าเองก็แล้วกัน” 

เจติยาหยิกแขนลาภิณหมั่นไส้ปนหมั่นเขี้ยว ลาภิณยิ้มๆ กอดเจติยากระชับเอาไว้แนบตัวพริ้มตาหลับลงสีหน้ายิ้มแย้ม

หน้าสนามบินสุวรรณภูมิตอนเช้า ลาภิณเดินลากกระเป๋าเดินทางใบเมื่อคืน ไปเคาท์เตอร์เช็คอิน พร้อมกับคุยโทรศัพท์มือถือไปด้วยด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “ผมถึงสนามบินแล้วนะ เจเสร็จงานรึยัง”

“ระหว่างรอลุงทวี เจจัดการไปสามเคสแล้วค่ะ แต่ตอนนี้หิวจนท้องร้องจ๊อกๆไปหมดแล้ว เดี๋ยวผู้กองซื้อโจ๊กเข้ามาฝากค่ะ จะได้กินไปคุยเรื่องคดีคุณพิสัยไปด้วย”