รีเซต

บทละครโทรทัศน์ รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 8 หน้า 5

บทละครโทรทัศน์ รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 8 หน้า 5
7 กรกฎาคม 2557 ( 16:27 )
1.5M
รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 8
16 หน้า

“คุณห่วงผมเสมอเลยนะ ขนาดตายไปแล้วก็ยัง..” อยุทธ์ซึ้งใจจนพูดไม่ออก  ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ  “คุณไม่ต้องห่วงผมแล้วนะเรนี่ ผมสัญญา ว่าผมจะมีชีวิตอยู่อย่างที่คุณต้องการ คุณไปให้สบายเถอะนะ”

“ฉันยังมีห่วงอยู่อีกเรื่อง”

“อะไรเหรอเรนี่ บอกมาเลย ผมจะจัดการให้คุณเอง”

“ฉันอยากให้คุณเปิดใจที่จะรักใครจริงๆได้แล้ว”

อยุทธหน้าเสีย “ทำไมคุณพูดแบบนี้ล่ะเรนี่”

เรนี่ในร่างเจติยามองอยุทธ์อย่างเข้าใจ “ฉันรู้ว่าคุณสงสารฉันมากกว่ารัก” อยุทธ์หน้าขรึมลง ไม่คิดว่าเรนี่จะรู้เรื่องนี้ด้วย “ต่อไปคุณต้องยอมฟังเสียงหัวใจมากกว่าสมองบ้าง” 

อยุทธ์พยักหน้ารับปาก

เรนี่ในร่างเจติยามองอยุทธ์ด้วยสายตาแห่งความรักเต็มเปี่ยม  ยิ้มบางๆ “ลาก่อนอยุทธ์ ฉันจะคิดถึงคุณไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน” 

วิญญาณเรนี่ซ้อนขึ้นมากลืนร่างเจติยาจนมิด 

“โชคดีนะเรนี่ ขอให้เราได้เจอกันอีก” อยุทธ์ตรงเข้าไปสวมกอดเรนี่เอาไว้ อยุทธ์และเรนี่กอดล่ำลากัน ลาภิณเดินมาตามทางพอดี ชะงักไปทันทีเพราะภาพที่ลาภิณเห็นคืออยุทธ์สวมกอดกับเจติยา ทันใดนั้นก็มีแสงสว่างระยิบระยับเกิดขึ้นรอบตัวเรนี่  ก่อนที่วิญญาณของเรนี่จะเลือนหายไป เหลือเป็นร่างเจติยาแทน 

เจติยาอยู่ในอ้อมกอดอยุทธ์รู้สึกอึดอัดตะขิดตะขวง  เรียกอยุทธ์ “คุณอยุทธ์คะ  คุณเรนี่ไปแล้วค่ะ”

อยุทธ์รีบผละออกจากเจติยาทันที ”ขอโทษครับ ขอโทษจริงๆ ผมไม่มีเจตนา”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเข้าใจ”

อยุทธ์อึดอัดขัดเขิน วางหน้าลำบาก “งั้นผมไปทำงานก่อนนะครับ” 

อยุทธ์รีบเดินไปพ้นๆจากเจติยา เจติยาเป่าปากออกมาก่อนจะหันไปอีกทางชะงักไปเมื่อเห็นลาภิณหลบมุมกอดอกมองอยู่ หน้านิ่งๆ ดูกวนๆ ลึกๆก็หึงหวงภรรยามาก

 

ลาภิณเดินนำไปตามทางเดินที่จอดรถ  

เจติยาเดินตามมาอธิบาย ด้วยสีหน้าไม่สบายใจ “เจไม่คิดว่าเรนี่จะอดใจไม่ไหวเข้าสิงร่างเจแบบนั้นนี่คะ” ลาภิณเดินต่อเหมือนไม่สนใจฟัง “คุณอยุทธ์เค้าเห็นเจเป็นเรนี่ไม่ใช่เจซะหน่อยแล้ววินาทีที่ต้องจากกัน เค้าก็อดใจไม่ได้”

ลาภิณเดินไปหยุดที่รถ เจติยาร้อนใจมาก รีบอธิบาย “คุณต้นก็เห็นนี่คะ พอวิญญาณเรนี่จากไป คุณอยุทธ์ก็ตกใจมาก ขอโทษเจซะยกใหญ่ เค้าไม่ได้คิดจะล่วงเกินหรือว่าพิศวาสอะไรเจเลย”

ลาภิณหันกลับมาพร้อมขำๆ  เจติยาเห็นลาภิณขำๆได้แต่อึ้งไป “อ้าว นี่คุณต้นไม่ได้โกรธเจเหรอคะ”

“ผมเข้าใจทุกอย่าง” ลาภิณทำหน้าเย้าแหย่ ล้อเลียน “แต่มันอดหึงไม่ได้ก็เลยอยากแสดงออกมั่ง” 

เจติยาตีแขนลาภิณแล้วหยิกแขนหยิกพุงบิดไปมาด้วยความเจ็บใจ  

ลาภิณปัดป้องเล็กน้อย“ โอ๊ยเจ็บ”


16 หน้า